Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 8 - Σαν μάθημα ιστορίας

ΠΙΝΑΚΑΣ: ΚΑΡΟΛΟΣ Α' ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ -  ΑΝΤΟΝΙ ΒΑΝ ΝΤΑΪΚ 1636 - ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΥΒΡΟΥ 

Καλπάζουμε, επιστρέφοντας στο κάστρο εγώ και ο Άντονι, βυθισμένοι στις σκέψεις μας.

Οι αποκαλύψεις του Ρόμπερτ, δυνατές μέσα στο μυαλό μου , συνεχίζουν να με φορτώνουν ενοχές και ευθύνη. Πώς άφησα να συμβούν όλα αυτά γύρω μου, χωρίς να πάρω είδηση? Και αν δεν εμφανιζόταν η Ιζαμπέλα? Θα ήμουν ακόμα βαθιά νυχτωμένος, βυθισμένος μέσα στο δικό μου μικρόκοσμο? Δεν πήρα είδηση ότι ο κόσμος γύρω μου, βυθίζεται στον πόνο και στην απόγνωση.

Τα λόγια του Ρόμπερτ, βουίζουν μέσα στο κεφάλι μου, πονάνε τα μηνίγγια μου.

-...όταν πέθανε ο πατέρας σου... τρέμαμε για το αν θα κατάφερνε ο γιος του να σταθεί στο ύψος ενός τέτοιου άντρα...  Δυστυχώς όμως, δεν είχες τη διορατικότητά του...-

Τύψεις με λούζουν, ακόμα πιο έντονες. Όσοι είναι στη δούλεψή μου μόνο, εξασφαλίζουν τα προς το ζην. Όλο το υπόλοιπο χωριό, λιμοκτονεί. Δουλεύουν στα ορυχεία γαιάνθρακα στην άκρη της επικράτειας, ή στα τουβλάδικα αυτού του απαίσιου εκμεταλλευτή, του γέρο-Στάνλεϊ και σακατεύονται για μερικές πένες.

Θυμάμαι όταν αυτός ο απαίσιος ο Στάνλεϊ, με είχε πλησιάσει για να μετατρέψω τα κτήματά μου σε τουβλάδικα, αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα μου. Το Λονδίνο έχει μεγάλη ζήτηση για τούβλα, μου είχε πει. Γίνεται γενική ανοικοδόμηση. Πολύ και εύκολο χρήμα, μου είχε πει. Χρήμα απ'ευθείας απ'το Στέμμα, χωρίς κανένα σεβασμό απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Είχα αρνηθεί ευγενικά τότε την πρότασή του, λέγοντάς του ότι θα συνεχίσω την επιθυμία του πατέρα μου και θα διατηρήσω ότι δημιούργησε και μας πρόσφερε μια καλή ζωή, σε μένα και στους ανθρώπους μου. 

Τους ανθρώπους μου... 

-Το μήλο έπεσε πολύ μακριά απ'τη μηλιά!- μου είχε φωνάξει εκείνος ο κουρελής, άθλιος άνθρωπος, που πιάσανε οι δικοί μου να έχει βάλει φωτιά στον αχυρώνα, ανάμεσα σε βρισιές και κατάρες,την ώρα που τον σέρνανε για κρέμασμα στο ξέφωτο. Ήμουν έξαλλος με την εγκληματική ενέργειά του, που θα κοστίσει σε όλους μας ακριβά. Δεν είδα πίσω απ'την εικόνα. Την απόγνωση που οδήγησε αυτόν τον άνθρωπο να συναινέσει με τον εχθρό, σε μια τέτοια πράξη.

Τίποτα δεν είδα! Και βρέθηκα να μαθαίνω ότι οι υπήκοοι μου, οργανώνονται κάτω απ'τη μύτη μου, για να υπερασπιστούν τη ζωή τους.