Στη δίνη του παρελθόντος

Χωροχρόνος - Η θεωρία

Ο χρόνος, νοείται ως η κινητή εικόνα της αιωνιότητας! Σ' αυτήν την αιωνιότητα αναζητώ την «επιβράδυνση στο ίζημά του».

-ΠΛΑΤΩΝ-

Όταν διαβάζεις μια θεωρία για μια ... βαρύγδουπη λέξη, όπως η λέξη 'χωροχρόνος', μηχανικά περνάς το μάτι σου πάνω σε μια σειρά λέξεις που μπορεί να σου λένε κάτι, ή να μη σου λένε και τίποτα. Ψάχνoντας να βρω κάτι που θα εξηγούσε αυτό που συμβαίνει στην πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας, βρήκα το παρακάτω απόσπασμα :

Το ταξίδι στο χρόνο «προσδιορίζεται» από τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Οι βασικές αρχές της θεωρίας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, δείχνουν ότι ο χρόνος «κυλάει» πιο αργά σε περιοχές με ισχυρή βαρύτητα. Αυτό πολύ απλά πάει να πει ότι προκειμένου να κατασκευαστεί μια «μηχανή του χρόνου», πρέπει να αλληλοσυνδεθούν δύο περιοχές στις οποίες ο χρόνος θα ρέει με διαφορετική ταχύτητα. Μια σκουληκότρυπα που περνάει μέσα από υψηλότερες διαστάσεις, θα μπορούσε θεωρητικά να συνδέσει διαφορετικές περιοχές του χωροχρόνου. Το ένα στόμιο της σκουληκότρυπας θα ήταν μια μαύρη τρύπα, μέσα στην οποία θα πέφτει ύλη και ενέργεια, ενώ το άλλο στόμιο θα ήταν μια άσπρη τρύπα, μια υποθετική οντότητα, από την οποία θα εξέρχεται ύλη και ενέργεια. Το συνδετικό μέρος, η σκουληκότρυπα, δεν θα ήταν ορατό από αισθητό σύμπαν. 

(Από το βιβλίο του Colin A. Roman: Η εξέλιξη του σύμπαντος, Εκδόσεις Σίρρις, Θεσσαλονίκη 1992).

Η θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν! Για όσους ασχολούνται, συνταρακτική, με δυνατότητες, εφαρμογές, κόσμους ανεξερεύνητους. Για όσους δεν ασχολούνται, μια σειρά από λέξεις που κάτι σου λένε, ή δεν σου λένε τίποτα. 

Για την Ιζαμπέλα όμως, τα πράγματα ήταν πολύ πιο σοβαρά...