Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 37 - Υποψίες

Oliver Cromwell 1599-1658 - self-portrait by Samuel Cooper

Κατεβαίνω στο σαλόνι. Ακούω τον Άντονι που μόλις έχει σηκωθεί και αστειεύεται με τον Τζον, για την πρώτη τους νύχτα που κοιμήθηκαν στο ίδιο δωμάτιο. Βγαίνει απ'το δωμάτιο γελώντας και μόλις με βλέπει, γουρλώνει τα μάτια του. 

-"Δεν περίμενα να σε δω να σηκώνεσαι πρωί πρωί σήμερα." Μου λέει κοιτώντας με εξεταστικά.

-"Άντονι, πάμε λίγο έξω σε παρακαλώ."

Χωρίς δεύτερη κουβέντα, βουτάει το πανωφόρι του, ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω.

Προχωράμε χωρίς να μιλάμε προς το δάσος. Πρώτος σπάω εγώ τη σιωπή.

-"Αδελφέ, χρειάζομαι τη βοήθειά σου." Του λέω σοβαρά.

-"Τι έγινε Τζέθρο? Μην μου πεις ότι ξέχασες την τέχνη σου. Τι έγινε, την πόνεσες και σε έδιωξε? Δεν τα κατάφερες? Έχασες τα ταλέντα σου φίλε? Μην ανησυχείς, συμβαίνει καμιά φορά." Μου λέει γελώντας.

-"Άντονι..."

Με κοιτάζει και αμέσως σοβαρεύει.

-"Τι συμβαίνει Τζέθρο? Με τρομάζεις."

-"Φίλε, η βραδιά πήγε υπέροχα! Δεν υπήρχε αντίσταση από την Ιζαμπέλα, μόνο απαλή πρόθυμη σάρκα, ανυπόμονα καυτά χείλη και πνιχτά βογγητά πόθου, που ξεσήκωναν θύελλες στο κεφάλι μου και κάνανε το όργανό μου να βρυχάται. Δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου, να επιθυμούσα να κατακτήσω τόσο μια γυναίκα, όσο έχω νιώσει με την Ιζαμπέλα."

-"Αυτό το ξέρω Τζέθρο και χαίρομαι πραγματικά για σένα. Τι είναι αυτό που σε προβλημάτισε, δεν καταλαβαίνω."

Σταματάω να μιλάω και χαμηλώνω το κεφάλι μου. Η φωνή μου μόλις που βγαίνει.

-"Δεν υπήρξε καμία αντίσταση Άντονι. Δεν υπήρξε παρθενικός υμένας. Και το χειρότερο, νομίζω ότι δεν το ξέρει καν." Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω στα μάτια. Συνεχίζω να μιλάω.

-"Θυμάσαι που μας διηγήθηκε ότι οι δύο στρατιώτες την χτύπησαν και μετά έπεσε αναίσθητη? Όταν ξύπνησε, ο διοικητής την είχε πλύνει και της είχε αλλάξει ρούχα. Φοβάμαι Άντονι πως αυτοί οι δύο την βιάσανε πριν προλάβει ο διοικητής να τους σταματήσει. Βρισκόταν σε σοκ, ή ήταν ήδη λιπόθυμη και δεν το ξέρει καν."

-"Γιατί λες πως δεν το ξέρει, Τζέθρο?"

-"Γιατί δεν θα ανταποκρινόταν έτσι, δεν θα μου δινόταν όπως μου δόθηκε. Θα είχε αναστολές και συναισθήματα ενοχής. Όχι, είμαι σίγουρος ότι δεν το ξέρει."