Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 6 - Ο σιδεράς

-"Λοιπόν? Έμαθες τίποτα απ'τη μυστηριώδη γοητευτική ύπαρξη?"

Γυρίζω και κοιτάζω τον Άντονι ξαφνιασμένος. Δεν συνηθίζει τέτοιου τύπου σχόλια.

-"Έλα τώρα Τζέθρο, τι με κοιτάζεις έτσι ξαφνιασμένος? Σε ξέρω πάρα πολύ καλά για να μου κρυφτείς. Σου αρέσει αυτή η μικρή εισβολέας, παραδέξου το." μου λέει χαμογελώντας μου.

-"Σταμάτα Άντονι και δεν ξέρεις τίποτα. Αυτή η μικρή εισβολέας όπως την αποκαλείς, είναι μια αγωνίστρια. Ένα θαυμάσιο πλάσμα, με ιδιαίτερη εξυπνάδα, κοφτερό μυαλό και εξαιρετική καλλιέργεια."

Ο Άντονι ξεφυσάει χαμογελώντας και κουνάει το κεφάλι του.

-"Πριν συνεχίσεις να με κοιτάς με αυτό το ύφος, μάθε πως μου τα είπε όλα. Μου διηγήθηκε σχεδόν όλη τη ζωή της και ξέρεις πολύ καλά, ότι δεν είμαι άνθρωπος που κρίνω επιπόλαια. Όλα αυτά που σου λέω, ισχύουν."

-"Καλά, καλά, σε πιστεύω. Λοιπόν? Τι σου είπε αυτό το αξιοθαύμαστο πλάσμα? Πώς βρέθηκε στα χέρια του τρελοΜπιλ ολόγυμνη? Έπεσε όντως απ'τον ουρανό, όπως ισχυριζόταν ο ταβερνιάρης?" συνεχίζει με το ανάλαφρο στυλ του, χωρίς να έχει πειστεί ακόμα ούτε στο ελάχιστο για ότι του λέω.

-"Ήταν μέσα στην άμαξα που βρέθηκε καμμένη μέσα στο δάσος, με απανθρακωμένους τέσσερις ανθρώπους. Και μάθε ότι η εν λόγω άμαξα, μετέφερε βοήθεια για στρογγυλοκέφαλους που οργανώνονται παντού και στην περιοχή μας, για να εναντιωθούν στο βασιλιά και τους υποστηρικτές του. 

Πρέπει να μάθω πού θα κατέληγε αυτή η βοήθεια. Και ξέρω από πού πρέπει να ξεκινήσουμε την έρευνά μας. Πάμε να πάρουμε τα άλογα και πάμε στο σιδηρουργείο του Ρόμπερτ." 

Ξεκινάω με γρήγορο βήμα προς τους σταύλους.

-"Τι λες Τζέθρο? Σε τύφλωσε τόσο αυτό το κοριτσόπουλο? Τι παλαβομάρες είναι αυτές?" μου λέει σοβαρός πλέον και θορυβημένος, ενώ αυξάνει την ταχύτητα του βήματός του, ακολουθώντας το δικό μου ρυθμό. 

-"Αυτό το κοριτσόπουλο, μου άνοιξε τα μάτια Άντονι. Ένα σωρό σημάδια γύρω μας και εμείς δεν δίναμε σημασία. Οι φωτιές, οι επιθέσεις, ο νεκρός στρατιώτης, η πληροφορία που μάθαμε για το στρατό του Τζορτζ Ντίγκμπι που κατέβαινε νότια. Έχει ξεκινήσει και εμείς εθελοτυφλούμε, κλεισμένοι στο μικρόκοσμό μας."

-"Τι έχει ξεκινήσει Τζέθρο?"

-"Εμφύλιος πόλεμος, Άντονι. Έλα, μην χασομεράμε. Πάμε και θα δεις πως έχω δίκιο. -Αν είναι έτσι όπως πιστεύω τα πράγματα.-" Λέω σχεδόν ψιθυριστά, περισσότερο στον εαυτό μου παρά στον Άντονι.