Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 42 - Η ώρα των εξηγήσεων

Η μέρα κύλησε χωρίς να το καταλάβουμε. Τι απίστευτη μέρα και αυτή! Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μια τέτοια εξέλιξη! Τη μια στιγμή να λέμε πως έφτασε το τέλος και την άλλη στιγμή να έχουν πάει όλα ανέλπιστα καλά. Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί, αν δεν εμφανιζόταν ο διοικητής. Αν δεν έβλεπε τα πράγματα με καθαρή ματιά και αν δεν έδινε τη λύση που έδωσε, συλλαμβάνοντας τον Στάνλεϋ.

Όποτε σκέφτομαι την εικόνα που αντίκρισα μόλις έφτασα στο ξύλινο κιόσκι...

Ο Τζέθρο δεμένος, το κεφάλι του να αιμορραγεί. Τα υπόλοιπα παιδιά δίπλα του στην ίδια κατάσταση και ο Στάνλεϋ να θέλει να τους αποκεφαλίσει. Η εικόνα δεν λέει να φύγει απ'το μυαλό μου και με κάνει να τρέμω ολόκληρη. Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά, για να διώξω απ'το μυαλό μου τη φρικαλεότητα. 

Με τη Σίλια, και με τη βοήθεια πολλών γυναικών που έσπευσαν να συνδράμουν, συμμαζέψαμε όσο μπορούσαμε τους χώρους του πύργου. Κοντεύει να νυχτώσει πια και μπορώ να πω με μεγάλη ικανοποίηση, ότι καταφέραμε να σουλουπώσουμε τα κακοποιημένα δωμάτια και να τα κάνουμε πάλι βιώσιμα. Έχουν γίνει πολλές ζημιές και καταστροφές, αλλά τα περισσότερα  φτιάχνονται. Ακόμα και τα πορτραίτα των γονιών του Τζέθρο. Οι άθλιοι άνθρωποι που μπαινόβγαιναν στο κάστρο, έσκισαν τον καμβά με μαχαίρι, αλλά νομίζω ότι μπορώ να τα φτιάξω. Με λίγο γύψο από την πίσω μεριά του καμβά και μερικές πινελιές από μπροστά, θα καλύψω τη ζημιά και θα φαίνονται ολόκληρα και πάλι.

Ο Τζέθρο συγκέντρωσε όλο το χωριό και τους μίλησε. Δεν τον άκουσα τι τους είπε, αλλά όταν γύρισαν, φαίνονταν όλοι ιδιαίτερα συγκινημένοι. Μπήκαν στα δωμάτια του Τζέθρο και άρχισαν τους σχεδιασμούς. Όταν η Σίλια φώναξε τον Τζέισον και τον Ντέιβιντ για να μας βοηθήσουν με κάποιες μετακινήσεις που θέλαμε να κάνουμε, ήταν και οι δύο βουρκωμένοι. Τους ρώτησα τι έγινε και τι είπε ο Τζέθρο και η αντίδρασή τους με εξέπληξε. 

-"Ιζαμπέλα, έπρεπε να ήσουν εκεί. Ο τρόπος που μιλάει αυτός ο άνθρωπος, τα λόγια που λέει... Όλο το χωριό κρατούσε την ανάσα του για να τον ακούσει. Και όταν τελείωσε, όλοι ξέσπασαν σε επιδοκιμασίες και χειροκροτήματα." Μου απάντησε ο Ντέιβιντ κουνώντας το κεφάλι του εντυπωσιασμένος.

-"Εμ, αυτό θα πει να είσαι άρχοντας, Ντέιβιντ. Είδες τον κόσμο πώς τον κοίταζε? Λες και τους είχε μαγέψει. Όχι σαν εμάς που ανοίγουμε το στόμα μας και δεν μπορούμε να αρθρώσουμε μια σωστή κουβέντα. Τον καμάρωσα τον Τζέθρο σήμερα. Και πριν στο δωμάτιο, που ήρθε αυτός ο εργάτης απ' το τουβλάδικο να του μιλήσει. Έπρεπε να τον άκουγες Ιζαμπέλα!" Μου λέει ο Τζέισον όλο καμάρι για τον Τζέθρο.