Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 19 - Ο διοικητής

The sound of silence by DISTURBED (πατήστε το play)

Αυτό ήταν λοιπόν. Έφτασε το τέλος μου. Δεν θα πεθάνω τελικά απ΄τη σκληρή δουλειά, το κρύο και την πείνα, αλλά εδώ, μέσα στις λάσπες, χτυπημένη και κακοποιημένη από Άγγλους στρατιώτες. Το σώμα μου έχει παραλύσει. Το κεφάλι μου βουίζει απ'το γερό χτύπημα που μου έριξε αυτός ο άντρας, που τώρα βρίσκεται από πάνω μου και ψαχουλεύει ανάμεσα απ'τα πόδια μου, να μου κατεβάσει το εσώρουχο.

Δεν πρόκειται να επιζήσω απ'αυτό. Το νιώθω. Κι αν παραμείνω ζωντανή, θα είμαι ένα σακατεμένο πλάσμα, ένα πουλάκι με σπασμένες και τις δυο του φτερούγες, που δεν θα καταφέρει ποτέ ξανά να σταθεί στα πόδια του, να παλέψει, να επιβιώσει.

Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά. Δάκρυα τρέχουν απ'τα πλάγια. Το κεφάλι μου βουίζει. Νιώθω να αιωρούμαι.

Μανούλα μου, εκεί, κοντά σου, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, εξαντλημένη, με την ψυχή σου να αιωρείται γύρω απ'το σώμα σου. Ήρθα! Κουρνιάζω δίπλα σου. Χώνομαι στην αγκαλιά σου. Οι ψυχές μας τώρα θα είναι δύο, να αιωρούνται, να απομακρύνονται απ'αυτό το σώμα που μόνο πόνο έχει να δώσει.

-"ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΣΚΥΛΟΙ! ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΕΤΟΙΑ!"

Μια δυνατή, επιβλητική φωνή με κάνει να βγω απ'το παραλήρημα των μαύρων σκέψεών μου. Καλύπτει το βουβό μου κλάμα και σβήνει τις αλλοπαρμένες σκέψεις μου. 

Ο στρατιώτης που είναι πεσμένος πάνω μου, ξαφνικά σηκώνεται στον αέρα. Μια αόρατη δύναμη τον τραβάει. Το βάρος του φεύγει από πάνω μου και πετάγεται στο πλάι. Ο άλλος που μου βάσταγε σφιχτά τα χέρια πάνω απ'το κεφάλι μου, σταματάει να γελάει. Αφήνει τα χέρια μου και σηκώνεται όρθιος αμέσως. 

Έχω ανοίξει τα μάτια μου και κοιτάω παραλυμένη, τη σκηνή που εξελίσσεται γύρω μου. Το κεφάλι μου πονάει, λες και κάποιος το κοπανάει με σφυρί. Είναι πραγματικές οι σκηνές που παρακολουθώ, ή βρίσκομαι ακόμα σε παραλήρημα?

Ο άντρας που βρίσκεται όρθιος από πάνω μου, ντυμένος με τη στρατιωτική στολή του, φωνάζει αγριεμένος. Δείχνει να είναι ανώτερος από τους δύο που μου επιτέθηκαν και έξαλλος μαζί τους. Συνεχίζει να τους επιπλήττει, εκνευρισμένος.

-"Η συμπεριφορά σας δείχνει παντελή έλλειψη ανθρωπιάς. Δεν είναι αρκετό που εξαπολύουμε τα κτηνώδη ένστικτά μας στη μάχη? Θα συνεχίζετε και εκτός πεδίου να φέρεστε σαν κτήνη? Σας το είπα επανειλημμένα. Εκτός μάχης απαιτώ να φέρεστε κόσμια. ΑΚΟΥΤΕ?! ΧΑΘΕΙΤΕ ΑΠ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΠΡΙΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΙΜΩΡΗΣΩ! ΤΣΑΚΙΣΤΕΙΤΕ! ΤΩΡΑ!"