Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 22 - Στο στόμα του λύκου

Καταφέραμε και μιλήσαμε με τη Σίλια.  Δυστυχώς, όπως μας είπε, δεν είχε καταφέρει να μάθει τίποτα περισσότερο για την Ιζαμπέλα, εκτός από την πληροφορία που της είπε ο νεαρός στρατιώτης, ότι δηλαδή την έχει πάρει ο διοικητής στη σκηνή του. 

Μετά βρήκαμε μια ήσυχη γωνιά στην άκρη του στρατοπέδου και κάτσαμε, ακολουθώντας την εικόνα και τη συμπεριφορά των περισσότερων στρατιωτών γύρω μας, που αφού φάγανε, ξαπλώσαν εδώ και κει αποκαμωμένοι.

 Η Σίλια μας έφερε από ένα μπολ ζεστή σούπα και μια κανάτα κρασί. Καθόμαστε ακουμπισμένοι στον κορμό του δέντρου στην άκρη του στρατοπέδου, κοντά στο ποτάμι. Τρώμε και πίνουμε, παρατηρώντας την κίνηση στο στρατόπεδο. 

Κανείς δε δίνει σημασία στην παρουσία μας εδώ. Όσο επικρατούσε ακόμα η αναμπουμπούλα από την επιστροφή του στρατού στο στρατόπεδο, περιηγηθήκαμε στις δομές και εντοπίσαμε πού είναι τι. Εντοπίσαμε και πού έχουν στηθεί οι σκηνές των αξιωματικών, αλλά δεν ρισκάραμε να πλησιάσουμε, καθώς εκεί η φρουρά πύκνωνε και δε θέλαμε να κάψουμε το χαρτί του τυχαίου στρατιώτη που περιφέρεται.  

Ωστόσο προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε έστω και από μακριά την Ιζαμπέλα. Δυστυχώς χωρίς επιτυχία. Ελπίζω να είναι αλήθεια ότι την πήρε ο διοικητής στην σκηνή του και να μην είναι λόγια που πέταξε αυτός ο βοηθητικός έτσι, για να ξεφορτωθεί τη Σίλια που ανησυχούσε. Ελπίζω μόνο να είναι καλά. Να μην της έχει συμβεί τίποτα. Να μην αργήσαμε.

Τώρα κρεμόμαστε απ'τη Σίλια, να καταφέρει να πλησιάσει. Να σιγουρευτούμε πού βρίσκεται και να της πει ότι είμαι εδώ, γι'αυτήν, για να τιμήσω τον όρκο που έδωσα, για να την προστατέψω με την ίδια μου τη ζωή.

-"Τζέθρο, ρισκάρουμε πολύ που καθόμαστε και το παίζουμε άνετοι εδώ. Πώς θα αντιδράσουμε αν μας πλησιάσει κάποιος και μας ρωτήσει κάτι, ή μας ζητήσει να συμμετάσχουμε κάπου?"

-"Πράττουμε ανάλογα Άντονι. Για την ώρα, είμαστε πιο προφυλαγμένοι εδώ, παρά να χωνόμαστε και να σερνόμαστε στους θάμνους και στα δέντρα. Δες γύρω σου. Εξαντλημένοι στρατιώτες, έχουν ξαπλώσει εδώ και κει, τρώνε και πίνουνε. Οι μισοί απ'αυτούς είναι ήδη μεθυσμένοι. Σε λίγο θα πέσουν ξεροί στον ύπνο."

Ο Άντονι κοιτάζει γύρω του ανήσυχος. Ξαφνικά τον βλέπω να γουρλώνει τα μάτια του και να πετάγεται όρθιος. Βλέπω στο βάθος δυο στρατιώτες να έχουν πιάσει τη Σίλια και να την σπρώχνουν ο ένας πάνω στον άλλον γελώντας.