Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 3 - Σίλια

-"Έλα αρχόντισσά μου, πρέπει να πάμε μέσα, στα διαμερίσματά σου."

-"Τι συμβαίνει?"

-"Έλα, πάμε να μπούμε μέσα και θα με ρωτήσεις ότι θέλεις εκεί." μου λέει η Σίλια, που δείχνει ανήσυχη και τρομαγμένη. Με πιάνει απ'το χέρι και αρχίζουμε να περπατάμε με γρήγορα βήματα, ανάμεσα από τα πανέμορφα ανθισμένα παρτέρια και στους όμορφους φροντισμένους κήπους του κάστρου.

Άραγε μπορώ να την εμπιστευτώ? Χρειάζομαι οπωσδήποτε ένα σύμμαχο, αλλά είναι ένα μικρό κορίτσι, στη δούλεψη του αφέντη. Σίγουρα δεν θα ρίσκαρε για μένα τη θέση της, απέναντι στον άρχοντα. Και σίγουρα δεν θα αποδεχόταν με τίποτα αυτό που μου συνέβη. Ο άντρας που μου επιτέθηκε στο δάσος που βρέθηκα μέσα στον πανικό να ουρλιάζω, φώναζε για μαγείες και δαίμονες. Αν είμαι κάπου στο μεσαίωνα, θα με κάψουν ζωντανή, έτσι και τους πω, πώς βρέθηκα εδώ. Ευτυχώς ο άρχοντας δείχνει να είναι πιο ανοιχτόμυαλος. 

Πώς βρέθηκα εδώ? Ούτε το δικό μου μυαλό δεν το αποδέχεται. 

Βρισκόμουνα στην βιβλιοθήκη Wren του κολεγίου Τρίνιτι, στο Κέιμπριτζ. Πόσο πάσχισα να καταφέρω να μπω σε αυτή τη βιβλιοθήκη! Χρειάστηκε να παρακαλάω για βδομάδες τον σύμβουλό μου στο κολέγιο, να μου δώσει συστατική επιστολή για τη μελέτη που έκανα. 

Η βιβλιοθήκη Wren ανοίγει για τους επισκέπτες, αυστηρά δύο ώρες κάθε μέρα. Από τις δώδεκα μέχρι τις δύο το μεσημέρι. Οι επισκέπτες τις περισσότερες φορές, έρχονται να θαυμάσουν το εντυπωσιακό κτίριο, να δουν το χειρόγραφο του Α. Α. Miln, 'Winnie the Pooh', ή να φωτογραφίσουν το μπαστούνι για περπάτημα του Ισαάκ Νεύτωνα. Τα καμάρια της βιβλιοθήκης και προσεγμένα τοποθετημένα προς επίδειξη, μέσα σε γυάλινες προθήκες, στο μπροστινό μέρος της βιβλιοθήκης.

  Αλλά όχι εγώ.  Εγώ ήθελα άδεια να μπω να μελετήσω. Πανέμορφα παλιά βιβλία από τον μεσαίωνα και την αναγέννηση, φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη και είναι μεγάλη επιτυχία να καταφέρεις να πάρεις την άδεια να τα μελετήσεις. Δεν επιτρέπεται στον καθένα να τα αγγίξει. Είναι τόσο πολύτιμα και ευαίσθητα, λόγω των χρόνων που τα βαραίνουν. 

Τα πάντα εκεί μέσα έχουν αντιγραφεί και ψηφιοποιηθεί στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου φυσικά, αλλά δεν είναι το ίδιο. Δεν μου άρεσε να βλέπω σε μια ψυχρή οθόνη με  σκαναρισμένες σελίδες. Ήθελα να τα πιάσω, να νιώσω τη μυρωδιά τους, την ψυχή τους. 

Από μικρή λάτρευα το διάβασμα. Η μαμά μου θυμάμαι, μου έλεγε ότι όταν διαβάζεις με την καρδιά σου, γίνεσαι κομμάτι του βιβλίου που διαβάζεις. Μου είχε αρέσει τόσο πολύ αυτό... Βυθιζόμουνα στις ιστορίες, έπαιρνα μέρος στα ταξίδια, τις μάχες, τις ερωτικές ιστορίες. Όταν η μαμά μου πέθανε και ο μπαμπάς έφερε στο σπίτι εκείνη τη σιχαμένη γυναίκα, έπεσα ακόμα περισσότερο στο διάβασμα, που έγινε η μόνη διέξοδός μου.