Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 41 - Δεύτερη ευκαιρία

Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη! Η καρδιά μου πάει να σπάσει! Μπαίνω μέσα στο κάστρο, βαστώντας την Ιζαμπέλα από το χέρι. Τη γυναίκα μου! Την πιο έξυπνη γυναίκα στον κόσμο! Εμφανίστηκε ξαφνικά σαν άγγελος και έσωσε την ζωή όλων μας. Η εξυπνάδα της, η ευφράδειά της, η γοητεία της, αφόπλισαν ακόμα και τον διοικητή του αγγλικού στρατού. Τον διοικητή που κράτησε το δαχτυλίδι της μητέρας μου, που είχα φορέσει στο δάχτυλο της Ιζαμπέλας, σαν φυλαχτό του. Για να θυμάται σε όλη του τη ζωή, αυτή την ξεχωριστή γυναίκα που γνώρισε, τη γυναίκα μου.

-Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος Τζέθρο, έχεις μια ξεχωριστή γυναίκα δίπλα σου.- 

Πίσω μου ακολουθεί ο Άντονι αλλά και όλοι οι νέοι μου φίλοι. Και είναι ξανά πίσω η αγαπημένη μου Λούσι, η Γκέηλ και τα κορίτσια της.

Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. Το σπίτι μου, που νόμιζα ότι δεν θα ξαν'αντικρύσω. Κοιτάζω γύρω μου, το γνώριμο και αγαπημένο χώρο. Έχει κακοποιηθεί απίστευτα! Κατεστραμμένα έπιπλα, σπασμένα διακοσμητικά, μέχρι τους πίνακες και τις ταπισερί έσκισαν και κομμάτιασαν οι άθλιοι. 

Η Λούσι μας ανακοινώνει ότι πάει να δει τι γίνεται στην κουζίνα της και φεύγει μαζί με την Σίλια, την Γκέηλ και τα κορίτσια της, για το κάτω πάτωμα.

Μπαίνουμε στην τραπεζαρία. Τα πορτραίτα του πατέρα και της μητέρας, σκισμένα κατά μήκος με μια μαχαιριά. Περνάμε δίπλα στη βιβλιοθήκη. Η καρδιά μου πονάει απ'το θέαμα. Όλα τα βιβλία πεταμένα στο πάτωμα. Άλλα ανοιγμένα, άλλα σκισμένα. Ο άθλιος ο Στάνλεϋ, φαίνεται πως έψαχνε να βρει τους τίτλους, τα χαρτιά μου και χρυσό. Ο πατέρας όμως, είχε προβλέψει και ασφαλίσει όλα τα πολύτιμα έγγραφα που διασφάλιζαν τους τίτλους μας. 

Η βιβλιοθήκη είναι ένα ενδιάμεσο δωμάτιο, μεταξύ της τραπεζαρίας και του διαδρόμου που οδηγεί στα δωμάτια, αλλά στην πραγματικότητα, είναι μια καλή μεταμφίεση, ενός κρυφού δωματίου που είχε φτιάξει ο πατέρας και κράταγε εκεί όλα τα πολύτιμα έγγραφά του. 

Το ότι έγινε η βιβλιοθήκη το αγαπημένο μου δωμάτιο, ντύνοντας και γεμίζοντάς το με βιβλία που συγκέντρωσα με μεγάλη δυσκολία αλλά και αγάπη, απλά προστάτευσε ακόμα περισσότερο το μυστικό δωμάτιο του πατέρα. Κανείς εκτός από μένα και τον Άντονι δεν γνωρίζει την ύπαρξή του. Ούτε καν το προσωπικό του σπιτιού.

Ο Άντονι γυρίζει και με κοιτάζει χαμογελώντας.

-"Γύρισαν το σπίτι ανάποδα. Πάντως δεν κατάφεραν να βρουν ότι έψαχναν." Μου λέει με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Και μετά συμπληρώνει :