Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 35 - Άντονι

-"Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι εσύ από όλο τον κόσμο, θα με πρόδιδες έτσι. Ξέρεις, όποτε φανταζόμουν το γάμο μου, ήσουν εκεί, δίπλα μου. Αλλά ειλικρινά Άντονι, αν δεν πάρεις πίσω τα λόγια που είπες για την Ιζαμπέλα, δεν σε θέλω κοντά μου."

-"Τζέθρο, μεγαλώσαμε μαζί. Δεν χωρίσαμε ποτέ. Πάντα σου έλεγα ότι σκεφτόμουνα, χωρίς να κρύβομαι. Ποτέ δεν σου είπα ψέματα. ΠΟΤΕ! Και θες τώρα σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, που αφορά όλη την υπόλοιπη ζωή σου, να προσποιηθώ? Και το ονομάζεις και προδοσία? Ειλικρινά δεν σε αναγνωρίζω πια. Έχεις στραβωθεί τελείως."

-"Εμμένεις λοιπόν στα λόγια που μου είπες?"

-"Ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί της? Φυσικά! Ότι και να μου λες, αυτή η κοπέλα κάτι κρύβει."

Κουνάει το κεφάλι του εκνευρισμένος.

-"Εχτές μου είπε ότι είναι ευτυχισμένη. Και ένιωσα μιαν απίστευτη έξαψη, έναν ενθουσιασμό που δεν μπορώ να περιγράψω. Γιατί ήμουν εγώ, που της είχα προκαλέσει αυτά τα συναισθήματα. Και μετά με ρώτησε για σένα. Νόμιζε ότι μου θύμωσες γιατί δεν σου είπα τα σχέδιά μου. Και όλη η χαρά έσβησε απ'το όμορφο πρόσωπό της. Σταμάτησε να σκέφτεται το γάμο της και στενοχωριόταν για σένα Άντονι. Αναρωτιέμαι, πώς γίνεται να κοιτάμε τον ίδιο άνθρωπο και να βλέπουμε τόσο διαφορετικά πράγματα."

Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά σε απόγνωση!

-"Γιατί είσαι ερωτευμένος Τζέθρο! Στο είπα εκατό φορές, δεν βλέπεις μπροστά σου πια φίλε. Δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου. Σου είπα ότι κάναμε μια κουβέντα οι δυο μας, όταν είχες φύγει με τον Ουίλ για το Λονδίνο. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι είναι πανέξυπνη κοπέλα. Είναι απίστευτα ετοιμόλογη και ξέρει να ελίσσεται και να ξεγλιστράει. Ότι τη ρώτησα, κατάφερε και το προσπέρασε, χωρίς να μου δώσει ούτε μία απάντηση. Παρ'όλα αυτά, σου είπα ότι κατάλαβα πως νοιάζεται για σένα και αυτό με καθησύχασε. Αλλά συνειδητοποίησε πως κάποια πράγματα μου φαίνονται περίεργα σε αυτήν και γι'αυτό έχει το νου της. Δεν είναι ότι την πήρε η στενοχώρια για μένα."

Το βλέμμα που μου ρίχνει, είναι τόσο διαπεραστικό όσο η λεπίδα ενός μαχαιριού.

-"Άντονι πρόσεχε καλά! Αυτή για την οποία μιλάς είναι η γυναίκα μου." 

Παίρνω βαθιά ανάσα.

-"Ξέρεις κάτι Τζέθρο? Το πιο απλό πράγμα θα ήταν να σου πω, ότι παίρνω πίσω ότι σου είπα και όλα είναι μια χαρά. Αλλά δεν θα το έκανα ποτέ αυτό σε εσένα φίλε. Αν θες αυτό να το χρησιμοποιήσεις εναντίον μου, τότε τι να σου πω? Κάνε ότι νομίζεις."