Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 32 - Στην κορυφή του κόσμου

Το έκανες πάλι το θαύμα σου. Μα πόσο χαζή μπορεί να είσαι? Γιατί δεν το βουλώνεις επιτέλους? Δες τη Σίλια. Κάθεται εκεί στη γωνιά της και δεν λέει κουβέντα. Εσύ όμως... Εκεί, μη χάσεις! Να πεταχτείς, να τους κάνεις ανασκόπηση γεγονότων από την ιστορία της Ενδεκάτης ... 

Ο Ουίλ έτοιμος ήταν να ζητήσει εξηγήσεις. Και ο Τζον, με κοίταζε με μισό μάτι.

Ευτυχώς που ο Τζέθρο πήρε το λόγο και ηρέμησε τα πνεύματα. Έθεσε το θέμα εκεί που θα έπρεπε να είναι από την αρχή. Μίλησε σοφά για μιαν ακόμη φορά. Ότι και να λέμε είπε, δεν έχει νόημα αν δεν θέσουμε τους στόχους μας. Τι πάμε να πετύχουμε? Τότε μόνο θα μιλάμε σε μια λογική βάση.

Από την άλλη, δεν μπορώ να τους ακούω να ετοιμάζονται να κάνουν ένα τόσο τραγικό λάθος, να πάνε να εμπλακούν με οτιδήποτε αυτή τη στιγμή. Θα ήταν τραγικό. Σκέτη αυτοκτονία!

Έχω κατέβει πρωί πρωί στο σαλόνι, πριν ακόμα ξυπνήσουν όλοι. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ, σκεπτόμενη τη βλακεία μου. Το μυαλό μου δεν σταματάει να σκέφτεται. 

Εχτές, μέχρι να ακούσουμε τα άλογα που φτάσανε έξω από το σπίτι και να πεταχτούμε έξω να τους δούμε ότι γύρισαν όλοι γεροί, κόντεψα να πεθάνω.

Όλη η μέρα ήταν όλο ένταση και άγχος. Από πού να ξεκινήσω. Δεν ήταν μόνο η αγωνία να δω τον Τζέθρο και τα υπόλοιπα παιδιά να γυρίσουν γεροί. Ήταν και η συζήτηση με τον Άντονι. Και μετά με τη Σίλια, που μου αποκάλυψε μια εικόνα, που ούτε καν είχα φανταστεί για τα ήθη της εποχής.

Αλλά το χειρότερο ήταν η συζήτηση με τον Άντονι. Η καχυποψία του, απόλυτα σωστή και δικαιολογημένη, με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Συνειδητοποίησα, ότι με παρατηρεί κάθε στιγμή. Και μου καταλογίζει ευθύνες για την ασφάλεια του Τζέθρο. 

Και συ τι κάνεις γι'αυτό? Συνεχίζεις να λες πράγματα που θα εντείνουν ακόμα περισσότερο την καχυποψία του.

Κάναμε μια συζήτηση που θέλω να ελπίζω ότι καθάρισε λίγο τη σχέση μας. Πιστεύω ότι του έδωσα να καταλάβει, πόσο νοιάζομαι και πως είμαι έτοιμη να συνεργαστώ μαζί του, αν πρόκειται για το καλό του Τζέθρο. 

Είπε διάφορα... Πράγματα που δεν πρόκειται να ξεχάσω.  

-Εγώ δεν είμαι τυφλωμένος από έρωτα για σένα πριγκηπέσσα...-

Ο Τζέθρο! Τυφλωμένος από έρωτα για μένα...

Και η φράση που μου είπε :