Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 21 - Σου δίνω το λόγο της τιμής μου.

Η καρδιά μου χτυπάει επικίνδυνα γρήγορα. Το ένστικτό μου, μου λέει να τρέξω να φύγω μακριά. Ο πανικός όμως που με έχει λούσει, με έχει καθηλώσει στο σημείο που βρίσκομαι.

Στέκεται εκεί απέναντί μου, βουτηγμένος στα αίματα και με κοιτάζει αγριεμένος. Τα χαρακτηριστικά του μαλακώνουν λίγο, καθώς με περνάει με το βλέμμα του απ'την κορφή ως τα νύχια. Μετά γυρίζει και κοιτάζει προς τον πάγκο με το φαγητό και το κρασί. Μου δείχνει με το χέρι του χωρίς να λέει κουβέντα.

Ακολουθώ με το βλέμμα μου την κατεύθυνση που δείχνει. Η κανάτα με το κρασί. Θέλει να του βάλω να πιει.

Γεμίζω την κούπα και πλησιάζω να του τη δώσω. Η μυρωδιά του αίματος γεμίζει τα ρουθούνια μου. Μεταλλική, βαριά, μυρωδιά από αίμα, ιδρώτα και κάτι ζωώδες, άγριο, τρομακτικό! Η μυρωδιά του θανάτου! Το στομάχι μου αναποδογυρίζει. Προσπαθώ να κρατήσω σταθερό το χέρι μου να μην τρέμει και του δίνω την κούπα γεμάτη κρασί.

Την παίρνει και χωρίς να τραβήξει το βλέμμα του απ'τα μάτια μου, την κατεβάζει μονορούφι. Μετά μου την δίνει να την ξαναγεμίσω. Πίνει και τη δεύτερη με την ίδια δίψα. Μου δίνει την κούπα, γυρίζει την πλάτη του και πάει και κάθεται στην καρέκλα.

-"Βγάλε μου τις μπότες." δίνει την εντολή του. Η φωνή του περίεργα χαμηλή. Σα να κάνει προσπάθεια να μιλήσει σιγά μη με τρομάξει. Ή σα να είναι τόσο εξαντλημένος, που του είναι δύσκολο να βάλει τη μια λέξη δίπλα στην άλλη και να στήσει μια πρόταση.

Πλησιάζω και γονατίζω μπροστά του. Οι μπότες του, γεμάτες αίμα και λάσπες. Αίμα αθώων ανθρώπων που προσπάθησαν να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Μένω να κοιτάζω ακίνητη, παγωμένη, χωρίς να μπορώ να κουνηθώ.

-"Μην με κάνεις να επαναλάβω την εντολή." γρυλίζει με αυτή την περίεργα χαμηλή φωνή ξανά.

Νιώθω το βλέμμα του στο σβέρκο μου, ζεστό σαν τον ήλιο, να με καίει, να με τρυπάει. 

Έλα Ιζαμπέλα, κουνήσου. Μην τον εξοργίζεις. Υπάκουσε Ιζαμπέλα, επιβίωσε Ιζαμπέλα.

Με τρεμάμενα χέρια, πιάνω τη μια μπότα πρώτα και την τραβάω προς τα έξω. Μετά κάνω το ίδιο με την άλλη. Μένω ακίνητη, γονατισμένη μπροστά του, με το κεφάλι χαμηλωμένο στο πάτωμα.

-"Σου είπε ο Τζακ ποια είναι τα καθήκοντά σου?"

Ο Τζακ? Ποιος είναι ο Τζ... Α! Το μικρό καθήκι. Τζακ-(ας) λοιπόν τον λένε.