Στη δίνη του παρελθόντος

Κεφάλαιο 45 - Καινούργια ζωή

-"Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει ακόμα και να σκεφτώ ότι θέλω να γυρίσω πίσω Τζέθρο, ακόμα και να μπορούσα, που δεν ξέρω πώς. Ότι αγαπώ, ότι με έκανε να νιώσω, να ερωτευτώ, είναι εδώ. Είσαι εσύ Τζέθρο! Όλη μου η ζωή, εσύ! Και τώρα περιμένουμε το παιδί μας. Με ολοκλήρωσες σαν άνθρωπο σε όλα. Πώς περνάει απ' το μυαλό σου, ότι θα ήθελα να γυρίσω πίσω?"

Ο τρόπος που με κοίταξε, όταν τη ρώτησα αν σκέφτεται την εποχή της και αν μπορούσε να επιλέξει, αν θα γύριζε πίσω... Έκπληκτη και ξαφνιασμένη που τη ρώτησα κάτι τέτοιο, με κοίταξε λες και με έβλεπε πρώτη φορά. Βαστούσε ένα βιβλίο στην αγκαλιά της και καθότανε στον κήπο, κάτω από το ξύλινο κιόσκι ανάμεσα στις ανθισμένες τριανταφυλλιές. Είχε κλείσει το βιβλίο στην αγκαλιά της και κοίταζε στο κενό αφηρημένη. Δεν ξέρω πώς, αλλά έτσι όπως την είδα να κοιτάζει στο πουθενά, μου φάνηκε τόσο εύθραυστη και προβληματισμένη... Πέρασε απ' το μυαλό μου ότι σκεφτόταν την εποχή της και ότι άφησε πίσω της. Πήγα κοντά της και τη ρώτησα.

Είμαστε στο δεύτερο μισό του Οκτώβρη και η Ιζαμπέλα είναι στις μέρες της. Υπολογίζω πως θα γεννήσει,  μέσα στις επόμενες πέντε, δέκα μέρες το πολύ. Έχει βαρύνει και δυσκολεύεται να περπατάει πια. Κουράζεται εύκολα και την πονάει η μέση της και τα πόδια της και έτσι έκοψε τους περιπάτους της στο ποτάμι και προς το δάσος. Τώρα περνάει τις περισσότερες ώρες της, διαβάζοντας και ζωγραφίζοντας. Γενικά η Ιζαμπέλα βρίσκει το διάβασμα και τη ζωγραφική ιδιαίτερα χαλαρωτικά. 

Μου λέει συνέχεια ότι νιώθει άσχημη και χοντρή και δεν μπορώ να μην γελάω κάθε φορά, γιατί ποτέ δεν ήταν πιο όμορφη απ' ότι είναι τώρα. Η πανέμορφη γυναίκα μου, με την κοιλιά της φουσκωμένη με τον καρπό του έρωτά μας, τη συνέχειά μας σε αυτόν τον κόσμο.

Αυτές τις μέρες αποφεύγω να απομακρύνομαι από το κάστρο και να λείπω πολλές ώρες. Θέλω να είμαι κοντά της, σε περίπτωση που φτάσει η ώρα. Σήμερα όμως θα έρθουν οι έφοροι στην πόλη, να ορίσουν το φόρο που θα πληρώσουμε τη χρονιά που ακολουθεί. Είναι ένα νέο σύστημα που εφαρμόστηκε από την προηγούμενη χρονιά, για να σταματήσουν οι λεηλασίες, αλλά και οι έντονες αντιδράσεις από τους φορολογούμενους. Ένα κλιμάκιο εφόρων, περνάει από όλες τις πόλεις και κάνει εκτίμηση της σοδειάς, ή της εκάστοτε παραγωγής που έχει η κάθε πόλη και ορίζει το ποσό φόρου που αναλογεί στην πόλη. Η Ιζαμπέλα λέει ότι είναι η αρχή, το ξεκίνημα για ένα δίκαιο και σωστό σύστημα φορολογίας και πως με αφετηρία αυτή την εποχή, θα δημιουργηθεί ένα σύστημα που με συνέχεια και συνέπεια, θα διαμορφώσει ένα από τα πιο δίκαια συστήματα φορολόγησης.