Phoenix Series #9: My Beautiful Disaster(COMPLETED)

Chapter 35

CHAPTER 35

BECAUSE I WANT YOU...to be my husband at the age of 23.

Those words keeps pestering me for a couple of days. Hindi maalis sa isip ko ang napakaamong mukha ng kapatid ni Ethan.

Tila mahika ang mga salita nito na kailangan kong sundin. And she's always on my mind. Ni hindi ito maalis sa isip ko.

What the fuck! She's just a 15 year old girl! How could that little girl invade my peaceful mind?

And how could someone like her do this to me? Para akong tanga ngayon na nakamasid lang sa dalagita mula sa malayo. I've been doing this for  five days now.

Kahit saan ito mapunta, kahit anong ginagawa nito, palagi akong nakasunod dito and I don't really know why I'm doing this.

Basta't ang alam ko, gustong-gusto ko itong nakikita. Gustong-gusto kong nakikita ang matatamis na ngiti nito, ang malulutong na tawa nito, ang maamong mukha nito. Kahit nga ang pagsimangot nito ay napapangiti ako. She's really a spoiled brat. Tila lahat ng gusto nito at lahat ng gustuhin nito ay nakukuha nito.

And I admit, kakaiba ang tibok ng puso ko sa tuwing nakikita ko ito at kapag naririnig ko ang boses nito.

When she said that she wants me to be her husband at the age of 23, tumatak iyon sa isip ko. Nanatili iyon sa puso ko.

And I promise that I will fulfill that for her. Someday, she will be my Mrs. Kim.

Pawis na pawis ako habang nasa harapan ko ang babaeng pinaka-importante sa buhay ko.

"Prince." Mariing pukaw ni James sa akin.

Napakurap na tinignan ko ito.

"Focus. We willl save her." He said and tap my shoulder.

Tumango ako at muling tumingin kay Arriane. She's lying down on the operating table. Sobrang hina ng pintig ng puso nito kanina kaya kaagad namin itong dinala sa operating room.

Sumunod si James sa akin para tulungan ako sa operasyon. Saktong nagkakagulo kami kanina sa private room ni Arriane nang dumating ito. He's with another doctor, Grant Wood.

I focused on Arriane's chest. Ang sakit isipin na heto siya ngayon sa harapan ko, pilit na lumalaban para sa buhay nito. Tatlong oras na kaming naririto.

Baby, hang on there, please.

Mabilis ang kilos ng mga kamay ko at maging nang mga kasama ko. They are all here to assist me on this operation.

Panay ang sulyap ko sa monitor at muli ay itinuon ko ang atensyon sa dibdib nito.

"We are losing the baby." I heard the OB-gyne said.

I stay on focused.

"Dr. Kim, we are losing the baby." The OB-gyne informed us for a second time.

"Prince." It was James.

Umiling ako at napaluha.

"No. We will save her and my baby." Mariing usal ko.

I heard James sighed.

"Let's give up the baby, Prince. We have no choice. It's too risky and-"

"No." Mariin at matigas na pagtutol ko.

"Give me five minutes. Just five minutes. Keep  monitor the baby's heartbeat. I-I can do it." I said in a firm voice and continued what I am doing.

"You know that we only have 1%, Dr. Kim. She only have 1% chance to survive." Narinig kong nagsalita si Dr. Wood.

"Fuck this! I know that very well!" Dumagundong ang boses ko sa kabuuan ng operating room.

Hindi sila nakapagsalita. Eventhough we are discussing about Arriane's survival, we still continued operating on her. Hindi umaalis ang focus namin kay Arriane hanggang sa umabot pa kami ng dalawang oras. Fortunately, we are able to keep the baby safe.

Alam kong pagod na ang mga kasama ko pero ni isa sa kanila ay walang balak sumuko. Katulad ko ay ayaw nilang sumuko. We are always like this whenever we are in the operating room.

"Fuck! We can't do this." I heard Dr. Grant murmured.

Hindi ko ito pinakinggan. Ayokong sumuko. Hindi puwede. I have to save her no matter what.

Ang nakikiusap na mga mata nito kanina ay hindi ako pinapatahimik. She was scared and she wants me to save her. Kaya hindi puwedeng sumuko ako.

"Stop this, Prince. We're already losing her." Nagsalita si James, awang-awa sa'kin.

Umiling ako.

"She will wake up and she'll look at me with a bright smile on her face, James." Mahina ngunit matigas na sambit ko.

Nanginig ang mga kamay ko nang tumalsik ang dugo sa mismong mukha ko at kasabay niyon ay ang nakakabinging tunog ng machine na  nasa harapan ko. Napatingin ako sa monitor at tila naging blangko ang isip ko nang makitang paunti-unti ay nagiging diretso ang guhit niyon.

Tumingin ako kay James at malungkot itong umiling. Hindi ko matanggap ang pinapahiwatig ng mga mata nito.

Nabitawan ko ang hawak na scalpel at malakas iyong bumagsak sa sahig ng operating room.

Nanginginig ang mga kamay ni hinawakan ko ang malamig na kamay ni Arriane.

"Baby..." Sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko.

S-Save me. P-Please.

Ang mga katagang iyon ay paulit-ulit na bumabalik sa isip ko. She's gone. I couldn't save her. My baby...she's really gone.

"Time of-"

"No!" Sigaw ko kay James, pinutol ang sasabihin nito.

"Prin-"

"D-Don't announce her death. No. No. No." Parang mababaliw ako at paulit-ulit na umiling.

Sobrang sakit ng dibdib ko. Ayoko! Hindi ko matanggap!

Maingat kong niyakap si Arriane at patuloy na lumuha. She's so pale. Oh, god. My baby girl.

"Time of death, 02:47am."

Mas lalong lumakas ang iyak ko nang marinig ang sinabing iyon ni James. Humigpit ang pagkakayakap ko kay Arriane.

Pilit akong pinapalayo ni James kasama ang iba pang doctor.

"Hold your grip, Prince. We have to accept this. Alam nating lahat na mangyayari ito. 1%, Prince. 1% of survival is not a joke. Her body won't accept the heart. She couldn't make it." James said and sigh.

Tuluyan nila akong nailayo kay Arriane hanggang sa nakita kong tinatakpan nila ito ng puting tela.

Nanghihinang napasalampak ako sa sahig at mariing pumikit.

Two lives. I lost them both. Why? Bakit kailangang mangyari 'to? Bakit?

S-Save me. P-Please.

S-Save me. P-Please.

S-Save me. P-Please.

Napasabunot ako sa sariling buhok. Parang nawawala ako sa sarili habang paulit-ulit na naririnig ang boses na iyon ni Arriane.

I lost her.

I lost the woman I love the most.

I lose my baby girl.

And I know that after this, I will lost myself every single day.

Tila bigla akong nawalan ng karapatang mabuhay sa mundong ito sa pagkawala ng pinakamamahal ko.

Napakalaking pagkukulang nito sa buong pagkatao ko. Sobrang napakalaki.

To be continued...