She Leaves (Yutang Bulahan Series #1)

SL - 42

"Punyemas naman MJ, ngayon talaga gagana nang ganyan ang utak mo?"

She Leaves - 42

(THE MAGSASAKA)

"Manong, isa pa nga po." At hinayaan ni Genil na pumili si manong magbabalut ng balut na kakainin niya.

Natatawa na ako sa nakikita ko ngayon kay Genil.

Pa-ayaw-ayaw pa ang bakla, at the end, susunduin din pala ako at pinatos ang libre kong balut. Bumili na rin kami ng beers sa malapit na 7/eleven.

Nakaupo ako sa kaha ng pick-up ni Genil habang pinagmamasdan siyang lantakan ang balut. No'ng makakuha ng isa, lumapit siya sa akin at in-offer-an pa ako.

"Nah, I'm fine with this," sabi ko naman sabay turo sa chips at Heneiken na binili namin kanina.

He shrugged his shoulder at nag-focus na nga sa balut na hawak niya. Tumabi siya sa akin sa pagkakaupo.

"Are we good now?"

"Tss... Ikaw bruha ka ang hilig mong sulsolan ako ng mga pagkain." Nag-make face pa siya sa akin habang sinisimsim ang sabaw ng balut.

Na basically ay ihi ng chick... charot.

"We're good now," deklara ko sabay tungga sa beer na hawak ko.

Tahimik na ang kabiserang barangay ng ciudad namin. Pero may iilang nakatambay sa may 7/eleven kaya hindi naman masiyadong tahimik talaga.

"Kumusta na si Keyla? You should set an appointment for a check-up, baka hindi lang basta-bastang lagnat 'yang nararamdaman ng inaanak ko," aniya.

Sinimangutan ko si Genil.

"'Wag ka nga'ng mag-jump into conclusions, okay na ang inaanak mo at naninibago lang sa mga physical activities na ginagawa nila rito. Kung anu-ano rin kasi ang mga pinaggagawa nila Mama sa kanila. Alam mo na, masiyadong sabik sa kanilang mga apo," kibit-balikat na sagot ko naman.

Natahimik kaming dalawa. Siya, abala sa pagkain ng balut at ako naman ay abala sa beer na hawak ko. Pampatulog lang talaga ito, kailangan lang ng katawan ko.

Nagkuwentuhan nang nagkuwentuhan kami ni Genil tungkol sa mga experiences niya sa relatives niya rito sa ciudad namin. Chikahan lang kami nang chikahan hanggang sa may tumigil na isang sasakyan sa tapat namin. At dahil nga nakatapat sa amin, medyo nasilaw pa ako sa ilaw nito sa harapan.

"Gad, sino ba 'yan?" Reklamo ko nang hindi pa rin pinapatay ang ilaw ng kung sinong kotseng ito. Punyemas naman.

"Eksaherada kung maka-brag ng head lights ha?" Komento naman ni Genil. Umalis ako sa kinauupuan ko at sinimulang lapitan ang kung sino man itong may-ari ng kotseng ito. Sakto rin na kabababa niya lang.

Nang makita ko ang mukha niya, agad akong napa-iwas ng tingin sa kaniya.

"So this is the reason why you declined Mom's invitation." Kakasarado niya pa lang ng pinto ng pick-up niya nang sabihin niya iyon. Nag-cross arms ako at pilit inilalayo sa ilong ko ang matapang niyang amoy.

Why does he have the same scent ever since? Hindi ba nagbabago ng pabango ang gagong ito? It's been four years and it's still the same... saulado ko pa rin ang kaniyang amoy.

Marahan na lang akong pumikit at pilit pinapakalma ang sarili ko. Damn it. Why!

"Could you please turn off your head lights, Mr. Lizares? Nasisilawan kasi kami ng kaibigan ko," magalang pa na pakiusap ko. Kahit na sa kalooblooban ko, biglang kumabog nang mabilis ang puso ko.