DENEY

24- Kirko & Roy & Dimitri

Herkeşlerin sevgililer günü kutlu olsun! Sap kuzucuklar da dahil!

Herkesin birbirini sevdiği, saygı duyduğu ve yargılamadığı bir dünyada yaşabilsek keşke...

——

Uyku dinlenmesini sağlamış, acıları dinmişti. Ama genç kızın yakarışı aklından çıkmıyordu. Ofladı. White haklıydı belkide. O kızla bu kadar ilgilenmemeliydi!

Başlarda eğlence ve merak olan bu şey nasıl olmuştu da endişeye dönüşmüştü? Dimitri ilk kez hissetmeye başladığı bu yeni duyguların ne olduğunu anlayamazken, onların içinde sıkışıp kalmıştı adeta.

Yeniden sinirli bir of çekerek yataktan kalktığında, kendisini odasından dışarı attı. Düşünmek iyi gelmiyordu. Aklından olmaması gereken şeyler geçiyor, bunlardan kendisi bile çekiniyordu... Düşünmek yerine yapması daha kolay bir şey vardı hem.

Yüzünde oluşan ruhsuz gülümseme ile, koridorda kendisine çekinerek bakan insanlara aldırmadan laboratuvara yürüdü. Skye'ın canını yakan doktorlarla tanışmayı şuan herşeyden çok istiyordu. En azından bunu yapabilirdi.

İçeri attığı adım, duyduğu konuşma yüzünden donarken bir süre dinlemeyi tercih ederek bekledi genç adam.

"Neden ona bu ilaçları vermemiz gerekiyor ki?" diye sormuştu genç bir adam. Onun aksine sinirli olan genç kadın, "Dayanıklılığını görmedin mi! Onu etkisiz hale getirecek bir şey bulmamız lazım" diye tısladığında yumruklarını sıktı Dimitri.

"Ah tanrım! Sen herşeyi bu kadar sorgulamak zorunda mısın?" diyerek kendisini azarlayan kadına aldırmadı genç adam.

"Anlamadığım şeyler var!" diye diretti. O bir bilim adamıydı, sorgulamak onun doğasında vardı. Kadına aldırmamıştı bile. "Dimitriden kan aldık, testler yapıldı. O testler hayvanlar üzerinde test edildi, ondan sonra Dimitriye verildi. Bu yaptığımız..." Sonlara doğru kelimeleri bulamadı genç adam.

Fakat cümlesini onun yerine birisi bitirdi.

"Bu yaptığınız, insanlık dışı"

Kadının siniri, korkuya dönerken genç adam şaşırmıştı. Ne zaman geldiğini bilmedikleri Dimitri kapının kenarında her zaman ki gibi donuk bir ifade ile kendilerine bakıyordu. Genç adam Dimitriyi en son ne zaman gördüğünü düşündüğünde, uzun zaman olduğunu fark etti. Dimitri bu kısma gelmezdi. İşi olmadığı sürece.

"S-size nasıl yardımcı olabiliriz?" diye soran kadına gülümseyen Dimitri omzunu silkti.

"Canım sıkılıyor, bu konuda yardım edebilir misiniz?"

Genç adam aldığı cevap ve soru karşısında şaşkınlıkla kalakalırken, Dimitri kadına aldırmadan kendisine bakan genç adamın yanına gitti.

"Adın neydi insan?" İnsan. Ağzından öyle basit bir şeymiş gibi çıktı ki! Genç adam kendisine küfür edilmiş gibi hissetmişti sanki.

Ama yine de kibar olmaya çalışarak, "Tom" dedi. Sonra Dimitri'nin gözlerine bakarak hevesle "aslında tanışmıştık, siz bir görevden gelmiştiniz ve oldukça kötüydünüz. Size kan takvi-"

"Hayatımı sana borçlu olduğumu mu ima ediyorsun Tom?" Cümlesinin kesilmesi ve gelen soru ile donan genç adam yutkundu. Dimitri'nin buraya iyi niyetlerle gelmediğini anlamıştı.

"Hayır" dedi. Uzun cümle kurmaktan kaçınarak. Dimitrinin en ufak şeyden nem kapıp olay çıkaracağını anlamıştı, bunu neden yapacağını merak ediyordu doğrusu.

Çoğuna inanmasa da Dimitri hakkında çok fazla hikaye duymuştu Tom. Bir çoğuna inanmamayı seçmişti çünkü bir şekilde Dimitri için üzülüyordu. Bir laboratuvar faresi gibi büyümenin hayali bile korkunçtu sonuçta. Dimitri zor bir hayat sürüyordu.