O gözünü bambaşka bir dünyaya açmak zorunda kalan bir çocuktu. Anne sevgisini bırak sevginin ne olduğunu dahi bilmiyordu... Kolundan giren sivri ve kalın iğnelerin verdiği acı ile büyüyordu günden güne.
Deney onun insanlığına yapılıyordu... Minik bi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Geçmiş-
Kendisine yaklaşan ayak seslerini işittiğinde korkuyla yatağına girdi küçük çocuk. Almak istemediği ama hassas burnu yüzünden aldığı o iğrenç ter kokusu yalnızca bir adama aitti. Mr. White dedikleri o iğrenç adama...
Bu aralar ziyaretlerin sıkışlaşmasından oldukça rahatsızdı. Mr. White'ın önceden kendisiyle ilgilenmezken bir kaç haftadır sürekli yanına gelir olması küçük çocuğu korkutuyordu. Bunun, bu iğrenç yerde, arada sırada olsa da gördüğü küçük çocuğu artık görmüyor olmasıyla bir bağlantısının olduğunu düşünmek istemese de, içinde bir yerlerde bununla bağlantılı olduğuna adı kadar emindi.
Ve ayak sesleri durdu, hemen kapısının önünde.
Kapının kilidinin açılmasını gözlerini sıkı sıkıya kapatarak bekledi, belki uyuduğunu düşünür ve gider diye... Fakat gözlerini o kadar sıkıyordu ki, bir çocuk bile uyuduğuna inanmazdı... Korku bu kadar garipti işte. Mantığınızı durduruyordu.
Kibirli ve bir o kadar da keyifli bir tonda, "Aç bakalım gözlerini küçük adam" diyen Mr. White'ın dediğini istemese de yerine getirdi. Bu adamın sözünü tutmadığı zamanlarda canı çok yanıyordu çünkü... Hem bu hafta canı o kadar çok yanmıştı ki ekstra bir acıya tahammül edemezdi!
Gözlerini kendisine küçümseyerek bakan adamın gözlerine çevirdiğinde, gördüğü şey ile midesi bulandı. Karşısında ki adamın gözlerinde zevk vardı, ondan korkmasından haz alıyor, onu küçümsüyordu. Küçük çocuk kaşlarını çattı. Büyük insanlar iğrençler diye düşündü yeniden. Hatta bütün insanlar...
Mr. White vakit kaybetmeden cebinden çıkardığı küçük hapı alması için kendisine uzattığında, derin bir iç çekerek hapı aldı ve hızla ağzına attı. Bu küçük hapı seviyordu, canı yanarken başka dünyalarda olmasını sağlıyordu.
Karşısında ki adam memnuniyetle gülümserken etraf çoktan bulanıklaşmaya başlamıştı bile... Kendinden geçmeden önce duyduğu son şey memnun bir mırıldanmaydı.
"İşte böyle küçük Roy, işte böyle benim küçük şeytanım..."
***
Gözlerini anlatılması imkansız bir acıyla açtı küçük çocuk. Damarlarının genişlediğini ve sanki içinden solucanların geçtiğini hissediyor, bütün vücudu cayır cayır yanıyordu. Küçük bir çocuğun duası 'ölüm' olur muydu?
Roy ölmek istediğini dile bile getiremeyecek kadar acı çekiyordu. Zihninden çığlık atıyor. Haykırıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fakat ağzında ki maske yüzünden konuşamıyordu, gerçi konuşsa başında ki bu insanlar ona acır mıydı ki? Büyük insanların acıması yoktu. Roy'un hayatla ilgili öğrendiği ilk şey bu olmuştu.
"Uyandı, olması gerektiğinden daha fazla acı çekiyor" diye mırıldanan endişeli bir ses duydu. İlk kez böyle bir ses duymuştu. Gözleri hemen yanında ki adama kaydığında onunda diğerleri gibi beyaz önlük giydiğini gördü.
Bu büyük adamda diğerleri gibi kötüydü. Kendisine acı veren kötü büyüklerdendi. Fakat nedense bunu istemiyor gibiydi, en azından diğerleri gibi gülmüyordu...
"Şuan bırakamayız! Emin ol daha kötülerini de yaşadı" dedi bir kadın diğer taraftan. Adamı ikna etmek için oldukça hevesliydi.
Roy acıyla açtığı gözlerini umutsuzlukla yeniden kapattı. Hala uyanıktı fakat yapacak bir şey yoktu. Bu insanları duymak zorundaydı belki ama görmek istemiyordu...
-
Tam tamına 2 saat geçmişti, ameliyathanenin duvarında ki saattin sesine odaklanmaya çalışarak acısını yok saymaya çalıştığı için biliyordu bunu küçük çocuk. Kolunda ki serumdan gönderilen mavi sıvı sonunda bitmeye başlamıştı ve artık işe yaramış olmalıydı ki onu kestiklerinde canı yanmıyordu. Ama ruhu için kimse bir şey yapmamıştı, o hala acı çekiyordu...
Beyaz önlüklü insanlardan birisi heyecanla; "aman tanrım!" diyerek, hevesle küçük çocuğun bedenine baktığında, Roy yutkundu. Tanrı bu işin neresindeydi ki?
Heyecanla mırıldanan insanların sesi gittikçe yükseldi. Kahkaha atacak kadar cüretkarlaştılar...
Birisi, diğerine inanmak için, daha doğrusu kendi gözleriyle görmek için, eline bir neşter aldı ve küçük çocuğa bir çizik attı.
"İşe yaradı!" Diyerek hevesle konuşan adama bakan Roy, bakışlarını adamın kestiği yere götürdüğünde, yutkunmadan edemedi. Derisi sanki artık ona ait değilmiş gibi kendisinden bağımsız bir şekilde kapanmaya başladığında, küçük çocuk korkuyla iç geçirdi.
Gözü, kenarda kendisine üzüntüyle bakan adama değdiğinde, gözlerini kıstı. Diğerlerinin aksine o gülmüyordu. Diğerleri onu bir oyuncak gibi keserken, o adam sanki en az Roy kadar acı çekiyordu. Ona anlam veremedi küçük çocuk.
'Kötü olan, ama olmak istemeyen' diye mırıldandı kendi kendine.
O kadının zorlaması ile devam etse de bir yerden sonra yapamamış ve kenardan kendisine bakmaya başlamıştı ama neden? İzlemek daha mı güzeldi acaba? O zaman neden gözlerinde acı çekiyor gibi ifade vardı, onun da mı canı yanıyordu?
Adam, "Bu inanılmaz canı yanmıyor bile!" diyen beyaz önlüklü kadına sinirle döndüğünde, Roy ile göz konağını kesmiş oldu.
"Az önce yanmadığı anlamına gelmez," dediğinde, adama göz devirdi kadın. Adam buna sinirlenirken, Roy yorgunluktan kapanmaya başlayan gözlerini açık tutmakta zorlanıyordu. Yorucu bir günün sonunda kendisini karanlığa temsil edecekti ki, yaşamı boyunca daha önce yaşamadığı bir şey oldu.
O adam gözlerini kapatmadan hemen önce ona gülümsemiş ve elini başına koymuştu. Canını yakmak için değil, başını okşamak için. Roy bunun karşısında kaşlarını çattı ve hissettiği bu yeni duyguyu anlayamadan uykunun pençesine düştü.
...
Herkese merhaba!
Sizden gelen tepkileri ve yorumları merakla bekliyor olacağım. Umarım kurgumu beğenir ve diğer bölümleri heyecanla beklersiniz... 🧚♀️
Vote sınırı ya da yorum sınırı koymak istemiyorum ama lütfen okuduktan sonra SEVERSENİZ bunu belli edin olur mu?! Heyecanla kurduğum bu dünyanın bir parçası olun.
