Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

Een nieuwe start?

De volgende dag voelde ik me gelukkig, Hermelien liet het 'Malfidus-geval' voor wat het was. Het kon me zelfs niet zo veel schelen dat mijn voormalige zwerkbalcoach naar me toe gestampt kwam en me verwijtte dat ik een teef was en dat hij het team verliet.

Het leek even alsof hij daarna nog meer ging schreeuwen, maar toen Fred en George aan mijn zijde verschenen hield hij zijn mond en beende weg. Het gaf me een overweldigend en tevreden gevoel.

"Bedankt, jongens", lachte ik.

En dus hing ik een aankondiging aan het bord in de leerlingenkamer dat er nieuwe selectieproeven voor een jager zou volgen. En een ander papier dat zei dat de trainingen zouden plaatsvinden die avond om zeven uur.

Aan de ontbijttafel waren de tweeling, Leo en ik nog steeds enthousiast over onze gebrainstormde ideeën. Het eerste uur hadden we Gedaantverwisseling en ik moest even langer bij Anderling blijven. Ze vertelde me dat ze blij was met mijn acties tot dusver. Ik liep gelukkig richting de volgende klas, tot ik besefte naar waar ik liep: toverdranken.

Ik zou sowieso al te laat zijn, dus ik deed geen moeite om me te haasten. Ik klopte op de deur en opende die nadat een slepende en diepe stem "Binnen", riep. "Je bent te laat Danes", zei Sneep rustig met zijn diepe ijzige stem.
"Ik weet het, professor."

"Zou je me ook willen melden waarom, Dhanes?"

"Ik moest langer bij professor Anderling blijven, meneer."

"Ok, neem plaats."

"Dank u, professor."

Malfidus groette me niet en ik was er even verbaasd over. Toen er meer lawaai in het lokaal kwam fluisterde ik: "hey"
Hij reageerde niet, het overweldigde me. En het stopte niet, toen de les gedaan was spurtte hij de klas uit. Ik wist dat het verkeerd was, maar het kwetste me toch. Ik probeerde het maar te vergeten terwijl ik naar de volgende les liep.

Die avond was het Zwerkbaltraining. De training ging verassend goed en ik vond een uitstekende jager: Ned Wares. Iedereen was enthousiast en hield ervan dat ze eindelijk nog eens echt gingen trainen. Ik liet Ginny en Ned naar de goals gooien en liet die verdedigen door Ron, die fantastische reddingen deed. Fred en George paste een beuker en Harry achtervolgde de snaai.

Omdat alles zo goed onder controle was, kon ikzelf ook meespelen. Toen ik vanuit de verte een klein groepje zag naderen, floot ik. Harry had eigenlijk bijna de snaai, maar kwam meteen naar beneden. Ginny's arm stopte halfweg haar beweging en gooide de slurk net niet naar de lege doelpalen. Ron en zijn twee broers stonden naast Ned. Fred had de beuker vastgebonden en iedereen keek me verbaasd aan.

"Het is toch nog geen tijd, ofwel?" vroeg Ginny.

"Nee", antwoordde ik simpelweg en ik zag niets anders dan respect in hun ogen. Dit gaf me kracht. Nu pas zag ook de rest van het team het kleine groepje aankomen.

"Zwadderaars", zei Ned minachtend. Toen ze dicht genoeg waren stapte ik naar voor, net als lange kerel uit de Zwadderich groep.

"Wel,wel, Griffoendor moet zich wel zeer slecht voelen, met een onhandige, zielige meid als aanvoerder!" spotte hij.

Ik voelde de woede van mijn team achter me, maar bleef zelf kalm.
"We zullen wel zien hoe zielig en onhandig ik ben, niet?"

De aanvoerder van het Zwaderich team keek zowel verrast als teleurgesteld, maar herstelde zichzelf. "Jullie mogen weer terugkeren naar jullie boeken, het is onze training nu."

"Ik denk niet dat we dat doen."

"Oh jawel, meisje."

"Ik heb gereserveerd voor nog een half uur, dat half uur gaan we ook nemen. Je kan hier blijven kijken, terug gaan en tactiek bespreken of hier een half uur met me discussiëren terwijl ik mijn team laat trainen."