Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

...een

De examens verliepen vlot. Ons opstel Toverdranken werd tot beste van de klas uitgeroepen en ook de andere examens verliepen moeiteloos. Eén keer in de week trainden we en ik maakte die ene training loodzwaar.

Draco deed zijn best om er een beetje bij te horen. Hij bespotte niemand en feliciteerde Harry zelfs toen die zich de betere bewees in een training.

Ik hoorde Ron en Harry er verward over discusiëren en hoopte dat Hermelien nog even haar mond kon houden. Tegen mij had ze nauwelijks nog een woord gesproken. Ginny verzekerde me dat het wel goed kwam, met haar praatte Hermelien wel...en veel.

Het was duidelijk dat zij er niet zo makkelijk over heen zou komen als Fred, George en Leo. Dinsdagavond trok Ginny me apart. De training was afgelopen en Draco was die avond heel aanwezig geweest in de kleedkamers.

Hij had verkondigd hoe we het WK zouden winnen met topspelers. Vervolgens had hij Rons opmerking gewoon weg gelachen en moppen beginnen tappen met diens oudere broers.

"Je kan hem niet alles alleen laten doen!" siste Ginny me toe. "Het zou ook een pak makkelijker worden voor Hermelien als haar beste vrienden ervan wisten."

"Ik wou wachten tot na de eerste match", verdedigde ik mezelf.
"Er zal altijd een reden zijn om uit te stellen, Joanne!" berispte ze me. Ik zuchte, ze had gelijk.

"Harry en Draco- "

"- Zijn aartsvijanden", vulde Ginny aan, maar ze trok haar schouders op. "Dat zijn we allemaal. Hoe denk je dat dat voor Hermelien is? Op wie je vriendje altijd heeft neergekeken. Zij is mogelijk de reden dat Harry en hij elkaar meteen niet mochten. Zij en haar dreuzelouders."

Ik slikte. In haar stem kon ze niet wegsteken dat ze zelf ook nog steeds niks van Draco moest weten. Ondanks zijn verwoedde charmeoffensief. Ik knikte. "Ik vertel het ze morgen", beloofde ik en ze knikte goedkeurend.

Zoals beloofd zat ik de avond nadien bij Harry en Ron. "Jongens, ik moet jullie wat vertellen", zei ik, met mijn hart in mijn keel. Ze keken me beiden aan en mijn stem begon licht te beven.
"Niet meteen boos worden alsjeblieft." Beiden fronsten nu. "Ik wil jullie graag vertellen waardoor ik dit jaar regelmatig... Nu ja, waarom ik het zo moeilijk gehad heb."

Harry lachte me bemoedigend toe: "Naast het feit dat Sneep je vader is?" Ik wendde mijn blik af en dwong mezelf om voort te praten.
"Denk niet dat dit mijn vrije keuze was, of dat ik er niet alles aan gedaan heb om dit te veranderen, maar ik ben gek op..", ik pauseerde dan even en piepte er stilletjes:"Malfidus" achter.

"Wat?" riep Harry en ik gebaarde hem stil te zijn nadat er een paar gezichten in onze richting keerde. "Joanne", begon hij verblufd. "Hij zal..." Hij stopte met praten toen ik mijn hoofd schudde.

"Hij weet het?" vroeg Ron ongelovig. Ik keek hem recht in zijn ogen en Ron schudde zijn hoofd. "Heb je dan niet gemerkt hoe hij veranderd is?probeerde ik snel, maar op dat moment gebeurde er iets dat me even uit het veld sloeg. Iets dat me raakte, en diep.

Ned kwam erbij en vroeg wat er aan de hand was. Ik had nooit verwacht dat Ron zou opstaan en zou zeggen: "Onze 'geliefde kapitein' loopt over naar de vijand!"

"Ron!" riep ik geschokt, maar hij en Harry liepen door naar hun slaapzaal waar ze waarschijnlijk tegen elkaar riepen hoe schandalig dit alles was. Ned keek me aan. "Wat bedoelt hij?"

Zonder op te kijken antwoordde ik: "Ik vertelde hen over mijn nieuwe vriendje...Draco." 

DANK JULLIE VOOR MEER DAN 100 STEMMEN!!💖💖