Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

Villa Malfidus

Een paar uur later zag ik Anderling angstig kijken, maar ik volgde Draco door het haardvuur naar Villa Malfidus. Wanneer ik daar uit de haard stapte, had ik moeite om mijn verbazing te verstoppen. Draco had even moeten vermelden dat zijn ouders rijk waren!

"Ah Draco!" Een man, die slechts een beetje groter was dan de vrij lange Draco sloeg één arm rond zijn zoon. "Draco!" gilde Narcissa en ze omhelsde haar zoon. Ik hield me op de achtergrond en vroeg me plots af of dit wel een goed idee was..zo snel, ik wou plots liever terug naar het veilige Zweinstein.

"Ah, Jij moet juffrouw Dhanes zijn!" draaide Lucius zich plots naar me toe en ook Draco keerde zich naar me toe. "Dat klopt", zei ik en ik glimlachtte ietwat verlegen en ongemakkelijk. Zijn ogen gleden van mijn gezicht naar mijn voeten en terug, dan draaide hij zichzelf negentig graden: "Welkom", zei hij met een groot handgebaar.

"Dank u", antwoorde ik en was zo opgelucht dat ik bijna een buiging maakte. Narcissa kwam naar me toe en omhelsde me. Ik moest even glimlachen en ook Draco's mondhoeken blijven niet onbewogen. We gingen onze spullen boven zetten en kwamen dan weer naar beneden voor het avondmaal.

"Zo, Joanne, Je zit in Griffoendor?"

"Inderdaad."

"Wat vind je daarvan?"

"Dat ik in Griffoedor zit?"

"Ja.."Zijn ogen branden zich door de mijne alsof hij via die weg mijn gedachten wou ontcijferen.

"Ik denk dat ik wel trots ben, dat ik moedig genoemd kan worden. Ik zou trots zijn in elke afdeling. Ik heb goede vrienden in Griffoendor en ik ben er Zwerkbalkapitein, dus ik ben er gelukkig."

"Oh, je bent aanvoerder?"

"Inderdaad"

"En doe je dat goed?"

"Ik denk het wel."

"Meen je dat nu?!" riep Draco, duidelijk verbaasd. "God, je bent een verdraaid goede aanvoerder! Voor de eerste keer is heel Zweinstein bang voor Griffoendor! Jullie versloegen Huffelpuf met 270-0!"

"Ja, maar..."

"270-0? Dat is vrij indrukwekend! Gefeliciteerd!" onderbrak Lucius me.

"Bedankt."

De rest van de maaltijd werd er weinig gepraat over dingen die me aangingen, dus luisterde ik niet echt mee.

"Zeg eens, Joanne, wat denk je?" vroeg Lucius opeens.

"Sorry?"

Hij lachtte: "Wat vind je van je vriendjes ouders en thuis?" Ik was overweldigd door zo'n directe vraag maar antwoordde nietemin vrij snel.

"Wel, Narcissa lijkte me lieve, zachte en warme vrouw", begon ik, met een glimlach naar Draco's moeder. "En u, meneer, wel ik denk dat mensen hun best nogal moeten doen om uw vertrouwen te winnen. Niet dat dit altijd een slechte gewoonte is."

Hij keek me aan en zei dan traagjes: "Goed genoeg, welkom in de familie zou ik zeggen!" Hij stond op, nam mijn hand en gaf me twee officiële kussen op mijn kaken. "Mijn zoon moest ook wel een goede smaak hebben", lachte hij.

Iets later besloten we om te gaan slapen, Lucius had er geen problemen mee dat ik bij Draco sliep. "Wees gewoon wat verantwoordelijk", zei hij, maar hij had duidelijk al wel begrepen dat dat niet het probleem was.

We hadden beide enorm goed geslapen en de volgende morgen vertrokken we weer naar Zweinstein, na een knuffel van Narcissa en een kus op mijn kaak van Lucius stapten we in het vuur.

We stapten er weer uit in Zweinstein en ik was er zeker van dat ik me niet verbeelde dat Anderling even opgelucht ademhaalde, ik lachtte naar haar, en zij beantwoordde mijn glimlach spontaner dan ooit. Draco en ik kwamen 's middags toe dus we konden meteen mee-eten.