Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

Inmenging

Vrijdag kwam ook Draco weer uit de ziekenboeg en Fred was bezorgd, maar ik vastberaden. Het voorlaatste uur hadden we Verweer tegen zwarte kunsten en ik wist dat enkel de Zwadderaars er al zouden zijn, maar ik sloeg Fred's aanbod om met me mee te gaan af.

Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat Draco wist dat ik altijd om de hoek wachtte. Ik stond met mijn rug tegen de muur en schrok toen Draco plots voor me stond met zijn handen tegen de muur, zodat ik niet wegkon.

"Joanne..", zei hij en ik keek hem geschrokken aan, maar herstelde snel.

"Ga weg Malfidus", zei ik, mezelf vervloekend dat ik Fred aanbod had afgeslaan.

"Joanne, we hebben niet veel tijd."

"Meer dan we nodig hebben!"

"Joanne.."

"Ga weg Malfidus", zei ik met een afkeer in mijn stem en duwde hem achteruit.

"Joanne, we moeten praten."

"Er is niets om over te praten, Malfidus!"

"Joanne, toe", fluisterde hij en hij kwam weer dichter: "Ik moet met je praten."

"Laat me met rust, Malfidus, mijn vrienden zullen hier zo zijn!" zei ik maar ik voelde mijn stem verzwakken doordat hij zo dicht bij me stond.

"Ja, je hebt gelijk", zei hij en hij liep naar de Zwadderaars. Een paar seconden later stonden mijn vrienden voor mijn neus.

"Ah de Griffoendors zijn er ook, kom binnen!" zei de professor. "Aha Meneer Malfidus, terug helemaal ok?"

"Ongeveer", mompelde Draco.

"Daar ben ik blij mee, dan heb ik weer een voorbeeld waar ik zelf niet in voorkom!" zei hij vrolijk. Ik draaide met mijn ogen en Ron grijnsde.

"Vandaag testen we de sterkte van ons schild! Dus gaan we ons niet in houden, maar volle kracht er in leggen! Meneer Malfidus, eerst ontwapenen."

"Expelliarmus!"

"Protego!" hij had slechts een voorzichtige spreuk gebruikt en mijn schild had hem doen vallen. "Andersom."

"EXPELLIARMUS!"

"Protego" Zijn stok kwam in mijn hand gevlogen. "Heel goed , Joanne! Malfidus, concentreer je jongen! Opnieuw."

"EXPELLIARMUS!"

"PROTEGO!" zowel Draco als ik zelf verloren nu ons evenwicht en vielen om, net als een paar mensen die te dicht bij stonden.

"Ja! Heel goed, zoveel kracht, zo veel talent! Nu gaan we ook sterkere spreuken gebruiken. Draco en ik verloren wel vaker ons evenwicht terwijl onze krachten tegen elkaar opbotsten. Na een half uur riep de professor ons bij zich.

"Jullie staan wel wat voor op de anderen", zei hij. "De les is over! Kunnen jullie even hier blijven?" De klas begon leeg te stromen. "Wat is er, juffrouw Griffel?"

"Niks professor! Ik ben onderweg!" antwoordde Hermelien een beetje geschrokken.

"Ik zou jullie graag al laten voor gaan op de andere studenten. De keuze is aan jullie, je kan er geen punten mee verliezen door op het niveau van de klas te blijven."

"Ik wil wel voorlopen en meer leren", zei Draco meteen.
"Goed zo jongen! Joanne?"

"Uh.." ik aarzelde, dit zou willen zeggen Draco en ik nog meer op elkaar aangewezen werden en dat was nu net niet wat ik wou.

"Je mag niet stil blijven staan", zei Draco en zo besliste hij voor mij.

"Zo is dat! Nu snel naar de volgende les!"