Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

De kerstvakantie

Ik ging op school blijven want mijn vader was niet thuis. Harry ging mee met Ron naar het Nest alsook Fred, George en Ginny natuurlijk.

Hermelien ging op vakantie, net als Leo. Fred en George zeiden dat ik ook naar het Nest mocht komen, maar mevrouw Wemel had al zoveel volk dat ik me ongemakkelijk zou voelen. Fred en George stelden voor om de eerste week bij me te blijven, ik zou voor Nieuwjaar naar hen komen en de laatste week zou ik alleen terugkomen naar school.

Zo zou ik niet constant alleen zijn én was ik een paar dagen van school. De laatste les voor de vakantie was Toverdranken. Sneep kondigde aan dat we na de vakantie weer in paren zouden werken.

"Sommige zullen dezelfde zijn andere niet" Ik nam mijn spullen bij elkaar en probeerde een blik van Draco te vangen, maar dat luktte niet. 's Avonds wenste ik op het eind van de zwerkbaltraining iedereen een goede vakantie.

De volgende morgen was meer dan de helft van de leerlingen al weg en vandaag zouden er nog veel volgen. Iedereen kon aan één grote eettafel en ik zag dat er maar een paar Zwadderaars meer waren, waarvan ik alleen Draco kende. Draco kende klaarblijkelijk zelf de andere zwadderaars ook niet, hij zat alleen aan de tafel.

"Moet je Malfidus zien!" grijnsde George.

"Nu istie zo stoer niet meer he?" lachtte ook Fred. Ze keken elkaar aan en keken dan naar mij. " Wat is er?"

"Ik vind het een beetje zielig", antwoordde ik.

"Wat?" Ze keken mij ongelovig en niet-begrijpend aan.

"Jaja ik weet het, maar kijk dan toch."

We liepen naar de tafel die al vol zat waardoor we gedwongen werden om naast Draco te gaan zitten. Door mijn reactie wouden Fred en George tussen mij en Draco in zitten, maar door mijn blik lieten ze me toch naast hem zitten.
"Goedemorgen, Malfidus", zei ik vlak, hij keek me van boven tot onder even aan.
"Morgen" zei hij simpel en hij gaf me het brood door. De tweeling keek me vol afkeer aan. Ook Perkamentus keek me aan maar niet vol afkeer, eerder tevreden. Iedereen aan één tafel zetten was ook een typisch iets voor Perkamentus.

Na het ontbijt verlieten mijn vrienden mijn zijde geen minuut. Ik voelde medelijden met Draco. Hij was gebleven om bij mij te kunnen zijn, maar in de plaats daarvan zwierf hij nu alleen rond. Twee dagen later kregen Fred en George echter een uil.

Ze moesten naar huis, een tante was ziek geworden en ze moesten haar bezoeken. Ze vonden het helemaal niet leuk, vloekten en bedachtten smoesjes, maar ik overhaalde ze om toch te gaan. Ze vertrokken 's avonds en ik verzekerde hen dat ik best voor mezelf kon zorgen.  

's Morgens liep ik alleen naar de ontbijttafel. Toen ik daar aankwam viel me op dat er veel leerlingen die avond vertrokken waren. Ik schrok om te zien dat er slechts drie eerstejaars van Ravenklauw en een tweedejaars van Huffelpuf naast de leerkrachten zaten.

"Waar is iedereen..Professor?" Perkamentus glimlachtte.
"De meeste leerlingen vertrokken gisteren naar huis", verklaarde hij.

"Goedemorgen", klonk een bekende stem achter me.
"Goedemorgen Malfidus." Ik volgde zijn voorbeeld en ging naast hem aan de tafel zitten. Beiden met onze blik zo strak mogelijk op het overheerlijke eten gericht. Draco gaf me een mand met dampende pasteitjes door en even konden we elkaar in de ogen kijken.  Na het eten bleef iedereen nog even zitten.

"Wel, ik heb het nog nooit meegemaakt dat we slecht zes leerlingen op school hebben", zei Perkamentus. Ik voelde hoe Draco's hand zachtjes plaatsnam op mijn dij en het kostte me veel moeite niet naar hem te kijken. God, wat neemt hij risico's!

"Ja en de oudsten zijn de enige van hun hele afdeling", vulde Anderling ondertussen aan. "Jullie kunnen het maar beter met elkaar vinden, je hebt alleen elkaar."

"Dat zal het grootste probleem wel niet zijn denk ik", zei Perkamentus.

Mijn hart bonsde in mijn keel, kon die man door de tafel kijken? Draco moet diezelfde twijfel gevoeld hebben want zijn hand verdween.

"Misschien is het een idee om zolang ze maar met zes zijn, ze in een huis te steken? Anders zit de helft afgezonderd in hun eigen leerlingenkamer", opperde het schoolhoofd.

"Dat is niet zo'n slecht idee", zei Anderling. Perkamentus lachtte.

"Joanne, Draco en Helen, haal jullie spullen, jullie worden even Ravenklauwers", zei hij opgetogen. En dus verhuisden we. Twee van de Ravenklauwse meisje deelden een kamer. Een ravenklauwse jongen en de jongen van huffelpuf deelden een kamer en Draco en ik hadden elk een eigen kamer. Ik had geen zin om bij de eerstejaars te liggen, die waarschijnlijk toch alleen bang waren dat ik ze zou op eten.

We zaten vaak met twee alleen in de leerlingenkamer van Ravenklauw, of op 'zijn' slaapkamer. Ik leerde Draco beter kennen en hij mij. Het was verkeerd, maar daardoor mocht ik hem meer en meer. Hij was zo gevoelig, grappig, sterk en knap.

We praatten meer en meer over onze privélevens en daar bij zat ik meestal op zijn schoot in een blauwe fauteuil. Ongetwijfeld hadden de andere leerlingen door dat we de hele dag samen optrokken, maar we kozen ervoor om dat even te negeren. Hij streek dan door mijn haar en kustte mijn voorhoofd. Ik hield van hem en ik kon er niks aan doen. Twee dagen later kreeg ik een brief.:

Liefste Joanne,

Het spijt ons echt heel erg, maar onze tante is wel degelijk ziek en we kunnen niet meer terug komen en ja moet begrijpen dat dit niet makkelijk voor ons is maar ik denk niet dat je met Nieuwjaar hierheen zal kunnen komen..Het spijt ons zooo erg! Maar het ziet ernaar uit dat je de hele vakantie alleen zult zitten. We zien je in minder dan twee weken!

Groetjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Fred & George

Ik vond het ergens jammer, aan de andere kant had ik nu meer tijd met Draco. Die avond was er niemand in de leerlingenkamer en ik besloot hun brief te beantwoorden. Ik had juist 'Liefste Fred & George' geschreven toen Draco binnenkwam.
"Hi"

"Hi"

"Waarom ben je nog op?"

"Ik beantwoord een brief."

"Oh jah ok, Ik ga naar bed." Hij gaf me een goedenachtskus en ging naar boven. Ik lachtte en schreef verder.

Liefste Fred & George

Het spijt me van jullie tante, ,trek je niet te veel van mij aan! Ik heb best al erger gehad. Jullie tante is trouwens veel belangrijker. Amuseer jullie en ik zie jullie als school terug begint!!!

Liefs XXXXXXXXXXXXXX

Joanne

Ik zocht een schooluil en zodra ik hem verstuurd had keerde ik terug naar de leerlingenkamer. Daar ging ik in de zetel zitten en liet mijn gedachten varen. Dit was niet goed...

"Wat is er?" Ik schrok van Draco's stem die door de lange stilte brak.

"Wel ..ik dacht eigenlijk aan ons.." Zijn gezicht betrok. "Ik dacht aan hoe gelukkig ik ben als ik bij je ben."

"Maar je kon niet slapen.."

"Je was hier niet", antwoordde ik slimpel en hij glimlachtte. Hij kwam bij me in de zetel zitten. Met zijn arm rond mijn schouder nestelde ik me op zijn schoot.

"Ik hou van je", zei hij

"Ik ook hou van jou", ik kuste hem en legde mijn hoofd op zijn schouder. Wat kan het leven mooi zijn. Mijn beste Kerst ooit.