Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

Het grote Zweinsteindrama

De volgende ochtend werd ik langzaam wakker en voelde ik mijn hoofd op en neer gaan. Langzaam maar zeker herinnerde ik me hoe ik een paar uur eerder in slaap was gevallen in Draco's armen. Ik was wakker, maar had nog geen zin om mijn ogen te openen dus verschoof ik mijn hoofd wat en bleef zo nog wat liggen.

Even later opende ik mijn ogen een beetje. Het was al vrij licht en ik draaide mijn hoofd zodat ik naar Draco's gezicht kon kijken. Hij opende zijn ogen en lachte.
"Goedemorgen", fluisterde hij.

"Goedemorgen"

"Wil je naar het ontbijt gaan?" Vroeg hij, terwijl hij een lok haar uit mijn gezicht streelde.  Ik wou niet maar dwong mezelf om rechtop te gaan zitten.
"Hoe laat zou het zijn" vroeg hij terwijl hij zijn arm boven zijn hoofd uitrekte en die dan terug op mijn been legde.

"Ik weet het niet, maar we zijn laat in slaap gevallen en ik heb goed geslapen."

"Ik ook", grijnsde hij. Toen we in de grote zaal binnenkwamen keken de vier jongere studenten bang op. Sneep keek door zijn zwarte gordijnen naar Draco, Perkamentus en Anderling stopte een gesprek, Zwamdrift's ogen werden nog wijder en ze begon tegen zichzelf te mompelen.

De andere professors gaven ons gewoon een snelle blik en een "Morgen."
Iedereen leek verrast door het feit dat we samen naar beneden kwamen, behalve Perkamentus, maar die was bijna nooit verrast, Anderling, waarover je hetzelfde kon zeggen, Sneep en de vier leerlingen die onmogelijk naast ons konden gekeken hebben.

Ik vermoedde dat ze het aan Perkamentus hadden verteld en die had het dan op zijn beurt warschijnlijk aan Anderling en Sneep had verteld.

Na het ontbijt verwachtten we bij hem geroepen te worden, maar dat was niet het geval en dus trokken we weer naar de leerlingenkamer. Op een gegeven moment kwam het hoofd van Ravenklauw binnen. Ik kon net op tijd van Draco's schoot springen toen het portret openging. Proffesor Banning kondigde aan dat Perkamentus ons wou spreken.

"We weten wel over wat dit zal gaan of niet soms?" vroeg ik hem.

"Ja, dat zal dan wel", zuchtte hij terug. Voor de rest zwegen we tot we in de grote zaal waren.

"Professor" groette ik Perkamentus en naast me knikte Draco. Ik wist dat hij wat bang was, maar hij verborg het wonderbaarlijk goed.
"Kom, we gaan even naar mijn bureau, we hebben wat te bespreken."

Draco werd daar enkel banger van en tegen de tijd dat we er waren en Sneep en Anderling ook nog eens op ons stonden te wachten, kon Draco zijn angst bijna niet meer verbergen.
"Ga zitten" zei Perkamentus vrolijk en hij ging zelf ook zitten. Nu we allemaal neer zaten werd ik ook wat bang.

Ze wisten het, binnekort zouden ook Hermelien en Fred en George en de anderen het weten! Wat had ik toch gedaan!

"Deze ochtend", begon het schoolhoofd rustig. "Kwamen een paar leerlingen met voor hen schokkende nieuws. Ik weet niet of het waar is en dat is natuurlijk waarom je afdelingshoofden en ik het jullie besloten te vragen."

Hij pauzeerde even, maar ik bleef hem gewoon aankijken en naast me probeerde Draco zo kalm mogelijk te blijven. Dan vervolgde hij: " De jonge studenten waren geshockeerd, ze hadden naar eigen zeggen iets extreem onverwachts gezien. Een griffoendor, die in een paar maand een soort befaamdheid heeft gekregen binnen deze muren, en een Zwaderaar voor wie bang zijn, bleken elkaar beter te mogen dan iedereen zou verwachten. Is het mogelijk dat jullie deze twee personen zijn? Of anders gesteld: Is het mogelijk dat jullie beter met elkaar opschieten dan verwacht?"

"Wel", antwoordde ik sneller dan hij verwacht had, zodat zelfs Perkamentus even verrast was. "In acht genomen dat al mijn vrienden zowat Malfidus' vijanden zijn, kunnen we stellen dat wij het beter met elkaar kunnen vinden dan dat, ja"