Voorbestemd? Of Gedoemd? Harry Potter Fanfic NL

Terug voor Zwerkbal

De volgende morgen wekten mijn zenuwen me vroeg. Ik besefte nerveus dat het vandaag Zwerkbal was. Ik kleede me vlug aan en liep naar de leerlingenkamer. De andere spelers zaten er al.

We liepen naar de grote zaal, die er verlaten bij lag. Draco was er wel al , hij had al gegeten en tot afkeer van mijn vrienden staarde hij me de hele tijd verliefd aan. Ze waren opgelucht toen we naar het plein vertrokken.

Ik hield de training licht en na te douchen keerden we weer naar de grote zaal. Die zat nu goed gevuld en Draco liep naar zijn slaapzaal om nog wat te rusten. Wij gingen Leo en Hermelien vergezellen. Ze hadden wat onwennig naast elkaar gezeten tot wij er bij gingen zitten.

De tweeling en Ron gingen voor een tweede ontbijt. Toen we iets later net waren toegekomen aan de leerlingenkamer kwam proffesor Anderling me roepen.
"Het schoolhoofd en de aanvoerder van het schotse team zijn hier", verklaarde ze, terwijl ze me snel naar de bureau van Perkamentus begeleidde. Ik was in de war, maar kon niks meer vragen want ze opende de deur van Perkamentus' bureau.

"Dank je, Minerva" zei Perkamentus, toen ik daar binnen kwam. "Dit Joanne, Zijn professor Andraste en Keiran, schoolhoofd en aanvoerder van Glioscan." Ik schudde beide mannen het hand.
"De match gaat toch door he?" vroeg ik bezorgd.

"Zeker, onze schotse vrienden doen het allemaal gewoon graag professioneel", antwoordde Perkamentus.

"Het leek me best dat jullie elkaar al ontmoette voor de match", vulde Andraste aan. "Jij hebt een volledig reserve team heb ik begrepen?" Ik knikte, zoekend naar mijn bijna gevonden zelfvertrouwen. "Dit is de beste manier om conflicten te vermijden", zei Andraste nog eens, beseffend dat ik hun komst nog steeds niet begreep.

Ik haalde mompelend mijn schouders op: "We maken gewoon geen conflicten." Keiran grinnikte en sloeg uitnodigend op de stoel naast hem. Ik liep naar de stoel en ging wat onwennig zitten. Keiran was knap, maar te vriendelijk naar mijn zin.

"Ik kijk uit naar vanmiddag", zei hij terwijl hij helemaal over zijn stoel hing, zodat hij dicht in mijn buurt kwam. Ik keek naar Perkamentus, maar die praatte met professor Andraste. Keiran zat me echt te dicht en ik flitste waarschuwend met mijn ogen, maar hij negeerde het.

"Ik moet zeggen, niet veel meisjes schoppen het tot aanvoerder."

"Wat wil je daar precies mee zeggen?" vroeg ik hem misnoegd.

"Je moet wel echt goed zijn", antwoordde hij in een poging me te vleien. Ik haalde mijn schouders op.

"Jongens zijn niet beter dan meisjes in Zwerkbal!"

"Denk je?" Hij greep mijn knie vast en boog zich nog verder voorover. "Goed in zwerkbal en mooi, wat een combinatie!" fluisterde hij. "Jammer dat je geen schotse bent." Hij knipoogde en ik trok mijn neus op.

Ik trok mijn knie weg en dreigde: "Ik ben ook heel bekwaam met mijn stok." Hij grijnsde en stond recht. Andraste draaide zich op dat zelfde moment weg van Perkamentus.

"Goed dan", zei hij. "Dan zien we jullie straks!" En ze stapten samen in het haardvuur. Ik had mijn neus nog steeds opgetrokken.

"Hij wil je gewoon intimideren, Joanne. Blijkbaar kent hij je nog niet", knipoogde Perkamentus.
Ik snoof: "Dat zullen ze zich nog berouwen." Anderling begleidde me weer naar de leerkingenkamer en ze kon niet verbergen dat ze trots was.

In de leerlingenkamer moest ik uiteraard uitleggen wat er aan de hand was. "Stelletje blazen!" besloot Hermelien na mijn verhaal en Ginny knikte instemmend: "We zullen ze eens wat laten zien!"

Een beetje later verhuisde de hele school weer met viavia's. Ik was maar net toegekomen of Keiran kwam op me afgelopen met open armen. "Joanne!" Ik glimlachte ongemakkelijk en probeerde tevergeefs zijn hand te schudden. Hij sloeg een arm rond mijn schouder en draaide me om. "Dit is mijn team", kondigde hij trots aan.