Noong bata pa ako tuwang tuwa sa akin lahat sa mga nagagawa ko, at lagi ninyong sinasabi na swerte at proud kayo dahil anak nyo ako. I was a happy and innocent child back then.
"Mama! Papa! Look oh may stars ako!"
"Wow very good naman ang pretty baby namin!"
"Mama! Papa! Look oh I have a medal!"
"Wow naman baby! We're so proud and lucky to have you!"
kapag nagkakamali ako o sinasabi nila na 'That's okay you're just a kid ang swerte pa rin namin dahil ikaw ang anak namin, we forgive you na."
" Mama! Papa! *sobs* sorry po kasi *sobs* may niaway ako kanina!"
"That's okay sweety, at least marunong ka lumaban."
"Mama! Papa! *sobs* sorry po kasi *sobs* I have line of 7."
"That's okay sweety, better luck next time."
Pero ngayon iba ba, dahil lamang sa isang kasalanan na hindi naman ako ang may gawa.
"Mama!! Sorry po *sobs* hindi ko po sya pinatay!"
"Anong hindi?! Dahil sayo! Nabunggo ang papa mo! Namatay sya! Tapos ngayon! Inatake ang Lola mo dahil sayong bata ka! Sana... Sana hindi ka na lang nabuhay!"
Ngayon ibang iba na kung dahil tinuturing ninyo akong swerte, ngayon salot na. Kung dati proud kayo dahil anak ninyo ako, ngayon gusto ninyo na ako mamatay.
"Anong grade toh ha?! 90?! Ang baba! Pabigat ka na nga mamamatay tao ka pa! Sana hindi na lang kita anak!"
It's 3:00 A.M now at kakatapos ko na naman umiyak, lagi na lang akong naiyak hindi ko na kasi mapigilan ang... Ang sakit lang.
Nagulat ako ng may biglang tumabi saakin
" I never thought na magiging ganyan ka kalungkot." sabi saakin ng bata.
The kid was me, the young and innocent me.
--------------+++++++
@EirelavYu
