ALEXANDER'S POV
Prenteng naka upo lang ako couch dito sa sala at nagbabasa ng libro habang may tumutungga sa beer na nasa bote. Nasa labas ang ilan, having the fun of their lives. Tsk! Nakita niya bumaba sa hagdan si Christian habang nakapamulsang lumapit sa akin.
"Hey, don't drink too much bro si Rose pa naman ang kasama mo sa kwarto.", natawa lang siya turan nito. "I'm serious", seryosong sambit nito at umupo sa gilid niya.
"Yeah, yeah! Huwag kang mag alala. Hindi ko pagkaka interesan ang babaeng 'yon.", sagot ko rito
"Huwag kang magsalita ng patapos bro. Pero... mas mabuti na rin kung wala kang interes sa kaniya", sabi nito sabay tapik sa balikat niya.
Napailing na lang siya sa inasta ng kaibigan. Ano bang nakita niya sa babaeng 'yon. Napabuntong hininga siya na maalala ang pananahimik ni Rose kanina. Dahil ba 'yon sa sinabi niya kanina. Tsk! Who cares. But why am I feeling little guilt right now. What's wrong with me.
Napagpasiyahan niyang umakyat na lang para magpahinga. Nasa door knob na ang kamay niya nang makarinig siya ng paghikbi sa loob ng kwarto. Maya-maya ay narinig niyang nagsalita si Rose na para bang may kausap sa phone nito.
("Kung pwede nga lang sana.... Pero alam mo naman ang rason kung bakit pinaglayo kami 'di ba? Sagabal ako sa buhay ni Xander, Trixie. Sagabal lang ako.", mas napaluha siya ng binibigkas ang mga katagang iyon.)
Kinabahan ako sa 'di malamang dahilan nang marinig ang mga sinasabi ni Rose. Hindi ko binuksan ang pinto, nag-aasang may sasabihin pa ito ulit pero bigo ako dahil wala ng nagsalita pa.
Napakuyom ako ng kamao. Why am I feeling this? Sino ka ba talaga? You're making me nuts and I don't like it. Sh*t!
Binuksan ko ng dahan-dahan ang pinto. Humakbang ako hanggang sa nakita ko ang posisyon niya sa sofa. Nakahiga ito habang yakap-yakap ang kumot na para bang doon kumukuha ng lakas. Alam kong kakaiyak lang niya dahil sa mugto ang mata niya at humihingos-hingos pa habang tulog.
I hate the feeling of seeing woman who cries in front of me. Maybe for the reason na iyon ang mukha ni Celine ng iwan niya ako. This can't be, I'm a jerk! And a jerk should never feels sorry . But this girl....this girl keep on messing up my mind.
Mabilis siyang humiga sa kama para hindi na masilayan ang mukha ng babae. Nakatanaw siya sa kisame ng maalala ulit ang narinig niya kani.
Pinaglayo? Sagabal sa buhay ni Xander? Trixie ang tawag niya sa kausap niya sa phone? Argh! Napasabunot siya sa sarili habang inaalala ang Rose na kaibigan niya dati at ang babaeng nasa sofa. There's something strange here. Iyon ang huling laman ng kaniyang isipan bago pinilit na matulog.
Kinaumagahan, nagising siyang wala na si Rose sa sofa. Hinanap niya ito sa buong kwarto at sakto naman lumabas ito banyo habang pinapatuyo ang buhok nito. Nagtama ang paningin namin pero wala na akong sinayang na sigundo ang mabilis na lumapit sa kaniya.
Isinandal ko siya sa pinto ng banyo na kasasara niya pa lang. Kita sa mga mata nito ang gulat at pagkalito pero wala ito sa litong nararanasan ko magmula ng narinig ko ang mga sinabi niya kagabi.
"Who really are you?", nabigla siya sa tanong ko at hindi sumagot. "Answer me, Rose!", mag pag diing sambit ko.
Mas lalo akong nagalit ng wala siyang balak sumagot sa tanong ko bagkus ay pilit siyang kumakawala at tinutulak ako. Kaya naman marahas kong hinawakan ang dalawang pulsuhan niya at itinataas ito sa ulo niya.
Napadaing ito at kita kong nasasaktan siya sa ginagawa ko. Pero wala akong pakialam at talagang masasaktan siya pag hindi siya sasagot.
"Ano na naman bang problema mo Sir? Bitawan mo nga ako! Nasasaktan ako!", malakas siyang nagpumiglas pero hindi niya ako kaya.
"Ano ba talagang pakay mo? Bakit ka nandito? Bakit ba may kakaiba akong nararamdaman sayo? Anong pinaplano mo, huh?", asik na tanong ko sa kaniya
"Tinatanong mo pa rin sa akin yan? Nandito ako para magtrabaho? Ano pa bang ibang dahilan?", balik na sigaw nito sa akin.
"I can't trust women. You keep bothering me that's why I'm asking you,.... Who really are you?", tanong ko ulit rito na hindi siya binibitawan.
"I've heard you last night. Who is the Xander you are referring sa kausap mo sa phone. Trixie... Trixie is your first name right? Bakit mo tinawag na Trixie ang kausap mo?", sunod-sunod ko ulit na tanong sa kaniya. Nakita ang gulat sa mukha pero hindi ko alam ang ipinapahiwatig niyon.
Imbes na sagutin lahat ng mga tanong ko malakas niya akong tinulak dahilan para mabitawan ko siya. Galit siya niya akong tinignan. Puno na sakit at galit ang mga mata niya.
"I am who I am right now, Alexander Delos Santos. Huwag mong ipilit na maging sino ako dahil ako ay ako. Bakit mo ba hinalungkat ang bagay-bagay tungkol sa akin?", galit nitong sigaw sa akin na ikinatigil ko.
"You know what? If my presence bothers you a lot just tell, I'm willing to leave.", mahinang sambit niya saka umalis sa harap ko pero hinawakan ko ang siko nito para pigilan na makaalis. I don't really know what I'm doing right now.
"Don't leave", turan ko na ikinagulat niya. Maski ako nagulat sa inasta ko.
"You.... You said you will help so I can let go. Take responsibility for what you said.", saad ko bago lumabas ng kwarto.
#
BINABASA MO ANG
Bringing Back The Old Him
Roman d'amourPROLOGUE Mumunting pag-ibig na nabuo sa maling panahon. Panahon kung saan maraming hadlang at naging balakid. Pilit pinaglayo ng dahil sa magkasalungat nilang estado sa buhay. Ngunit sa muli nilang pagtatagpo mas naging mahirap lamang kay Rose lalo...
