KATH POV
Kathryn Chandria Bernardo is the name.
Everyone call me im a REBEL PRINCESS. Astig bang pakingan? Well yeah for me it is, marami akong sinusuway na rules,lalo na sa school, i do smoke at school,not wearing proper school uniform,making out around the campus,i also bring alcoholic drinks in school thats my daily routine anyway, i can't leave without those things.
I hate my life damn so much, how i wish na mamatay nalang ako, wala namang may pakialam sakin eh, kahit siguro nga sa burol ko walang pupunta or walang iiyak.
Alam niyo bang naiingit ako sa mga mahihirap na kompleto ang pamilya, everytime may nakikita akong ganun, masaya na parang walang iniisip na problema the thought na wala silang pera pero nakukuha parin nilang tumawa. Unlike me, i have everything,gadgets,expensive clothes,cars,money,magandang bahay,in short mayaman ako lahat nasakin na except sa pagmamahal nang isang ama.
No one loves me, even my dad , sa sobrang busy niya nakakalimutan niyang may anak siya na nagmamakaawa mahalin lang siya na naghihintay sa kanya, lahat na ginawa ko para mapansin niya ako, nagpursige ako sa pag'aaral, naging top 1 student ako mula kinder hangang elementary, naging valedictorian pa ako elementary ako, i was expecting na siya ang magsasabit nang medal ko dahil promise niya yun, pero may kasabihan talaga na 'promises are made to be broken'. Kaya simula nang araw na yun pinangako ko sa sarili ko na, babaguhin ko ang sarili ko, magiging rebelde ako para mapansin niya ako, well hindi ako nagkamali,napansin niya ako,yun nga lang puro negative na ang mga sinasabi niya sakin.
Simula nang mamatay ang mama ko naging miserable na ang buhay ko, party here,party there, away dito away doon,guidance everyday.
Nakakasanayan ko na ang mga bagay na yan, para akong magkakasakit kapag hindi ko nagagawa ang lahat nang bagay na yan.
Kinamumuhian ko ang tatay ko,ang mga tao sa paligid ko,ang mga bagay na meron ako,at lahat nang mga taong masaya kinamumuhian ko silang lahat,galit ako sa mundo, galit ako sa sarili ko dahil buhay pa ako. Ilang beses na akong nag'attempt mag'suicide pero may sa pusa talaga ang buhay ko dahil buhay parin ako hangang ngayon.
Andito ako ngayon sa student park, naninigarilyo lahat nang studyante nakatingin sakin,even That Julia Baretto, the go0dy princess of this academy tss. Kilalang kilala ko yang bitch na yan ever since, lagi niya akong pinapahiya sa mga schoolmate namin, lagi siyang paawa kaya in the end ako na naman ang masama.
Nagulat nalang ako nang may umagaw sa yosi ko, sht ito na namang SC PRESIDENT,DANIEL JOHN PADILLA, isa pang pakialamero sa buhay ko, siyang ang dahilan kung bakit ako araw'araw nasa detention room.
"WHAT THE HECK MR?"
sigaw ko sa kanya.
"alam mo bang bawal manigarilyo sa loob nang skwelahan ? Kung wala kang natitirang respeto para sa sarili mo, respetuhin mo naman ang rules nang school nato. Your not even wearing your proper uniform, vanz shoes ? Is that proper? Blond hair ? At amoy alak kapa. Wala kana bang matinong magagawa sa buhay mo ?" Ani ni padills.
Sanay na ako sa speech,halos everyday sinasabi niya yan. Oh c'm0n padilla natutuwa ako dahil pinag'aaksayahan mo ako nang oras,pero wala kang pakialam sakin,dahil ang mga bagay na yan ay ang aking comfort zone.
"Tapos kana ? Pwede na ba akong umalis?" Walang kaemo emosyon kong sabi.
Tatalikod na sana ako nang...
"Were not yet done Ms.Bernardo !! Go to the office NOW !" Gigil na gigil niyang sabi.
Ngumisi naman ako sa narinig.
