Akşam o kadar rahat uyumuşum ki rahatlığın etkisiyle kalktığımda saat 10 a geliyordu. Tatil için erken bir saatti bana göre. Yattığım yerden vücudumu esnetirken belimde olan kollarla Demire doğru döndüm. Ne kadar "birşeyler yaşarsak yaşayalım; ah o hala şeytanın beden bulmuş hali gibi karşımda.
Uykulu gözlerini açtığında birazda sevimli olduğunu düşünmedim değil hani.
"Saat 10 oluyor kalkalım artık acıktım" dedim sessizce. Niye sessiz konuşuyorsam.
"Tamam kalkalım" dedi oda sessizce.
İstemsizce yerimden kalktım. Odama gecip kıyafetlerimi değiştirdim. Demir de beni bekliyordu. Beraber aşağıya indiğimzde salonda kimse yoktu. Mutfağa geçtiğimizde de kimse yoktu. Daha sonra dışarı çıktığımızda dışarı masa kurmuş kahvaltı ediyorlardı. Onlara doğru ilerlerken masada gördüklerimle küçük dilimi yutacaktım az daha. Biz Demirle öylece kalakalmıştık. Onların burda ne işi vardı ki?
-ÖZGÜR-
1 gün önce...
Dönemin son günleri iyice okulu boşlamıştım. Kafamı toplayamıyordum. Yaprağa kendimi nasıl affettireceğimi düşünmekten delirecek gibiydi. Onu kaybetme fikri kendimi boşluktan bırakıp intihar etmemişim gibi hissettiriyor. O olmadan nasıl yaşayıp nefes alabilirdim ki?
Onun için tüm dünyayı karşıma alabilecekken yaptığın bir hatada onu kaybetmem bir adelet olamazdı değil mi? Hangimiz hata yapmadık ki?
Gerçi ben büyük bir hata yapmıştım. Bu hatam benim kaybetme korkusuyla saçmalamam olmuştu. Korkunun beni bu kadar panik yapmasıyla ellerim arasından kayıp gitmişti işte..
Ama herşey bu kadar basit bitmemeliydi. Bitmeyecekti de.. Onu tekrar geri kazanacaktım.
Ardaların kayak yapmaya gideceklerini söyleyip beni çağırdığında gitmemiştim. Yaprak yoktu yanımda bu yüzde gitmek istememiştim.
Ama Toprakla konuştuğumda duyduklarım beni şok etmişti. Gittiklerini haber vermiş ve kimlerin geldiğini söylerken Yaprağında erkek arkadaşıyla geldiğini söylemişti!
Çocuğun adının Demir olduğunu söylediğinde sinirden gözüm dönmüştü. Bizim Demir olabileceği fikri ellerimin titremesine sebep olmuştu. Telefonu kapatıp Demiri aradığımda telefonu kapalıydı.
Daha sonra hemen Alpi aramıştım.
"Alo" diye gelen sesle konuşmayı uzatmayıp hemen konuya girdim.
"Alp Demir yanında mı?"
"Hayır ben tatildeyim. O gelmek istemedi. Hayırdır Özgür, Demir sevgin mi arttı birden?" diye alayla sorduğunda biraz daha sinirlendim.
"Eğer tahmin ettiğim şey doğruysa, onu ellerimle ördüreceğim. O zaman sevgimi görürsün!!" diye sinirden bağırdım. Ellerimle saçlarım sert bir şekilde karıştırp olduğum yerde bir o yana bir bu yana dolanıp duruyordum.
"Bir dakika neler oluyor.." dediğinde derin bir nefen aldım. Olamazdı değil mi? Olmamalıydı..!!
-YAPRAK-
Özgürle Alpin bize bakmasıyla büyükçe yutkundum. Öyle ki boazımın yandığını bile hissetmedim değil. Demir'in elini belimde hissettiğimde beini yürümem için hafif itlediğini farkettim. Bana kalsa böyle kalabilirdik, daha iyiydi.
Masada bize ayrılmış yere geçip oturduğumuzda masadakilere kısaca 'günaydın' dedik sadece.
Masada elle tutulur bir gerginlik vardı. Kimse birşey demeyip birşeyler yiyordu. Bende kahvaltımı yapmaya çalışıyordum ama ağzıma aldığım peynir bile boğazımdan geçmiyordu. Bir elim bacağımın üstünde duruyorken elimin üstünde bir el hissetmemle yanıma döndüm. Bana bakmayıp tabağındana aldığı birşeyleri yeme çalışıyordu.
Ellimi güven verici bir şekilde sıktığında ilk defa bu kadar sıcaklık hissetmiştim. Masada ona bakarken birden bana bakınca bakışlarımı kaçırdım. Neler oluyordu ki bana? Ellimde olan ellini biraz elimle gevşettim. Ona baktığımda benden bakışlarını kaçırmıştı. Ellini çekemesine izin vermeden parmaklarımı parmaklarından geçirip sıktım. Tabağımdakileri yemeye devam ettim. Elimde bir sıcaklık hissettiğimde onunda elimi tuttuğunu anlamıştım.
Ne olacaktı? Neler yaşanacaktı? Hiç bir fikrim yoktu. Bu dünya da kimsem yoktu ve benimde kaybedecek birşeyim yoktu. Ama kazanacak birşeyi olabilirdi.
BEĞENİLER YÜKSELMEDEN YENİ BÖLÜM PAYLAŞMAYI DÜŞÜNMÜYORDUM AMA ÖYLE SEVİMLİ MESAJ ATANLAR OLDU Kİ YAYINLAMAK İSTEDİM.
