YAPRAK
Bütün gün boyunca Demiri beklemiştim. En geç 2 saate gelirim demesine rağmen gelmemişti. Merak edip arasam da telefonu kapalıydı hep. İçimde bir korku vardı ama nedenini bilmiyordum. Demirin bunca saat gelmemesi beni korkutuyordu..
Onun evden her çıkışı yüreğime ağır yaralar açıyor onu kaybetme korkusu yaşatıyordu.
Bir de onun üzülebilme ihtimali vardı tabi. En büyük korkum da buydu. Kendini hiç düşünmüyordu.
Telefonumun çalmasıyla hemen sehpanın üzerindeki telefonumu aldım. Demir arıyor olabilirdi..
Arayana baktığımda Demirin olmadığını görüp yüzüm düşmüştü.
"Efendim Alp" dedim.
"Neredesin?" dedi. Ne selam ne de bir hal hatır sorma..
Sesinde bir panik vardı. Bir şeyler ters gidiyordu.
"Ne oldu?"
"Nerede olduğunu söyle?" Demire bir şey olmuştu.
Gözümden süzülen yaşlara rağmen kendimi sakin tutmaya çalışıyordum.
"Demire bir şey oldu değil mi?" dedim. Cevap bekliyordum ama sadece sessizlikti sorumun aldığım karşılık.
"Neredesin söyle yanına geliyoruz"
"Evdeyim" dedim fısıltı ile.
"Tamam, hiç bir şey yapma bizi bekle.."
Zaten bir şey yapamazdım ki, hareket bile edemeyecek haldeydim. Aklımdan onlarca sahne geçiyordu. Ölmüş olabileceği ihtimali bile söz konusuyken nasıl da nefes alabiliyordum..
Ne kadar öyle kaldım bilmiyorum, kapının çalmasıyla kalkıp kapıyı açtım. Özgür ve Alp gelmişti. İkisizinde gözü kırmızıydı. Dizlerim beni taşıyamıyordu, yere yığılmak üzereyken Alp son anda tutabilmişti. Beni kucaklayıp salona gittiğinde durmadan ağlıyordum.
"Demire ne oldu? Kaza mı geçirdi? Yaşıyor mu?" cevabını duymaya hazır olmadığım sorular dökülmüştü dudaklarımdan..
"Yaprak önce sakin ol. Böyle bir şey değil"
"Ne oldu?"
"Demir.." deyip duraksadı Alp. Özgür ise geldiğinden beri sessizliğe gömülmüşlüğünü Alpin sözünü tamamlayarak bozmuştu. "Babasını öldürmüş"
Ne saçmalıyorlardı! Demir babamla artık işim yok demişti. Böyle bir şey yapmazdı.
Tamam, sinirli biriydi. Sevdikleri dışında kimseyi umursamazdı. Belki de dediğim gibi şeytanın oğluydu. İnsani ürküten bir bakışı vardı. İnsanları dövebilirdi. Evet kavgacıydı ama asla birini öldürmezdi..
"Saçmalamayın Demir böyle bir şey yapmaz.."
*****
O gün inanamadığım o olay maalesef doğru çıkmıştı. O günün akşamına bütün kanallar 'son dakika' haberi olarak yayınlamıştı. "Demir Şanlı babasını katletti.."
Babasını sırtından 9 makas darbesiyle öldürmüş..
Onu suçlayamıyordum bile. Nasıl suçlayabilirdim ki..
O değil miydi his istenmeyen, terk edilen, yalnızlığa itilen, babası tarafından yok sayılan..
Ona nasıl kızıp da 'sen katilsin!' diye suçlayabilirdim..
