MEDYADA YAPRAK VAR..
"Ya hayır! Onu bırakır mısın lütfen!"
"Hayır ben bunu istiyorum. Bu daha güzel!"
"Hayır ben aldım zaten, bırak onu"
"Hayır sen beyazından aldın! Ben bunu istiyorum!"
"Off sevmiyorum ben çikolatalı!"
"Bende vanilyalı sevmiyorumm!"
"Ahhh herkese rezil oluyoruz biraz sesini alçalt!"
"Senin yüzünden! Pastayı isteyen benim ama benim istediğim gibi yapmıyorsun!"
"Aiişşş lanet gelsin! Tamam tamam ver onuda" diyerek elinden hırsla aldım pasta kremasını! İki saattir bunun için tartıştığımıza inanamıyorum! Burada yeterince rezil olmuştuk! Fazlasına luzum yoktu. Gerekli malzemeleri hızla alıp biran önce burdan gitsen harika olacaktı.
Hemen et reyonuna gidip kıyma aldık. Un, yoğurt ve yumurtayıda aldıktan sonra nihayet alış-verişimiz bitmişti. Hepsini Özgüre yükledim! desem yalan olurdu. Kıymayı ben aldım. Biliyorum çok yardım severim ^_^
Eve gidip aldıklarımızı yerleştirdik. Daha sonra ben mantının hamurunu yaparken Özgürede iç harçlarını hazırlattım. Hamuru biraz dinlenmesi için bırakırken pastanın kekini hazırladım. Pasta kekini fırına atıp, mantı hamurunu açmaya başlamıştım. Ben açıp doğradığımda bile beceriksiz Özgür içini hazırlayamamıştı. Söylenip elinden alıp kendim hallettim. Daha sonra Özgür mantı içini koyarken bende yaptım böylece kısa bir sürede bitmişti.
Daha sonra iki kapta kremaları çırpıp yarısı vanilyalı yarısı çikolatalı pasta hazırladık. Biraz dinlenmesi için buzdolabına koyduk. Salona geçip ikimizde kendimizi koltuklara attık.
"Kendime ev bakmak istiyorum" dedim birden. Yurttan çıkıp okula yakın bir yerde ev tutmak istiyordum.
"Yurttan çıkmak mı istiyorsun?" diye sorduğunda kafamı 'evet' anlamında salladım. "Başka eve gerek yok boşuna bakma burada kal" dedi.
Gülümsedim "Hey sorun sadece ev olsa şehrin diğer ucunda kendi evimde var ama okula yakın bir yer istiyorum" dediğimde başını hafif aşağı yukarı salladı. Ardendan gözleri gözlerimle buluştuğunda gözünü hafif kıstı.
"Tamam bir ev bakalım okulun oralardan ama birlikte tutalım?" diye sordu. Güzel bir fikir gibi görünüyordu. Ama bir erkekle aynı evde kalma fikri biraz tuhaftı. Tuhaftı doğru ama o Özgürdü. Gülümsedim sadece.
Daha sonra mutfağa geçip mantıyı miydeye indirdik. Her ne kadar 'Hazır yesek daha iyiydi', 'Boşu boşuna uğraştım o kadar saat!' diye söylensemde dediklerimi umursamamıştı.
Akşam geç saatlere kadar oturduk pastamızı yedik ardındanda beni yurduma bıraktı. Yurda gidip güzel bir uyku çektim. Demirle güne kötü başlayıp Özgürle harika bir bitiş yapmıştım.
*****
Sabah yine erkenden kalkıp hazırlandım. Kahvaltı yapmadım. Yine Özgürle güzel bir kahvaltı yaparız diye düşünüyordum. Ta ki çalan telefona kadar. Telefonu elime açtım.
"Nerede kaldın!" dedim direkt. Bugün 10 dakika geç kalmıştı!
"Ben bugün okula biraz geç geleceğim. Sen kendin git olur mu?" dediğinde yüzüm düştü morelim bozuldu. Ama çaktırmadım.
"Tamam ama bir sorun yok değil mi?"
"Yok. Hadi görüşürüz." sesi biraz soğuk mu çıkmıştı? Ya da ben kuruntu yapıyordum.
