Zawgyi
တီတီ.....တီတိီ
မနက္မိုးလင္းလာေတာ့ လမ္းထဲမွာ ရဲကားသံမ်ားဆူညံ
ေနေလသည္ လူအမ်ား၏အုန္းအုန္းႂကြပ္ႂကြပ္စကားေျပာသံမ်ားလည္း ျပည့္ႏွက္ေနသည္.......။
" ခြန္းျမတ္ထြဋ္...... ခြန္းျမတ္ထြဋ္ ေဟ့ေကာင္ထေတာ့''
အေျခအေနအရပ္အရပ္ေၾကာင့္ ေဘးမွေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည့္ ငနဲသားကိုႏိုးရေသးသည္။
" ေဟ့ေကာင္ ထေတာ့ပါဆိုေနကြာ''
" ဟင္.....ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''
မိုးၿခိမ္းတာေတာ့ အိပ္မရဘူး...ဒီေလာက္ဆူညံေနတဲ့
ရဲကားသံေတြကိုက်ေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ တဲ့......
" မသိဘူး.....လမ္းထဲဆူညံေနတာပဲ သြားၾကည့္ရေအာင္ ''
" ဟာ....မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး ေပါက္စရာ''
" ေဟ့ေကာင္.....လာေနာ္ငါမင္းကိုတစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ေတာ့မယ္ ''
" ေအးပါ.....သြားမယ္ ''
ခြန္းျမတ္ထြဋ္ မလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္နဲ႔ေပါက္စေခၚရာေနာက္လိုက္လာမိေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ ရဲကားေတြလည္း တန္းစီေနတာပဲ
" ေမေမ.....ဘာျဖစ္တာလဲ ေမေမ့ကိုလိုက္႐ွာေနတာ''
အလကၤာလြန္းတစ္ေယာက္ လူစုထဲက ေမေမ့ကိုျမင္ေတာ့ အနားကပ္ၿပီး ေမးမိသည္....။
" ေအာ္....သားတို႔ႏိုးလာၿပီလား ''
" ဟုတ္ေမေမ့.....ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ရဲကားေတြအမ်ားႀကီးပဲေရာ္''
" ေအာ္......သားေရလူသတ္မွုတဲ့''
" ဗ်ာ ''
အလကၤာလြန္း ေတာ္ေတာ္ေလးအံျသမိသြားသည္
ဒီရပ္ကြက္မွာေနလာတာ သူေမြးကတည္းက ဆိုရမယ္
တစ္ရပ္ကြက္လံုးလည္း သူမသိတဲ့သူဟူ၍ မရိွ......သူ႔ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကသည္
သူေနလာတဲ့ အေတာအတြင္း လူသတ္မႈလိုအမႈမ်ိဳးမေျပာနဲ႔ ခိုးမႈဝွက္မႈေတာင္ သိပ္မရိွတဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ရပ္ကြငက္မ်ိဳးဆိုေတာ့ အံျသမိသြားတာေတာ့အမွန္ပဲ
" ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အန္တီ ''
ခြန္းျမတ္ထြဋ္ မွစကားေထာက္၍ေမးလိုက္ျခင္း.....
YOU ARE READING
The First Step Of Our Dreams
Teen Fictionဤ Fiction ရှိအကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးနဲ့အတွေးသက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ဤ Fiction ရွိအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးနဲ႔အေတြးသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
