Zawgyi
မေန႔က သူ႔ဘာသူ Note စာအုပ္လိုခ်င္လို႔ လုပ္ခ်င္တလုပ္ၿပီး ႐ွက္ေနေသာအလကၤာလြန္းအား ခြန္းျမတ္ထြဋ္
မွတျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ၾကည့္ေနေလသည္ ။ အလကၤာလြန္း
သည္လည္း ခြန္းျမတ္ထြဋ္ဘက္ကိုပင္မလွည့္ေတာ့ ။
" ကေလးေတြ ပစၥည္းေတြစံုၿပီလား ျပန္စစ္ၾကေနာ္ ဘာမွမက်န္ေစနဲ႔ က်န္ရင္ဆရာမတို႔က ဘာမွလုပ္ေပးလို႔မရ
ဘူးေနာ္ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္စစ္ၾက ''
နံနက္စာစားၿပီးခ်ိန္တြင္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွထြက္ခြာရန္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္းၿပီး ကားေပၚတင္ေနၾကသည္ ။ ပစၥည္းမ်ား
အားလံုးစစ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးအားကန္ေတာ့ၿပီး စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္ ။ ထြက္လာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ အလကၤာလြန္းမ်က္ႏွာေလးညိွဳးေနသည္ကို
ခြန္းျမတ္ထြဋ္ သတိထားမိသည္ ။ လမ္းအေျဖာင့္တြင္သာရိွေသးသာေၾကာင့္ ကားမူး၍ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ ေဆး
လည္းေသာက္ခဲ့သည္ျဖစ္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာ
ညိွဳးေနသည္ကို ခြန္းျမတ္ထြဋ္မွအေျဖ႐ွာေနသည္။ျပတင္းေပါက္အား ၾကည့္ကာနားၾကပ္တပ္ၿပီးေဆြးေနေသာ
အလကၤာလြန္းအား ခြန္းျမတ္ထြဋ္မွနားၾကပ္ျဖဳတ္ကာေမးလိုက္သည္ ။
" ကိုကို မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား ''
အေနာက္မွ စိုင္းေဇယ်ာခမ္းမွ ဝင္ေျပာေလသည္ ။
" မဟုတ္ပါဘူးဟာ အလကၤာကအဲ့လ္ိုပဲ ခရီးတစ္ခုသြားၿပီဆို အျပန္ဆိုအျမဲမိႈင္ေနေတာ့တာပဲ ''
စိုင္းေဇယ်ာခမ္းေျပာမွ ခြန္းျမတ္ထြဋ္လည္းသေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္ ။ အမွန္ေတာ့ သူ႔က္ုိကိုကခရီးအျပန္မလို႔ ဝမ္းနည္းေနတာပဲ ။ တကယ္ကိုပင္ အလကၤာလြန္းတစ္ေယာက္ ျပင္ဦးလြင္တြင္ခါတိုင္းထက္ ပ္ုိေပ်ာ္ေနသည္ ။
" ကိုက္ုိ ကိုကိုလို႔ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ ''
ခြန္းျမတ္ထြဋ္မွနားၾကပ္ဆြဲျဖဳတ္ကာ ကိုယ္ေလးအား
ကိုင္လႈပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ အလကၤာမွခြန္းျမတ္ထြဋ္အား
လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။
" ကိုကို ကိုကိုအခုဝမ္းနည္းေနတာလား ဝမ္းနည္းမေနနဲ႔ေနာ္ ကိုကိုရယ္ကြၽန္ေတာ္ရယ္ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္
လာမယ္ေလေနာ္ အဲ့ခါက်ရင္လည္း အမ်ားႀကီးေလ်ွာက္လည္ၿပီး မုန္႔ေတြလည္းအမ်ားႀကီးဝယ္စားမယ္ေလ
အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုကို ဝမ္းမနည္းေတာ့နဲ႔ေနာ္ ''
YOU ARE READING
The First Step Of Our Dreams
Novela Juvenilဤ Fiction ရှိအကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးနဲ့အတွေးသက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ဤ Fiction ရွိအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးနဲ႔အေတြးသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
