Zawgyi
" ကြၽန္ေတာ္ရိွတယ္ က္ုိကို ''
ရသန္လင္းအိမ္ေ႐ွ႕တြင္ အလကၤာတစ္ေယာက္အခ်ိန္
ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ရပ္ေနသည္ ။ အိမ္တံခါး
ေခါက္မယ္လုပ္လိုက္ ၊ လက္ျပန္ခ်လိုက္ျဖင့္ မိနစ္ ၂၀
ေလာက္ရိွေနၿပီျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ခြန္းျမတ္ထြဋ္မွ
အားေပးစကားဆိုလာျခင္းျဖစ္သည္ ။
" ငါဒီတစ္ခါတကယ္ ေခါက္ၿပီ ''
" ဘာမွမစိုးရိမ္နဲ႔ေနာ္ကိိုကို ကြၽန္ေတာ္ရိွတယ္ ''
အလကၤာမွ ခြန္းျမတ္ထြဋ္အားေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့သည္ ။
" ေဒါက္ ေဒါက္ အိမ္႐ွင္တို႔ ''
မၾကာမီအသက္ ၅၀ ခန္႔မိန္းမတစ္ဦးမွ တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္ ။ သူမ၏မ်က္ႏွာသည္ အလကၤာလြန္းအား
ျမင္ေသာအခါ အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္သြားသေယာင္ ။
" အလြန္း....သားလား ''
အလကၤာလည္း အနည္းငယ္ေတာ့အံၾသသြားၿပီး
ခ်က္ခ်င္းအေမးစကားဆိုလိုက္သည္ ။
" ဟို...ကြၽန္ေတာ့္က္ုိ သိတာလားဗ် ''
" သိတာေပါ့သားရယ္...သားအလကၤာလြန္းမလား ''
" ဟုတ္ကဲ့ဗ်.... အန္တီကဘယ္လို ''
အလကၤာ၏ စကားအားသူမသည္ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ဘဲ အိမ္ထဲသို႔အတင္းဖိတ္ေခၚေတာ့သည္ ။ အေနာက္မွ ခြန္းျမတ္ထြဋ္မွလည္း အလကၤာႏွင့္ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္လာခဲ့သည္ ။
" သားတို႔ခဏထိုင္ၾကဦးေနာ္...အန္တီေကာ္ဖိီသြားေဖ်ာ္
လိုက္ဦးမယ္ ''
" ဟုတ္အန္တီ...ရသန္လင္းကေကာ ''
" ေအာ္...ရသန္ကေနမေကာင္းလို္႔အိပ္ေနတယ္ရယ္
သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္ေလသား ။ အေပၚထပ္က
ညာဘက္ဆံုးအခန္း ''
" ဟုတ္ေက်းဇူး ''
အလကၤာလည္း ခြန္းျမတ္ထြဋ္ကိုလက္တို႔ကာ အေပၚထပ္သို႔တက္လာခဲ့သည္ ။ ရသန္လင္း၏အခန္းတံခါးအား ေျဖးညင္းစြာဖြင့္ရင္း အထဲသို႔ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရသန္လင္းမွနားၾကပ္တပ္ရင္း စာလုပ္ေနသည္ ။
ဒီေကာင္ေနမေကာင္းဘူးဆိုၿပီး အိမ္မွာစာကုန္းလုပ္ေနတာလား....။
YOU ARE READING
The First Step Of Our Dreams
Teen Fictionဤ Fiction ရှိအကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးနဲ့အတွေးသက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ဤ Fiction ရွိအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးနဲ႔အေတြးသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
