Zawgyi
" မာလာ႐ွမ္းေကာတစ္ပြဲ ၊ အာလူးမာလာတစ္ပြဲ ၊အကင္စံုသုပ္တစ္ပြဲ အစပ္ေလ်ာ့ေပးပါ ''
ဆိုင္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း လူလြတ္သည့္စားပြဲဝိုင္းတြင္ဝင္ထိုင္ကာ အလကၤာသည္ စားစရာမ်ားကိုတရစပ္
မွာေနေတာ့သည္ ။ သူ၏ပံုစံအားၾကည့္ၿပီး ေဘးဝိုင္းမွ
မိသားစုပင္ အနည္းငယ္ရယ္ေမာေနၾကသည္ ။ စားစရာမ်ားလာခ်ေပးေသာ အခါတြင္လည္း တူပန္းကန္လံုးအားမိခင္တစ္ေယာက္က ကေလးငယ္အားစိုးရိမ္တႀကီးေပြ႔ပိုကိထားသည္သဖြယ္ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ အေလာတႀကီး ကုန္း႐ုန္းစားေနေလသည္ ။ေဘးကၾကည့္ေနသည့္လူမ်ားဆိုလ်ွင္ အစားမစားဖူးတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ဟုပင္ ထင္မွတ္ရေလာက္သည္ ။
" ဟယ္....ေကာင္ေလးသနားပါတယ္ ဘယ္ကေခၚခဲ့တာလဲအမ ''
ဆိုင္ထဲဝင္လာသည့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွအဝတ္စားစုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ အငမ္းမရကုန္းစားေနေသာအလကၤာလြန္းအား သနားသဖြယ္မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ကာ ေဘးမွအန္တီအားေမးလိုက္သည္ ။ စားေနသည့္ အလကၤာလြန္းပင္ ထိုေမးခြန္းေၾကာင့္႐ုတ္တရက္
နင္သြားကာ ေခ်ာင္းမ်ားဆိုးေလေတာ့သည္ ။
" ေအာ္...ဒီေကာင္ေလးလား ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ
ဗိုက္ဆာလို႔ငိုေနတာ သနားလို႔ေခၚခဲ့တာပါ ''
ဦးေလးမွ ရြတ္ေနာက္ေနာက္ျဖင့္ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါတြင္ ထိုလင္မယားမွအတည္ထင္မွတ္သြားကာ
ဂ႐ုဏာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ အလကၤာလြန္းအား '' လိုရင္ထပ္မွာေနာ္သား အန္တီတို႔ေကြၽးမယ္ '' ဟုေျပာသြားေသာအခါ ခြန္းျမတ္ထြဋ္သည္ ထိန္းမထားႏိုင္ဘဲ ''ခြီး ''
ကနဲ ရယ္မိသြားေတာ့သည္ ။
" ဗ်ာ ''
အလကၤာမွာေတာ့ စိတ္လည္းတို႐ွက္လည္း႐ွက္နဲ႔ ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးသာ ထိုင္ေနမိေတာ့သည္ ။ မၾကာမီပင္သူတို႔ဝိုင္းတြင္ ရယ္ေမာသံမ်ားျဖင့္ ျပည့္လ်ွံသြားေတာ့သည္ ။
◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾
" ကယ္ သားတို႔ ခဏနားၿပီးရင္အိပ္ၾကေတာ့ ''
" အိပ္ၾကေတာ့ '' ဟူသည့္စကားေၾကာင့္ အလကၤာလြန္း သည္ေန႔လည္ကအျဖစ္ေတြျပန္ေတြးမိကာ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္ေတာ့သည္ ။
YOU ARE READING
The First Step Of Our Dreams
Teen Fictionဤ Fiction ရှိအကြောင်းအရာများသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးနဲ့အတွေးသက်သက်သာ ဖြစ်ပါသည်။ ဤ Fiction ရွိအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးနဲ႔အေတြးသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။
