BULUTLAR DA AĞLAR

YETMİŞ SEKİZİNCİ BÖLÜM: "GÜNEŞLER DE GÜLÜMSER, YILDIZLAR DA!" [FİNAL]

Bölüm şarkısı;

Rie Kugimiya & Yui Horie & Eri Kitamura - Pre Parade [Toradora Açılış Şarkısı]

*

17 yıl sonra

"Seni uyarıyorum Ulaş." dedim kızgınlıkla ona bakarken. "Eğer bir kez daha bahçedeki salıncağa binmeye çalışıp ağacın dalını kırarsan seni mahvederim. O salıncak çocuklar için."

"Bende çocuk ruhluyum sonuçta." dedi kıvırmaya çalışarak. "Hem benim suçum değildi, tamamen Buse'nin suçuydu."

Suçlandığını duyunca Buse hemen koşturarak yanıma geldi ve kızgınlıkla Ulaş'a bakıp "Değildi!" diye bağırdı. "Babam yalan söylüyoy anne!"

"Öyleydi, binmem için ısrar eden kimdi?" Ulaş'ın sesiyle birlikte Buse yumruklarını iki yana açıp sinirle babasına baktı.

"Abimdi! Ben değildim!"

"Yalan söylemeyin." dedi Feza oturduğu yerden gözlerini tabletinden ayırmadan. "Ben karışmadım bile."

"Bak, gördün mü?" Ulaş Buse'yi çıldırtmak için gülümsediğinde küçük kızım sinirle ayaklarını yere vurdu.

"Anneannem dedi ki babalay yalan söylememeli!" Buse öfkeyle soludu. "Yalan söylememelisin baba!"

"Yanlış anlamışsındır sen, öyle dememiştir."

Ulaş Buse'yi daha da delirtmeye karar verince iç geçirip parmaklarımla göz pınarlarımı ovmaya başladım. Sinirlendiğinde Buse'nin çok sevimli olduğunu düşünüyordu çünkü bana benzediği kanısına varmıştı. Bu sebepten ötürü de küçük kızımızı fırsat bulduğu her anda sinirlendiriyordu. Buse de sinirlendiği anda bağırıp çağırmaya eğer bu ona yetmezse babası gibi bir şeylere vurmaya başlıyordu. Ya da eski babası gibi mi demeliydim, bilmiyordum.

"Anne! Babam bana aptal muamelesi yapıyoy!" Buse bu sefer mızmızlanarak gelip bacağıma sarıldığında Feza iç geçirdi.

"Anne! Babam yine Buse ile uğraşıyor!" Feza'nın seslenmesiyle Ulaş kendini korumak zorunda hissetmişti.

Çocuklarla aynı tonda "Aşkım! Çocuklar bana karşı birlik oluyorlar!" diye mızmızlandı.

"Aaaah! Yeter!" dedim sinirle Ulaş'a bakarak. Eğilip Buse'yi kucakladığımda küçük kızım neredeyse ağlamak üzereydi. "Buse, baban sana şaka yapıyor, biliyorsun değil mi?"

"Bana aptal muamelesi yaptı." Buse burnunu çektiğinde Ulaş gülmemek için kendisini tutuyordu.

"Tatlım, anneannen ve büyük teyzen de dâhil herkes senin babandan daha zeki olduğunu biliyor." dediğimde Ulaş'ın tüm o eğlenen ifadesi silindi.

"Beni gömmek mi zorundaydın sen..." diye mırıldandığında sinirli bakışlarımı ona çevirdim ve anında sustu.

"Biraz daha konuşursan seni –" dememe gerek kalmadı sözümü kesti.

"Biliyorum, ıslak havlu ile döversin." İç geçirdi. "On sekiz yıldır aynı muhabbet." Buse ağlayacakmış gibi gömleğimin önüne tutunmuş kendi kendine içlenirken Ulaş sırıttı. "Gerçi bir yandan da hoşuma gitmiyor değil..."

"Baba lütfen garip fantezi hayallerini biz çocuklarınız yanınızdayken dile getirmez misin?" Feza konuştuğunda ikimizin de bakışları anında ona döndü. Gözleri hâlâ tabletindeydi, bize hiç ilgi göstermiyormuş gibi duruyordu ama konuştuğumuz her şeyi pür dikkatle dinliyordu.