KÖTÜ GÜNÜN FİLİZ'İ (TAMAMLANDI)

6| kötü abim

O an sinirlerim yatışmıştı çünkü bebeğini sevmesi her şeye bedeldi
Ama hâla utanıyordum çünkü benim en ufak bir yerimi görmesi benimle dalga geçebileceği anlamına geliyordu.
Bu arada bugün Yağız çok değişikti yüzü asık,morali bozuk tuhaf bir şey vardı onda.

"Canım senin neyin var.

"Filiz benim sana söylemem gereken bir şey var. Dedi ve telaşlıydı

"Söyle sevgilim. Dedim açıkçası korkuyordum

"Filiz ben mafyayım. Dedi ben şok olmuş bir şekilde suratına bakarken karnıma bir sancı girdi ama belli etmedim

****

Her şeyi anlatmaya başladı.
Kendisi tehlikeli bir mafyaymış hatta kapıdaki korumalarda bu yüzdenmiş.Yıllar önce Yağız'ın kız kardeşi olan ESLEM bir mafya tarafından öldürülmüş.
Yağız yıllarca intikam içinde yanmış ve şu an o adamların peşindeymiş,kardeşinin öcünü almak için...
Aslında ona çok kızgınım çünkü şu an benim ve karnımdaki bebeğimin can güvenliği yok.O adamlar bize zarar vermeye çalışırsa nolucaktı belkide bebeğim ölecekti hatta bende ölebilirdim...Ben bu kötü düşünceleri düşünürken bir mesaj sesi bütün kötü düşünceleri yok etti.Gönderen Sinem'di;

-kankii bugün Burçin ve ben size geliyoruz eski günlerdeki gibi.Gelelim mi aşkitoşum:) :) :)

-tabi ki gelebilirsiniz kuzularım sormanıza gerek yok hadi bekliyorum:)

-okey o zaman yarım saate sendeyiz kuzum.İstediğin bir şey var mı?

-kanki gelirken birkaç çeşit dondurma alsanıza bebeğin canı çekti ehehe :-)

-tabi alırız kuzum hadi bb❤️

-bb aşko❤️

Yağız'a bizim kızların geleceğini söyledim oda bana şirkette işlerinin olduğunu söyledi.
O evden çıkınca en sevdiğimiz şeyleri yaptım patates kızartması,kıymalı börek,muzlu pasta biliyorum çok alakasız şeyler ama hamilelikten herhalde canım çok istedi.
Onlar gelene kadar evi temizledim son olarak kıyafetlerimi giyecektim ama kıyafetler dar gelmeye başladı bende odaya çıkıp Yağız'ın tişörtlerinden birini giydim.Dizimin üstünde elbise gibi oluyordu bol ve rahat

Bu tarz bir şey giydim ve kapı çaldı.Koşa koşa aşağı indim ve kapıyı açarken oluşan o mutlu yüz ifadem karşımda gördüğüm kişilerle üzgün yüz ifadesi yerini almıştı.
Annemi,babamı ve abimi karşımda görünce kapıyı yüzlerine kapamaya çalıştım ama abimin kapıyı üzerime itmesiyle sırtımı merdivene vurdum.
Üzerime giydiğim tişört ile karnım çok belli oluyordu bende karnımı elimle saklamaya çalıştım ama beceremedim.
Hemen kendimi banyoya attım elimi yüzümü yıkamak için ve telefonuma bildirim geldi

-kanki Burçin iyi değil bugün gelemiyoruz kuzum :-(

-Önemli değil canım geçmiş olsun bb:(

İşte şimdi kimse kurtaramazdı beni ve bebeğimi kesin abim öldürüdü kesin.Yağızı aramam lazım diye düşünüp telefonu hızlı hızlı açıp aradım ama açmadı.Tüm cesaretimi toplayıp salona doğru ilerlemeye başladım dizlerim titriyordu.Acaba abim dayı olacağı için heyecanlı mıydı yoksa beni öldürmek için mi heyecanlıydı emin olamadım...Salonda abimin ayakta beni beklediğini gördüm babamın başı yere eğik annem ise benim gelişimi güzelce izliyordu ama ben onları hayatımdan silmiştim çünkü beni sokakta bıraktılar.Bu hamile halimle beni kabul etmediler derken salona girmiş bulundum.İçimden Yağız'ın gelmesi için dua ediyordum ama nafile ne gelen vardı ne giden...

"Bebek kaç aylık. Dedi abim.Sesim titredi

"3,5 aylık abi. Dedim ve hiç beklenmeyen bir şey oldu.

"Dayısının kuzusu. Diyip elini karnıma koydu ve beni öptü.Şaka mıydı bu

"Abi sen sevindin mi? Dedim

"Tabiki sevindim abicim.Dedi hâla şoktaydım

Sanırım bunca zaman yaşadıklarım mutlu sonla bitecekti.Her şey düzelmeye başlıyordu ama bu hayatta tek affetmeyeceğim şey annem ve babamın beni kabul etmemesiydi.En zoruma giden şey buydu.
Annem ve babam eve dönmüşlerdi.Abim ise yanımda kalmıştı kızlara hazırladığım yiyeceklerden abime getirdim sonra abim kalkıp su getirdi ama mutfakta çok fazla oyalandı.
Ben suyumu içerken abimin telefonu çaldı ve işi olduğunu söyleyip evden çıktı

10 dakika sonra;

Abim evden çıktığından beri başım dönüyor ve sancılarım artıyordu neden bilmiyorum ama yediğim bir şey mi dokundu diye düşündüm ama sabahtan beri yemek yememiştim.
En son hatırladığım şey bayılmam ve telefonuma uzanamamam olmuştu ve bacağımdan kan akıyordu.
Evin kapısının açılmasıyla gözlerim kapandı

YAĞIZ'DAN DEVAM;

Şirketten çıkarken Filiz'i aradım ama açmadı bende arabaya atladım ve eve doğru sürmeye başladım tekrar aradığımda yine açmadı biraz korkmuştum.
Eve yaklaşırken son kez aradım ve yine açmadı.Evin önüne geldiğimde güvenliklerden biri Filiz'in ailesinin bugün buraya geldiğini söyledi.İyice işkillenmiştim kapıyı açtım ve Filiz kanlar içinde yerde yatıyordu telefonu koltuğun üstündeydi anladığım kadarıyla yetişememişti...

"Filiz kalk noldu sana Filiz. Diye bağırdım telaştan elim ayağım birbirine girmişti

"Be...bebeğim ölüyor. Diyince hızla kucağıma alıp arabaya bindirdim.

Hastaneye doğru gidiyorduk ona ve bebeğe bir şey olursa kendimi asla affetmezdim çünkü ben onları yalnız bırakıp gitmiştim ve savunmasızlardı.
Hemen güvenliklerden birini arayıp Filiz'in ailesindeki şüpheli kişileri alıp depoya getirmelerini söyledim.Böyle bir şeyi yapmak istemezdim ama onlar benimdi ve benim olana kimse dokunamaz!
Arabayı son hızda sürüyordum ve hastaneye gelmiştik bas bas bağırarak sedye istedim.
Filiz'i kucağımdan indirirken elime kan bulaştığı için elimi yıkamaya gittim.
Aynada ilk defa kendimi ağlarken görmüş olabilirdim...İçim acıyordu
Aradan kısa bir vakit sonra annemi ve babamı arayıp olanları anlatttım ve onlarda hastaneye geldiler...

Selam canlarım🦋evet takipçim olmayabilir ama bu kitabı okuyanlar beni ayakta tutuyor...Seviyorum sizi
(Paylaş-yorum-vote) bunları yaparsanız beni çok mutlu edersiniz❤️🙏🏻