When is the Day?

Wakas

Dr. Kris Theodor Holand

Ever since the day I met him, I don't think if I can be with him forever of I'm just infatuated. I don't what to feel, my heart always doubled its beat whenever he's around. Pakiramdam ko mahirap siyang kunin at mahirap siyang pakawalan kapag nakuha mo na.

"Ano? Gano'n na lang, Triv? Ganoon na lang lahat ng nangyari? Tell me what is wrong, baby..."

Humagulgol lamang siya sa balikat ko noong niyakap ko siya. Naramdaman ko naman ang mahina niyang pagtulak sa akin. I feel like I'm in a torture when I watch him like this. Hindi ko na alam kung saan ako nagkulang, o kaya'y sumobra ba ako.

"Let's end this. I don't want to ruin your life, please... just let me go," his voice was shaking.

"Paanong ayaw? Maayos pa natin 'to. Just tell me what's bothering you, I just can't let you go without any fucking reasonable answ-"

"Ayaw ko na! Ano bang mahirap intindihin sa dalawang salitang iyon at hirap na hirap kang makuha ito?!"

Napatigil ako dahil sa sigaw niya. Hinayaan ko na lamang na tumutlo ang luhang kanina pang nagbabadya sa aking mata.

"If that's what you want... you're now f-free..."

He turned back at me and started walking slowly. I can't watch him leaving me, that's so much pain. Ang makita siyang naglalakad palayo sa akin na wala akong magawa kahit pigilan siya. I lost him without trying to fix what's wrong.

Life is too ironic to fully understand. It takes sadness to know what happiness is.

I've been miserable for the years I'm not seeing him. I just missed the times his here at my side, giving me a warm hug when I feel like I'm losing everything. Siya ang nagpapalakas sa akin sa mga panahong nanghihina ako. Siya lang ang pinanghahawakan ko, pero iniwan niya rin ako. Iniwan niya ako sa panahong kailangan na kailangan ko siya.

Muntik pa akong maging repeater dahil lang ang dami kong hindi napapasang projects sa mga prof. Puro cuatro na rin ang nakukuha ko sa card. Until Dad have decided to transfer me a school. Pinasok niya ako kung saan ang papasukan ni Andrew, my cousin

.

They doing something about the transferee of the school. A crazy pageant from juniors to seniors. Sa aming course ay may limang bago at ako ang napiling isali ng prof. namin.

Pagkalabas ko ng stage ay naagaw agad ng tingin ko ang limang pamilyar na tao sa akin. Klea, Jane, Hanna, Ella and Liziell. Hindi ko alam kung sila nga pero they are Trivian's friend. And there, I saw him starring at me and his eyes popping out and jaw dropped.

Nakita kong tumakbo siya palabas ng gymnasium. You'll be back in my arms, and I'll hold you forever, this time.

"Bro!" Tawag sa akin ni Andrew.

Agad ko siyang kinwelyuhan nang makalapit at saka isinandal sa pader.

"Leave Trivian alone. Tigilan mo kung anong nararamdaman mo sa kaniya!" Sigaw ko.

"I'm not in love with him-"

"You are, asshole! Alam ko kung paano mo siya titigan at paano ka sumasaya kapag siya ang dumidikit sa 'yo. Putangina, akinlang siya!"

"Woah. He was never been your property, Kris. Wala ka na kung liligawan ko siya-"

Nandilim ang paningin ko sa mga sinasabi niya kaya humalik ang kaliwang kamao ko sa mukha niya. Napa-upo siya sa sahig dahil doon. Narinig kong sarkastiko pa siyang tumawa bago umiling.

Biyernes ng hapon ay nandito lamang ako sa condo. Naghihintay lamang ako ng oras para mamayang gabi. Andrew invited me to a bar with Trivian's squad. Hindi na ako tumanggi dahil gusto ko ring uminom.