Payidar ~Mahalle Klasiği

1.bölüm

   "Melis! Hazırladıklarımı Sevda Teyzene götür. Melis kime diyorum ben?"

"Geldim bir dakika."

Günlük rutinimizle güne merhaba. Alışkanlık haline getirdiğimiz odadan odaya bağırarak konuşmamız mutfağa girmemle son buldu. Bu kadın niye bu kadar aceleci. İki dakika sonra görürsem nolur du ki!

"Hah kızım bunları Sevda Teyzene götür dikkat et sakın o kadar emekle hazırladığım yemekleri dökim, düşürim deme!"

Mutfak masasına koyduklarını işaret ederek bir güzel nutuk çekti yine ya. Evin kölesi olarakta bana kaldı tüm işler. Mert paşamız hiç bir iş yapmasın zaten. Teyzem gile ziyarete gitti burda olsada pek birşey değişmezdi gerçi. Yine ve yine Melis yapar bunları.

"Tamam Asya Sultan ben hallederim bunları. Hem niye düşüreyim canım ben o kadar sakar mıyım ben? Aşkolsun."

Bu dediklerime göz devirdi. Tamam yani sakarım ama şuradan şuraya gidebilirim. Fizana gitmicem ya sonuçta karşı apartmana gidecem.
Bir elime böreği diğer elime köfteyi aldım.

"Göz devirdiğini görmedim sanma canım annem. Hem ben nasıl gidecem ayakkabılarım olmadan?"

Söylene söylene dış kapıya gelirken annemde arkamda  geldi. Bu kadın iyi  dayanıyor vallahi bana. Ben olsam dayanamazdım (!)

Ayakkabılarımı ayağıma giydim ama arkasına bastım ayakkabımıda anneme giydirmeyim yazık kadına. Öpücük atıp merdivenleri inmeye başladım. Asansörü kullanmam ölmeye niyetim yok. Ya ben içindeyken halatları kopsa , ölsem  kim verecek hesabını? Hiç. Annem de bu olaya alışık olduğundan ses etmedi.

Düşüncelerimle karşı apartmana girdim. Hadi bakalım tabanlara kuvvet 3.kata çıkmalıyım. Zemin katta otursanız ölürmüsünüz yani. Hem bu ne sıcak yaa. Bugün herşey bu kadar kötü olmak zorundamı?

   Ne güzel bizimkilerin düzenlediği güne geldim kısır yiyecem daha. Nefessizlikten ölmek istemem. Düşünsenize manşetlerde 'güne kısır yemeye giden genç kız merdivenleri çıkamadan mefta oldu.'

Düşüncesi bile berbat.

Dirseklerimle zile bastım. Kapı beni beklemek için nöbet tutmuşlarcasına hızla açıldı. Yavaş ol be gülüm.

"İyiki geldin kuzu. Beni beni Nil aşkını evermeye çalışıyor bu bunak. Hayır ben evlenmek istemiyorum ne bu ısrar?"

Haykırmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ama sırıtmama engel olamadım.

"Öyle deme ama Nil aşkım evlensen boy  boy çocukların olsa bizde yeğen sevsek ne güzel olur."

"Melis,sana burdan bir çarparım  bide duvar  çarpar."

Konuşurken elimdekileri alıp mutfak masasına bıraktı . Salona baktığımda pekte fazla kişi gelmiş sayılmazdı. Derin de gelmişti. Cağnım kankam benim. Lale abla gelmemişti galiba. Ortalıklarda gözükmüyor.
Yaş olarak bizden büyük olsada severdim onuda iyi  geçinirdik dördümüz. Bizim erkekleride es geçmemek gerekir.

Bebekliğim, çocukluğum,gençliğim onlar benim. Hayatımın merkezi onlar. İyi  günümde gerekse kötü günümde aile olduk yıllar boyu birbirimizi koruyup kolladık.

Derin'in yanına geçip oturdum. Seviyorum köpeği. Biraz bize göre sessiz olsada kıvırcık  bonusum o benim.

"Nili evlendirmeye çalışıyolarmış. Talip varmı bari?"

Bu dediklerime kıkırdadı. Karnıma yediğim darbeyle susup Nile döndüm. Canıma garezimi var yahu bu kızın.

"İç organlarım 7.4 şiddetinde deprem geçirdi Nil. Allah seni ne etmeye."

"Dalga geçme benimle 2 ay bile olsa senden büyüğüm ablayla dalga geçilmez Allah çarpar vallahi."

Ağzımdan bir hah sesi çıktı. Altı üstü 2 aycık.  O 2 ayla ablam olmuyor ya. Dil çıkarıp önüme döndüm. Ortamdakilerin muhabbetine ortak olmam gerekiyor bir an önce yoksa milleti dinlemez üzerime atlar bu canavar.

Annemin geldiğini Hatice teyzenin Nilden olumlu cevap alamayınca bana sardığını anladım. Ne evlenme meraklısı bu kadın ya. Nilin dediği gibi bunadı mı acaba?

"Asya kızım bak koskoca kız oldular Nile söyledim beni bir kovmadığı  kaldı. Derin desen gözleriyle beni dövdü. Melisin gönlünde kimse yoksa benim torunla bir konuşsunlar."

Tabiki olmaz. Evlilik ne ben ne? Aynı cümlede bir arada kullanılması mantık dışı. Hem ben kariyer yapacam kendimi geliştirip bölümümde en iyi mimar olacam.

Annem benim içimi okumuş gibi konuşmaya başladı .

"Kim Melis mi?  Melisi tanımıyor gibi konuşma Hatice abla. Evliliğe katlanamaz o.  Hem kariyer yapacak okuyup büyük insan olacak herkese sesini duyuracak. Ben yapamadım kızım yapacak. Benim kızım olduğunu kanıtlayacak."

Anneme gururla baktım. Annanem ne güzel kız doğurmuş ya böyle. Annem  gençliğinde öğretmenlik kazandığı halde maddi sıkıntılar nedeniyle okuyamamış. Dedem vefat etmiş o esnada evdeki dengeyi sağlayamamışlar. Onun için bizlerin yani Mert ve benim okumamı herkesden çok destekliyor.

Yaşadıklarını hatırlatırcasına gözleri dolu dolu oldu. Oturduğum yerden kalkıp yanına gittim. Onun ağlamasına dayanamam ki ama ben. Yanaklarına kocaman öpücük kondurup sarıldım. Saçlarımı koklayıp öptü.

"Bu kadar duygusallık yeter kızlar hadi Melis kalk sizde Derin ve Nil servise başlayın."

Sevda teyzenin sesiyle birlikte ayrıldık. Duygusallığı sevmez hayata karşı hep dik durmuş bir kadın var karşımda. Nil dış görünüş olarak Ali Amcaya çeksede karakteriyle tıpa tıp Sevda Teyze.

Annemde Sevda teyzeyi desteklermişcesine kafa salladı. Hadi bakalım kızçelerim iş bizi bekler.

Mutfağa geçip Nille ben servisleri hazırlarken Derin de çay bardaklarını hazırlayıp doldurmaya başladı.

"Derin Uraz abi ne zaman dönüyor?"

Uraz abi mi geliyordu?

"Üç gün sonra geleceğini söyledi. Askerliğini de bitirdi artık."

"Uraz abinin geleceğini bilmiyordum. Benim neden haberim yok sorarım size. Bana yapılır mı bu hayinlik?"

"Boş yapma kız. Fırsatını  bulamamışızdır."

"Ah Nil bu kadar sevgi  dolu olma gözlerim yaşarıyor(!)"

Uraz abi benden üç yaş büyük Derinin abisi. O da mimarlık okudu. Ondan etkilenerek bende mimarlık seçmiştim. Istanbul da tam burslu olarak okudu. Eğitim yılı hep başarıyla geçti. Beş yıl önce Ayşe Teyze ve Samet Amca trafik kazasında hayatını kaybetmişlerdi. Uraz abi 18 yaşından büyük olunca Derin onun yanında kalmıştı. Kardeşlik bağları o kadar kuvvetli ki.

Şimdiden Uraz abiyi merak ediyorum 5 yıl önce cenazede görmüştüm. Yaz tatilindede hiç denk gelememiştik o geldiğinde ben teyzemler de oluyordum her defasında. Ne kadar değişti acaba?