Payidar ~Mahalle Klasiği

7.bölüm

Hızlı adımlarımızla bizimkileri yakalamıştık. Yine ve yine her zaman ki gibi çardağımıza kurtulmuştuk.

Parkın ortasında bulunan çardağın tam karşısında çok büyük olmamasına rağmen sesiyle dinlendiren havuz  beni rahatlatıyor.

"Mert nerede? Geldiğimden beri onu göremedim."

"Teyzemler de bu hafta içi  gelir muhtemelen."

Anladığını belirtircesine dediklerimi dudaklarındaki tebessümle onayladı.

Efe abi konuşarak dikkatleri üzerine topladı.

"Hayatım, atamalar bugün açıklanacaktı  baktın mı ?"

Dediklerinde haklıydı. Kargaşadan falan unutmuş olmalı ki Lale abla telefonuna sarıldı. Ne de olsa hayatı için önemli bir konu.

"Hadi canım! O kadar gün sayarken unuttun mu abla. Pes doğrusu."

"Üstüne gitme Serkan bugün dolu dolu geçti. Unutması çok doğal. Hem ataması olmasa bile benim açımdan  sıkıntı değil. Ben yeterim ilerdeki ailemize."

Efe abinin kıskançlığı hepimizi gülümsetmişti. Kıskanç yapısı olmasına rağmen yıllarca okuyup emek sarfettiği için saygı duymaya çalışıyordu. Ama çalışmasına gerek olmadığını her fırsatta Lale ablaya belirtiyordu. Ilerdeki ailesine bakacağı da kesin. Mimar  maaşıyla  rahahatlıkla bakacağına eminim

"Hih!"

Lale abla telefonunu bırakıp birden dolu dolu gözlerle ayağa kalktı. Ne yani olmamış mıydı? KPSS den o kadar yüksek çekmesine rağmen bu olamaz dı değil mi ?

"Olmadıysa  bile kendini üzme. Gerek olmadığını söylemiştim zaten."

Lale abla birden  kafasını Efe abiye doğru çevirip boynuna atladı.

"Efe ya atanmışım. Bunca yıllık emeğim boşa gitmeyecek düşünebiliyor musun? Yıllardır hayalini kurduğum şey  gerçek oluyor."

Rahatlıkla nefesimi verdim. Onun adına çok sevinmiştim. Ünüversite sınavına da KPSS ye de gece gündüz çalışmıştı. Şimdide emeklerinin karşılığını alacağı için tarifsiz mutluluk yaşadığını görebiliyoruz. Darısı tüm bekleyenlere olsun inşallah.

Lale abla kollarını Efe abinin boynundan çektiğinde Efe abinin duygu karmaşası gözle görülmeye değerdi. Sevdiği kadının emeklerinin karşılığını alacak olsa da kıskançlığı da gözlerinden okunuyordu.

Efe abiden sonra da Serkan oturduğu yerden yüzündeki şevkatli gülümsemeyle ablasının beline ellerini uzatarak  sarıldı.Lale abla başını Serkan'ın omuzuna gömmüş göz yaşlarını tek tek döküyordu. İçinde tuttuğu tüm duyguları dışarı vurmak istercesine ağlıyordu.

Hep böyle anlar da aklıma gelmemesi için büyük çaba sarfettiğim, bir zamanlar hayatımda ki en önemli olan erkeğin, aklıma gelmesi çok can sıkıcı bir durum.

Burak.

Biyolojikmen abim. Canımdan çok sevdiğim abim. Tıp okumuş yüksek lisans amaçlı çok önemli bir profösör den  teklif almıştı. En başında olaya olan tepkimi belli etmiştim. Kendisi çok istediğinden dolayı annem gil desteklemişlerdi. Beni düşünmeden. Son gün giderse onunla irtibatımı keseceğimi net bir şekilde söylesem de annem ağzından girip burnundan çıkarak ki öne sürdüğü durum, analık hakkımı sana helal etmem ,demesi(!) Ne kadar saçma değil mi ?

Gitmiş.

Bana söyledikleri bu ki ben  son sözümü söyleyerek oradan ayrılmıştım. Son kez sarılmadan hem de. O olaydan sonra da konuşmadık. Kendisi arasa bile numarasını engelledim her seferinde. Her seferinde çünkü sürekli olarak  yeni hat aldığından dolayı. Artık aramıyor belki de ümidini kesti bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Belki çok bencilce ama abimi... Aaahh bilmiyorum işte.

Yanımda hiç bir şekilde konusu açılmadı. Durumun ciddiyetinin farkında olduklarından dolayı açmamışlardı. Orada ki son yılı olduğunu biliyorum. Buraya döndüğünde beni hiçe sayan abime tepkim olacakmı olsa bile nasıl tepki vereceğimi bilmiyorum.

Ağladığımı dudaklarına gelen tuzlu tattan anladım. Görüşüm hızla bulanıklaştı. Çevremdeki sesleri hissediyorum ama hiç bir tepki veremiyorum. Sesleri algılayamıyorum hepsi birbirine karışıyor.

Yanağıma değen sert ama bir o kadar şevkatli ellerle birlikte gözlerimle maviliklerine baktım. Parmakları yavaşça ama bir o kadar güven verircesine yanağımı okşuyordu.

"Cancazım, güzelim ikimiz beraber konuşalım ister misin?"

Ağır ağır başımı aşağı  yukarı salladım. Bedenimi kolları arasına alarak ayaklarım yerden kesildi.