Payidar ~Mahalle Klasiği

10.bölüm

Tüm gece ağladığım için bir kaç saatlik uykuyla gayet iyi durumdaydım bence.

Dağılmış saç, kırmızı damarlarla dolu gözler, şişmiş göz altı, kızarmaya yüz tutmuş bir yüz baya iyi  durumdayım ben ya.

Aynanın karşısına geçmiş dolmuş gözlerime rağmen yüzümdeki sırıtışla aynaya bakmam hiç normal değil biliyorum. Psikolojim yerle bir bunu da biliyorum.

Kendimi 5 çocuğuyla bir başına kalmış, kocası ölmüş kadın gibi hissediyorum. Beni gören birisi ruh sağlığını arayacağına eminim.

Başımı iki yana sallayıp aynanın karşısından kalktım. Kendime çeki  düzen  vermek için dolabımdan koyu lacivert şortumu ve  kırmızı yarım tişörtümü çıkartıp  giydim. Aynanın önündeki pufa geçip oturdum. Saçımı iki yandan balıksırtı ördüm.

Yüzümü yıkamak için odamdan çıkıp adımlarımı banyoya yönelttim. Rutin işlerimi halledip odama geri döndüm.

Yüzüm içler acısıydı. Normalde fondöten kullanmayı sevmesem de yüzümün kızarıklığını saklamak için mecburdum. Göz altlarıma da kapatıcı uyguladım. Yüzüme renk versin diye kırmızı mat rujumu hafifçe sürdüm.

Aynadaki görüntümü buruk bir tebessümle izledim iyi olduğuma tüm gece ağlamasam ben bile inanacak durumdaydım.

Gözlerimin kızarıklığına bir şey yapamamıştım gerçi. Ama alerji der geçirirdim büyük ihtimalle. Bu kaporta bile iyi bir sonuçtu.

Yüzüme sahte gülümsememi takınıp mavi telefonumu aldıktan sonra  aşağı indim. Aşağıdan annem ve babamın  konuşma sesleri geliyordu. Bir dakika babam bu saatte evde olmazdı ki. Hızla kaşlarımı çattım . Konuşmalarına çok az kulak misafiri olsam bir şey olmaz galiba.

"Hâlâ uyanmadı? Acaba çok ağladı mı gece? Benim ki de soru tabi ağlamıştır kuzum benim."

Burak bey annemgile söylemiş demek ki . Şimdi aklı sıra beni merak mi etti?

Annemin sıkıntılı sesine hiç bir şey hissedemedim. Gitmesin de en büyük etkenlerden birisi olmuştu.

"Melis güçlüdür. Toplar kendini benim kızım o."

Babamın benim hakkımda ki düşüncelerine  histerik ,sessiz  bir gülüş çıktı dudaklarımdan.

Güçlü. Dışarıya bu imajı çizebilmişim demek ki.

Merdivenlerin başın da durdurduğum adımlarımla mutfağa girdim.

Yüzündeki içten olduğunu düşündüğüm gülümsemeyle "Günaydın" diyerek şakıdım.

Benim bu halime şaşırmış yüz ifadesiyle baktılar. Beni daha kötü bir hal de bekledikleri anlaşılıyordu.

"Hayırdır çok sessizsiniz bugün ?"

Çatalımla tabağımı doldurmaya başladım.Peynir ,yumurta ,zeytin,krep derken tabağımı her zaman ki gibi istediğim kadarıyla doldurmuştum.

Gerçi canım yemek istemese de kendimi zorlayacaktım artık.

Kendini ilk toplayan babam oldu.

"Yok kızım seni birden görünce şaşırdık. Yoksa niye sessiz olalım."

Vay saklanacak demek ki durum. Bildiğinizi bilmiyorum sanki.

Çatalımla ağzıma peynir attım.

Çay aradım ama sofra da  göremedim. Büyük ihtimalle demlenmesi için ocağa koymuştu annem. Kalkıp çaydanlığı aldım. İlk önce babamın daha sonra anneminkini doldurdum. En son da kendime koyarak çaydanlık altının üzerine bıraktım.

Yüzüme hala uzaylı görmüş masum köylü gibi bakıyorlardı. Bakışlarından artık rahatsız olunca olaya el attım.

"Ee yesenize siz de bir şeyler."

Krepime nutella sürerek onu yemeye başladım. Diğer yandan ağzıma zeytin atıyordum. Çok midesizim   biliyorum. Onlar da yemeye başlamışlardı ama gözleri arada bana kayıyordu.

"Kızım iyi  olduğuna emin misin?"

İşte annemden beklenecek hareket. Kendini tutamamış sormuştu. Belli beni merak ediyor ama böyle yaptıkça beni sinirlendirdiğinin farkın da değil mi?

Derin nefesle ciğerlerimi doldurdum. Sakin olup onları kırmamak için üstün bir çaba sarfettim. Ama elimdeki çatalı sert bir şekilde tabağa bırakmama engel olamadım. Ortamı derin bir kuyu kadar bilinmezlikle birlikte sessizlik doldu.

"İyiyim tabi ki neden olmayayım değil mi ama?"

"Burak seni merak edince-"

Lafına devam etmesine izin vermeden sandalyemi sesli bir şekilde geri ittim. Yanım da adını duymamı sevmediğimi rahatsızlık duyduğumu bilmiyor mu ?

Dün kendime onu özlediğimi kabul etsem de değişen hiç bir şey olmayaktı.

"Merak mı? Beni merak mı etmiş? Güldürmeyin beni mizah yapma. O ve beni merak etmek. Merak ettiğiyle kalsın! Benim yanım da adını ağzınıza almayın sizi özellikte seni kırmaktan çekinmem anne! Beni bunu yapmaya zorlama!"

Adımlarımı mutfaktan daha sonra dış kapıya ilerlettim.