Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Eshte kaq bukur!"Tha e mahnitur.
"Te pelqen?"E pyeti ai.
"E adhuroj."Arrinte te shikonte ate shkelqimin ne syte e saj.I terhoqi karrigen ne menyre qe ajo te ulej. U ul me pas perballe saj.
"Samuel, nuk kishe pse shpenzoheshe kaq shume."I tha pasi ishte e sigurte qe te gjitha kishin kushtuar shume.
''Mos mendo per keto gjera.''I tha duke buzeqeshur.
Nisen te hane nen tingurjt e melodise qe i shoqeronin.
***
''Cfare do te jene duke bere tani?''Pyeti kurioze Davina, e cila po shikonte nje film se bashku me Kristianin.
''Nuk jam atje fatmiresisht.''Shtremboi fytyren.
''Mire more, se nje pyetje bera.Imagjino kur ta marri esh babi se kush eshte djali qe Savina do.''Buzeqeshi.
''E kush na qenka?''Degjoi nje ze qe e beri te kthehej mbrapa.
''Babi?Po si vjen edhe ti pa bere zhurme fare.''Buzeqeshi ne siklet.
''S'po ta bej ty kete pyetje , sepse Savina duhet te me tregoje vete.''U ul se bashku me Davinen dhe Kristianin.''Do largohem Davine!''Tha ai me syte nga filmi.
''Cfare?Cfare po thua?''U kthye nga i ati.
''Jam i sigurte qe pervec Klabios, kemi dhe nje armik tjeter. Do perpiqem ta gjej.''I tha ai.
''Babi, cfare do bejm ne pa ty?''U perlot Davina.
''Do flasim Davina.''E perqafoi tjetri.
''Mua te me falni!''U ngrit Kristiani.
''Kur do largohesh?''Pyeti Davina pasi u shkeput nga perqafimit te te atit.
''Neser.''
''Sonte jemi bashke pra.''Tha e vendosur, dhe Brejdi nuk mund te mos e pranonte.
***
''Baba!''Tha serioz.
''Po Kristian!''U pergjigj tjetri nga ana tjeter e telefonit.
''Kush eshte armiku tjeter i Brejdit?''Pyeti.
''Me mire mos te ta them, por ta dish e rregullova punen me ate, nuk kerkon ta vrase vajzen, por ta rrembeje tashme, keshtu qe kujdes.''I tha tjetri.
''Vajzen?''Pyeti duke nenkuptuar qe ishin dy.
''Po Davina,kur mori vesh qe yt vella eshte dashuruar me te hoqi dore, tani ka ne shenjester Davinen.''Tha duke tronditur Kristianin.
''Brejdi do largohet!''Tregoi.
''Ne rregull, kur te vije koha e duhur do te te them te sjellesh vajzen.''Dhe pastaj nuk u degjua me asgje. Telefonata u mbyll duke e lene ate ashtu perseri ne mendime, kunfoz, te nderlikuar. Asgje nuk dukej aq e thjeshte.
***
''Mundem?''U ngrit Samueli duke i zgjatur doren e duke i kerkuar te vallezonin. Tjetra nuk foli, buzeqeshi lehte dhe i zgjati doren. U spostuan ne mes te pistes dhe vendosi duart e tij ne belin e saj hollak dhe ajo teksa rrethoi me ato duart e saj te holla , qafen e tij. ''Je kaq e bukur.''I tha duke e bere ate perseri te skuqej dhe te ulte koken. ''Mos u turpero nga une Savine.''Kerkoi ai dhe ajo ngriti koken ngadale duke kryqezuar shikimet e tyre plot jete perseri. Bashkoi ballin e tij me te saj dhe mori fryme thelle, teksa aroma e saj i mbushi mushkerite me ajer.''Edhe ti ndihesh si une apo jo?''Pyeti ai me ze te ulet, i ndikuar nga ajo situate. Nuk foli. Thjesht vazhdonte te mbante syte mbyllur. ''Savina!''Ngriti koken ai teksa u perball perseri me ate shikim e saj.
''Une te dua!''I tha ai duke bere qe zemra e saj te rrihte si e cmendur. Ato fjale qe bene te vallezonte. T'i qeshte shpirti.
Ndersa ai, ai priste kthimin e tyre fjaleve, pastaj e kishte ai ne dore.
''Edhe une!''Buzeqeshi e lumtur ajo, duke bere qe ai t'i versulej buzeve te saj. E bashkoi trupin e saj me te tijin. Filloi ta puthte me delikatese. E dinte qe ishte puthja e saj e pare. Ishte kaq i lumtur qe ishte i vetmi per te. I vetmi qe kishte proritetin ta puthte, ta perqafonte, ta shijonte...
''Zyrtarisht je e dashura ime''Buzeqeshi pasi u shkeputen nga puthja. ''Je e imja!''Tha para se ti versulej si etur serisht buzeve te saj. E ndjenin ate puthje qe i prekte shpirtin. Qe i bente zemrat e tyre te rrihnin si te cemdura. E benin kraharorin te ulej dhe te ngrihej me te shpejte. Gjithcka ishte kaq e vecante, kaq ndryshe. Sikur mos ndryshonte! Sikur koha te ndalte ne momentet tona te bukura! Por asnjehere nuk ndodh keshtu! Dhe kur mendojme se me ne fund gjithcka eshte ne rregull dhe je i lumtur, perseri ekziston ajo ndjesia e prishjes se gjithckaje dhe kur ndodh...kur ndodh do te doje te mos kishte ndodhur kurre. Do te doje te pakten te ishin takuar ne rrethana te tjera. I sigurte qe fati eshte i destinuar te ndodhe. Por ja qe asgje nuk eshte perfekte, askush nuk eshte perfekt. Cdo gje e ka nje fund, por nje fund eshte fillimi i dickaje te re. Ndoshta do mbyllnin nje histori per nje tjeter. Nje tjeter qe do te kishin mundesi ta shkruanin vete. Por ishin te sigurte qe do perpiqeshin te mos e prishnin ate lumturi, te ruanin ate ndjesi dhe ndikim qe kishin tek njeri-tjetri.
Nje aventure e re. Nje fillim i ri i priste. Qofte i mire apo i keq fundi, do te shijonin fillimin, kushedi ndoshta s'do te kishte nje fund, cdo here do te ishte fillim per ta, cdo dite kur dielli te lindte ne mengjes dhe t'i gjente krah njeri-tjetrit, cdo mbremje kur hena te ishte deshmitare e dashurise se tyre, mund te ishte nje fillim per ta. Por asgje nuk eshte pergjithmone.Asgje nuk zgjat pergjithmone. Njerezit vdesin. Premtimet thyhen. Dashurite mbarojne...
U uluen ne vendet e tyre, pasi edhe muzika kishte ndaluar tashme. Te dy me ate buzeqeshjen e tyre te stampuar ne fytyre. Me ate shkelqimin ne syte e tyre. Ndiheshin kaq te lirshem. Kaq mire. Samueli afron karrigen afer saj, pasi ishin perballe. I kap doren dhe ia shtrengon lehte.
''Me picko.''I thote ai duke e bere ate te buzeqeshte.''Te lutem me thuaj qe nuk eshte enderr!''Thote me pas.
Savina afrohet dhe e puth lehte ne buze.
''Bukur, realitet!''Thote ai dhe e puth ate perseri.
