Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Uf! Te qendrosh pa bere asgje ndonjehere me duket kaq kot!''Shfryu Davina, e merzitur qe pjesa tjeter e dites i kishte shkuar duke mos bere asgje.
''Kur thua ndonjehere?''E pyeti Samueli i cili ishte ulur ne divanin perballe teksa mbante Savinen te perqafuar.
''Po ja, ndonjehere kur kam pune, te qendroje pa bere asgje eshte sa mire, tani qe nuk kam asgje per te bere , dua te bej dicka.''Tha .
''Si thoni per nje loje?''Pyeti Samueli.
''Super!''U hodh ajo e lumtur.''Cfare loje?''Pyeti me pas.
''Nuk e di, si thoni?''Iu drejtua Samueli vajzave.
''Nuk e di, uf hera e pare qe nuk kam asnje mendim per asnje loje te vetme.''Tha teksa mori perseri pozicionin e meparshem.
''Shume mire, sepse do te dalim.''U duk Kristiani teksa zbriste shkallet.
''Ku?''U ngrit menjehere ajo.
''Te shikojme perndimin e diellit!''I tha teksa buzeqeshi lehte.
''Super po shkoj te vishem!''U drejtua nga dhoma e saj. Kristiani u ul tashme ne vendin qe ishte Davina dhe pa Samuelin.
''Po shkoj edhe une tek ajo.''Tha Savina teksa u drejtua tek e motra.
''Cfare po ben? A nuk the ne darke?''E pyeti Samueli, trishtimi i te cilit arrihej qarte te dallohej ne syte e tij.
''Po, por perpara se ta dorezoj dua ta coj te shikoje perendimin e diellit.''I tha qete.
''Ke te drejte...Ndoshta do te jete hera e fundit qe do te shohe driten e diellit. Por degjo vella, une i shkeputa lidhjet me babain.''I tha ai, e tjetri u cudit.
''Cfare bere ti?''E pyeti tjetri i acaruar.
''Po, Savines do i tregoj gjithcka, une i jam mirenjohes babait, por nuk mundem me, dua nje jete timen.''U drejtua te largohej.''Dhe me degjo vella, jam i sigurte qe nuk eshte vetem ceshtja e braktisjes, dicka tjeter ka ndodhur.''I tha ai duke e lene Kristianin ne mendime, jo se Samueli i kishte shpetuar lidhjet me babain e tij, jo sepse babai i tij mund te kishte dicka tjeter qe nuk ia kishte tregua, por sepse fjalet ''Ndoshta do te jete hera e fundit qe do te shohe driten e diellit.''I preken shpirtin. Nuk i vinte keqardhje, perkundrazi, e pershkoi nje ndjenje e papershkrueshme. Sikur nje ane e tija nuk e duronte dot ate gjendjen e saj. Kaq gjendje e nderlikuar. Kaq ndjenja te trazuara. Kaq e pakuptimte gjendja qe ai ndodhej. Kaq te huaja i dukeshin ato perjetime, ato ndjenja.
''Jam gati.''U duk ajo tere buzeqeshje teksa zbriste e lumtur porsi nje femije.
''Shkojme.''Tha ai teksa u drejtua nga makina. Ishin oret e fundit me te. Pak ore i ndante dhe ata do te ndaheshin per te mos u shikuar me...mos u hikuar pergjithmone ndoshta. Ose per te mos i dhene njeri-tjetrit ate shikim plot jete, ajo cfare do te permbante ishte dhimbja dhe pendimi.
