Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Baba?''Arrit te pyeste i habitur nga ardhja e tij aty.''Ti sikur do te largoheshe!''Kujtoi biseden qe kishte bere me te.
''Po dhe nuk eshte se kam hequr dore, vetem se doja te beja dicka te fundit. ''
''Cfare?''E pyeti i biri teksa iu afrua afer tij.
''Nuk mund te ta them.''E perqafoi.
''Baba nese ke ardhur t'i besh dicka...''E ndaloi.
''Jo. Ti e di qe nuk do te beje me ato qe kam bere.''
''Por cfare kerkon ketu?''E pyeti perseri.
''Me ler mua, por me thuaj cfare ben ti? Si po te shkojne punet per te cilat erdhe?''E pyeti.
''Samueli. Ne fakt isha i ftuar ne dasmen e tij.''I tregoi. Arriti te shikonte hijen e merzise qe i kaploi.
''Edhe ate e kam dashur shume. Ate dite nuk isha ne gjendja te mendoja. Ate dite i fajesoja te gjithe per vdekjen e saj.''
''Baba tashme ajo i perket se shkuares.''E ndaloi te vzhdonte me tej.
''Bir ti e di qe une te dua apo jo?''Tjetri pohoi me koke. ''Me te vertete nuk e kam dashur nenen tende, por ty te doja, qe ne momentin e pare qe e mora vesh.''Dukej sikur kishte frike sikur i biri mendonte te kunderten.
''E di baba.''I tha teksa i buzeqeshi lehte.
''Mire pra, sonte jam te ti.''U ul ne nje nga kolltuket , e Kristiani shkoi ne dhomen e tij te nderrohej. Kujtimi i saj e ndiqte. Momentet qe kishin kaluar e ndiqnin si lojtaret e futbollit topin.
Kujtoi cdo moment te asaj nate. Do te donte shume qe ajo te ishte e vetedijshme. Do te donte qe t'i bente me vetedije te plote ato veprime.
***
''Cfare mendon te besh?''E pyeti per te disanten here Ervieri Davien e cila ishte kthyer perseri.
''Une jeten time, ai te veten.''Tha pahezistuar.
''Une mendoj se kjo eshte mohim i ndjenjave.''Iu afrua prane.
''Jo! As nuk po e mohoj...''
''E as nuk po e pohoj.''E nderpreu.''E mesova pemendesh kete fjali aq shume here ma ke thene.''Ndaloi pak.''Mos!''Perplasi doren lehte ne gjunje.
''Cfare ke?''Pyeti e shqetesuar.
''Tani qe po e mendoj, nese do te kisha marre nje mesuese private dhe te mi kishte perseritur shume shpesh fjalite, do te dilja i pari.''Beri si i penduar.
''More idjot por ti je shume i mire ne profesion.''Qeshi ajo teksa shikonte gjendjen e tij.
''Po moj, por nje shkolle ka qene nje vajze qe dinte me shume se une, une isha i dyte dhe per kete e urreja.''
''Ti?I dyti? Ti? Ke mesuar. E di qe je shume i mire ne profesion, por qe te kesh mesuar ne shkolle?!''Tha e habitur.
''Po mos, i dyti ne grupin e te nxenesve te dobet me te mire.''
''Nuk e kuptova.''Tha e habitur.
''Domethene isha une ne grupin e nxenesve te dobet, por te ky grup qe ishim ne te dobet donim te dilnim me mire, pastaj atje ishte nje vajze qe dilte e para me mire se ne te dobet dhe une i dyti. Kupton?''E pyeti teksa beri ate t'ia plaste se qeshures.''A mund ta dij perse qeshni zonjushe Davina?''Kerkoi te dinte.
''Jo!''I tha tashme e kthyer ne punen e saj akoma me buzeqeshjen ne fytyre.
''Cfare do te besh?''E pyeti perseri.
''Edhe une e mesova permendesh kete pyetje.''Ia ktheu duke buzeqeshur, e tjetri nuk e ngacmoi me teper.
Qendronte e shtrire aty me veshtrimin nga tavani, e humbur ne ate erresire, si cdo nate tjeter. Papritur i filloi nje dhimbje e tmerrshme. Mbylli syte si per te qetesuar dhimbjen e kokes dhe me dhimbjen filluan t'i dilnin perpara syve momente.
Ajo teksa afrohej Kristianit, teksa ulej ne preherin e tij, iu kujtua qe e kishte puthur dhe me kujtimet i erdhen edhe ndjnjat qe kishte pasur.
U ngrit aty me te shpjejte e habitur dhe e hutuar nga ato qe kishte kujtuar. Cfare kishte bere? Me te vertete kishte vepruar ashtu ajo? Ishte kaq e hutuar.
Mori telefonin menjane dhe mori telefonin t'i shkruante Savines. Mekat ishte t'i prishte muajin e mjaltit, por do te kishin plot dite fundja. Nuk vonoi shume kur adresa i erdhi se bashku me nje furhi pyetjesh. I injoroi te gjitha , i shkrujati vetem qe do ta lajmeronte me vone dhe u nis drejt adreses se derguar.
Thirrinme shpejtesi nje taksi, e cila nuk vonoi shume por u gjend perpara saj dhe hyri brenda duke i treguar adresn.
Perse do te shkonte atje? Cfare do te bente po te shkonte atje? Cfare do t'i thoshte?
As vete nuk e dinte. As vete nuk e dinte se perse me kujtimin e atyre qe kishte perjtuar, u ngrit dhe tani po shkonte drejt tij. Nuk e dinte. Gjithe keto pyetje qe vinin rreth kokes, e benin nevroze. Gjithsesi i hodhi menjane dhe i la qe do te vepronte se si te ndihej. Si do te ndihej kur ta shikonte . Ajo po shkonte. Po shkonte drejt tij. Se cfare do te bente, do t'ia linte kohes.
Pagoi taksistin dhe doli me shpejtesi teksa u afrua te porta gjigante. Per cudine saj, nuk ndodhej asnje roje jashte. U afrua hapi deren, per fat te mire ishte e hapur dhe hyri brenda. U drejtua drejt deres, ku shtypi butonin e ziles dhe arrinte te degjonte zilen qe tingelloi ne te gjithe shtepine. Arriti te ndjente disa hapa te renda dhe buzeqeshi lehte.
Dera u hap dhe po prista me padurim ta shikonte. Por sapo arriti te shikonte personin perballe saj , ajo buzeqeshje i ngriu ne fytyre. Nuk ndjeu asgje tjeter vecse urrejtje. Nuk ndjeu asgje tjeter pervec urrejtjes. U perball me personin qe nuk deshironte ta shihte kurre. Por ja qe kishte ndodhur. Me sa dukej fati perseri nuk ishte ne anen e saj. E perballte me furtuna. Furtuna te veshtira per te. Nuk ishte e sigurte nese do te dilte gjalle prej aty.
