Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Hapi deren e dhomes dhe hyri me te ne krahe. U perpoq ta shtrine te shtrat, por ajo kembenguli, keshtu qe e la. E veshtronte ate teksa qendronte pak metra larg saj i ulur ne kolltuk, e cila bente veprime te cuidtshme. Buzeqeshte teksa e shikonte se si luante me duart.
''Perse qendron ne erresire?''Degjoi ate ta pyeste, teksa e vuri re qe tashme po afrohej afer tij. Nuk i ktheu pergjigje, thjesht qendronte akoma i ulur aty duke e veshtruar ate teksa afrohej. ''Je kaq i keq!''I tha ajo teksa u ul ne te njejten nivel me te.
''E perse?''E pyeti ai teksa qeshte me levizjet e saj.
''Thjesht je kaq i keq!''U ngrit dhe u ul ne preherin e tij, duke ngritur pak fustanin e ngushte qe ia veshtiresonte uljen, dhe vendosi koken e saj ne kraharorin e tij. ''Zemra jote tingellon kaq bukur.''Vazhdonte te fliste akoma pa marre ndonje pergjigje nga ai. ''Perse nuk flet?''E pyeti perseri. '' Por asnje pergjigje nuk mori nga ai. Ngriti koken teksa e veshtronte here ne sy e here buzet e tij. Edhe ai e kishte vene re shikim e saj. Deshironte t'ia puthte ato buze, si i etur. Sepse fundja ai ashtu ishte i etur per buzet e saj.Por guxim nuk kishte. Ndihej ne faj. Por mesa dukej femra qe qendronte ne preh te tij, dukej me e guximshme. U afrua afer tij teksa filloi ta puthte , e tjetri ia ktheu. E dinte qe ndoshta gabonte. Por ndoshta ajo nuk do te mbante mend asgje kur te zgjohej te nesermen. Por sigurisht nuk do te perfitonte nga gjendja e saj. Ndjeu duart e saj teksa kapnin kollaren dhe e afronin me shume me te. Nuk e dinte nese ishte efekti i pijes, apo nese ate e kishte marre vertete malli per te. Ndjente levizjet e saj siper tij dhe po e cmendnin ato levizje. U ngrit teksa e mori ate ne krah dhe ajo rrethoi belin e tij me kembet e saj. E shtriu lehte ne shtratin gjigand por pa e nderprere puthjen. Uli buzet e tij tashme ne qafen e saj, por ndaloi. Nuk do t'ia bente kete asaj. Ajo nuk ishte e vetedijshme. Edhe perse deshira ishte me e forte se arsyeja, nuk mund te duronte qe ajo ta urrente me shume. Ndaloi teksa u ngrit me te shpejte nga ajo.
''Perse u largove?''U ngrit ajo gjysem.
''Ti nuk je e vetedijshme!''I tha ai , e tjetra rrudhi vetullat.
''Jam!''Protestoi dhe me pas filloi te qeshte si e cmendur. ''Me duket jam e lodhur!''U ngrit dhe filloi te hiqte takat dhe me pas fustanin.
''Cfare ben?''E pyeti i alarmuar teksa vuri re veprimin e saj.
''Nuk kam ndermend te flej me kete fustanin e ngushte.''E coi fustanin deri ne fund, teksa doli ne pah trupi i saj. Kristiani u percoll me veshtiresi. Kjo femer po e cmendte.
''Eja fli me mua!''Iu lut porsi nje femije.
''Mire, prit pak.''Hapi dollapin dhe iu drejtua asaj me nje bluze te zeze.''Duhet ta veshesh.''
''Pse? une jam me rehat keshtu!''U kryqezoi krahet.
''Epo une jo. Nuk e di sa do te duroj, po vishe.''I kerkoi teksa mundohej te mos e vezhgonte me teper trupin e saj.
''Me vish ti atehere.''Buzeqeshi perseri. E Kristiani u afrua . E futi si fillim nga koka dhe me pas i ngriti dhe krahet. I dukej sikur po vishte nje femije. E leshoi bluzen te binte rrjedhshem mbi trupin e saj, teksa i vinte siper gjunjeve.
''Eja pra!''I kerkoi teksa hyri ne shtrat duke hequr mbulesen. Kristiani hoqi pantallonat e tij, duke veshur tuta te rehatshme dhe po behej gati te vishte edhe nje bluze, teksa zeri i saj e ndaloi.
''Mos e vish! Me pelqen me shume ashtu!''Buzeqeshi lehte, e la bluzen me nje ane dhe u shtri nga ana tjeter e shtratit, teksa ajo iu afrua dhe e mori ne perqafim.
E perkedhelte nga floket dhe nga frymemarrja e renduar dukej qe e kishte marre gjumi. E puthi lehte ne koke, teksa e shtrengoi me teper. Ndoshta do te ishte hera e fundit qe ndjente kontaktin me trupin e saj. Sepse fundja nuk priste qe neser t'i hidhej ne qafe. E dinte qe ajo Davina e ftohte qe ishte krijuar do te dilte ne pah. E kishte marre malli. Si per dreq e digjte malli per te. Perpiqej te memorizonte cdo tipar te sajin, me mendimin qe nuk do te kishte me mundesi ta analizonte. E shikonte ate teksa flinte qete ne krahet e tij. Do te kishte dashur qe ta kishte mbajtur gjithmone, deshironte ta kishte gjithmone. E dinte qe e kishte te veshtire. Dukej qe Davina ishte pjekur, ishte rritur. Sfidat e jetes e kishin rritur. Keto jane sfida qe jeta vendos per te na rritur I dhimbte teksa mendonte urrejtja qe do te kthehej sapo te zgjohej. Dhe i jepte gjithe te drejten e kesaj bote per kete. Mori fryme thelle teksa lejoji aromen e saj te kalonte ne mushkeri. Serisht ajo ndjnja per ta pasur me afer sec e kishte u shfaq. Ndjenje qe te pervelonte shpirtin.
Buzeqeshi lehte. Nese donte ta urrente, t'i bente cfare te donte, por ishte i sigurte qe ajo Davine e meparshme ishte diku aty. Ajo Davine, capkene, e qeshur, e femije ishte duke e fsheur aty, e trembur per te dale. E dinte qe ishte aty, dhe kete ia vertetoi sjellja e saj femijore sot. Ishte i sgurte qe nuk ishte vete, ndikimi i pijes. Do ta rikthente ate Davine. Do t'i rikthente shpresen. Dhe ai kishte shprese, sepse fundja eshte mire te kesh shprese, eshte si nje shtyse. Teksa kujtonte momentet me te, e mori gjumi teksa krahet e tij shtrengonin trupin e saj, si te mos donte qe te largohej.
