Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Nuk vonoi shume kur Kristiani u duk te dilte nga makina dhe hyri ne makinen qe ajo ndodhej.
''Kristian?''E pyeti perseri teksa mbante ate shikimin e frikesuar.
''Davine duhet te shkosh me ta.''I tha ai duke mos pasur guximin ta shihte ne sy.
''Cfare?''Pyeti duke mos besuar ato qe degjoi.
''Sic e degjove!''Pohoi tjetri.
''Kristian cfare po thua ti? Si?''Filloi te qante.
''Do shkosh me ta, une jam djali i Klabios ne rregull? Dhe tani po te them do te shkosh!''E urdheroi dhe ktheu koken nga ajo, pa qe po qante, e urreu veten ne ate moment.
''Pra e gjitha paska qene nje genjeshter?''Pyeti perseri.
''Merre si te duash!''I tha duke beri si i pandikuar nga gjendja e saj.
''Pa shiko! Armikun e paskemi pasur mbrojtes! Nga kush do me mbroje Kristian? He? Mos me thuaj nga vetja jote!''Tha e revoltuar teksa nuk mungonin edhe lotet.
''Davine qepe dhe shko!''E urdheroi perseri edhe pse deshironte t'i thoshte te kunderten e asaj qe urdheroi.
''Ti po me thua qe une te shkoj me kembet e mia te vdekja?''Pyeti perseri e nevrikosur, teksa doli ne pah edhe damari i saj karakterizues. Nuk e dinte per cfare ishte nevrikosur me shume, ishte nevrikosur qe armikun e paskan pasur ne shtepi, apo qe armiku qenka Kristiani. Edhe pse dukej sikur peshorja anon me shume nga e dyta.
''Ne rregull Davine, e gjitha ishte genjeshter!''I tha ai.''Dhe mos u shqeteso nuk do te te vrasin!''I tha me pas.
''Nuk behet fjale vetem per vdekje fizike.''Tha teksa me pas nje qetesi kaploi ne makine. Ai uli xhamin e makines dhe beri me shenje rojeve te afroheshin dhe ta merrnin. Dera nga ana e saj u hap dhe filluan ta terhiqnin nga krahu.
''Me dhemb me shume fakti qe je ti ai qe po me dergon atje! Te urrej!''I tha perpara se ta merrnin nga krahu duke e shtrengua fort. E ai ngeli. Kete nuk e priste! Nuk e duronte dot! Ishte kaq e papritur per te ato fjale. Ato fjale qe i erdhen si shpata goditese ne zemer. Ato fjale sikur u rregjistruan ne trurin e tij e ai arrinte akoma t'i degjonte. Makina u largua e ai ... ai kishte ngelur akoma aty. Duke menduar per ate qe kishte bere. A ishte e drejte valle? E drejte sigurisht qe jo. Por ai ishte e gjitha nje gabim?
Shkundi koken duke e genjyer perseri veten. Duke i shkelur perseri ndjenjat e tij. Por a do te ishte ai aq i forte sa do te arrinte t'i mundte ato?
Ndezi makinen dhe u nis per te pista ku e priste aeroplani i tij. Do te shkonte jashte shtetin. Dhe cfare do te bente? Do te vazhdonte te jetonte sikur nuk kishte ndodhur asgje? Do te jetonte pavaresisht qe kishte shkaktuar me mijera dhimbje? Por a ishte ai fajtori i vertete? Ai fundja cfare kishte bere gabim? Ai thjesht kishte bere ate qe babi i tij donte, te gjithe do ta benin. Mendoi. A nuk e shfajesonte sado pak kjo gje ate? A ishte vertete kaq gabim ai? Gabimi i tij i vetem ishte qe kishte bere te shpresonin, te enderronin gjera qe do te vuloseshin si endrra, pjesa tjeter ishte gabimi i dikujt tjter...
***
''Savine!''E ndoqi nga pas , e ajo u ul ne toke duke mos pasur me fuqi per asgje. Iu afrua i merzitur teksa e shikonte ate ne ate gjendje.''Savine!''U ul ne te njejtin nivel sa ajo.
''Mos mu afro!''Tha perseri e ai u afrua. Filloi ta gjuante, te perpiqej te largohej por e kote, ai e kishte shtrenguar fort ne perqafim. E ajo i ishte dorezuar e pafuqishme. E pafuqishme per asgje, e as per te qare.
Ndersa Samueli, ai nuk mundej ta shikonte ne ate gjendje. Nuk dinte se cfare t'i thoshte. E vetmja gje qe mund te vende ishte ta perqafonte. Ta perqafonte e t'i tregonte se do ta mbronte. Do ta mbronte, ajo ishte gjeja me e rendesishme qe per te, me shtrenjte. E fundja te gjithe ne i ruaje gjerat tona, qofshin edhe me pak vlere.
