Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''A mund t'i thuash ketyre te shpejtojne?''Ngriti zerin e acaruar teksa shikonte Ervierin ne deren duke qeshur, e merzitur teksa dy djem merreshin me te.
''Po te te bejne paska femer!''Ia ktheu duke qeshur me te adhe tjeter.
''Mbylle more !''Mori buzekuqin qe ndodhej aty dhe ia hodhi atij rendshem, por tjetri arriti te shmangej.''Keni me ju te dy?''Iu drejtua e acaruar dy djemeve.
''Edhe pak shpirt!''I foli njeri qe po merrej me fytyren.
''Jo shume grim !''Urdheroi.
''Dhe mbaruam!''E kthyen ate nga pasqyra. Dukej kaq ndryshe. Floket e rritura e te bera onde nga fundi, qendronin mjeshterisht te varura. Pastaj pa fytyren. Rrathet e vegjel poshe syve ishin zhdukur. Buzet e lyera vetem me nje shkeqyes buzesh.
''Perfekte!''U hodh Ervieri. ''Mirupafshim djema.''I pershendeti, teksa ata u larguan.''Te pres poshte picirruke!''I tha duke qeshur.
''Mos me thirr ashtu!''Bertiti perseri.
''Ruaje zerin tend te embel picirruke!''Theksoi kete te fundit dhe u largua me te shpejte. U cua prej aty ku ishte ulur dhe mori fustanin blu te gjate. Hoqi rrobebizhamin dhe filloi ta vishte. Pasi e veshi, veshi edhe takat e zeza. Dhe ja ku ishte gati. Zbriti shkallet dhe pa Ervierin qe po e priste me koken nga telefoni.
''Je kaq rrezellitese!''I tha kur i zgjati krahun.
''Po po rri se te besova.''Tundi koken ne shenje mohimi.
''Them se sonte do te thyesh shume zemra.''Buzeqeshi ai.
''Une as nuk i njoh te ftuarit!''Pohoi.
''S'ka gje! Mjafton qe ata te njohin ty!Them se nga te gjithe zemrat me shume do te thyesh te Kristianit.''
''Cfare? Une as nuk do ta shikoj ate, e jo me te flas.''Tjetri buzeqeshi.
''Do e shohim!''E njih Davinen. Edhe nese ajo nuk do te donte ta shikonte, zemra e saj do te thoshte te kunderten.
***
Qendronte duke e pare para pasqyres per te disaten here. Degjoi telefonin te binte, e mori dhe buzeqeshi kur pa se kush e kishte marre.
''Alo?''U pergjigj.
''Gruaja ime e ardhshme.''I tha tjetri teksa dallohej qarte buzeqeshja.
''Po burri im i ardhshem.''Tha teksa buzeqeshi.
''Kete nuk me lejojne te vij te te shoh.''Tha duke bere zerin e nje femije.
''Eshte fat i keq ta shohesh nusen perpara dasmes.''
''E di, jam duke e degjua cdo minut qe kalon, e une kerkoj te te shoh.''Tjetra qeshi lehte.
''Davina do vije?''E pyeti pas pak.
''Po. Me premtoi. Kristiani?''
''Tani sapo erdhi!''Tregoi.''Me ne fund!''Tha i entuziasmuar.
''Cfare ke?''E pyeti.
''Me tha te te pres ne altar. Me sa duket erdhi koha jone.''Tha duke buzeqeshi.
''Erdhi!''Buzeqeshi lehte dhe me pas mbylli telefonin. Dita qe supozohej te ishte dita me e lumtur e jetes se saj, nuk ishte aq. Ishte nje boshllek qe e shqetesonte. Babai i saj nuk ishte aty, per ta shoqeruar drejt altarit. Nuk ishte. Nuk ishte e sigurte nese do te vinte edhe Davina. E dinte qe kishte gabuar ne te shkuaren me te duke e lene vetem atehere kur ajo kishte me shume nevoje, por do perpiqej ta rregullonte. E dinte se sa shume e kishte lenduar ate. Ajo ia kishte dale mbane fale Samuelit. I ishte falenderuese atij, por e dinte qe kishte vepruar gabim. Nuk ishte perpjekur ta sheronte dhe motren e saj. E kishte distancuar. E kishte lene vetem.
''Erdhi koha!''U duk nje nga shoqerueset e saj. Pohoi me koke dhe e la telefonin menjane. Sot nuk kishte lot. Buzeqeshi teksa u kujtua qe Samueli po e priste ne altar. Ishte kaq nervoze.
Doli nga dhoma dhe pa qe motra e saj nuk ishte me shoqerueset e tjera. Ai gezim u venit pak. Po shpresonte qe ajo te vinte. Doli se bashku me shoqerueset dhe po priste gati per hyrjen e saj. Deshironte qe motra e saj te ishte aty.
''Je bere shume e bukur!''Degjoi zerin e saj qe e beri te kthehej menjehere e lumtur. E perqafoi.
''Mendova se nuk do te vije!''Tha pasi e leshoi.''Pse nuk je veshur me fustanin e shoqerueses?''E pyeti me pas.
''Nuk me pelqejne me ato gjera!''Buzeqeshi pafajesisht, e tjetra nuk deshironte ta ngacmonte me. E shikonte ndryshimin e se motres. Dikur ajo do te donte te ishte shoqeruese, ndersa tani jo me. E perqafoi edhe njehere dhe e pa ate teksa hynte brenda nen shoqerin e nje djali. Te pakten e kishte dike. Te pakten motra e saj ndodhej aty.
***
''Ve bast qe ti del me e bukur nuse!''Tha Ervieri , i cili qendronte krah saj teksa po ecnin ne tapetin e kuq, te uleshin ne nje nga vendet e tyre.
''Bast i humbur!''Ia ktheu.
''Nuk do te thoja ashtu! Mos me thuaj qe eshte ky dhendrri!''Tha kur pa Samuelin teksa qendornte ne pritje. Veshtroi ate teksa pohoi me koke.''Une jam me i bukur se ai!''Tha krenar.
''As nuk e vej ne dyshim.''Buzeqeshi lehte.''Ulu aty, prit sa ta pershendes!''I tregoi te rreshti i pare, ku ishin tre vende bosh.
''Davine.''U gezua Samueli kur e pa. U afrua dhe e perqafoi.
''Samuel!''I tha teksa u shkeputen nga perqafimi.''Urime!''E uroi.
''Faleminderit!''Ia ktheu perzemersisht.
''Tani po shkoj, sepse edhe pa fillon momenti i shume pritur.''U largua teksa e perqafoi edhe njehere. U ul afer Ervierit.
''Ku eshte ai?''E pyeti ai.
''Kush?''Beri te padituren sikur nuk e kishte kuptuar se per cfare behej fjale.
''Kristiani.''Tha perseri.
''Nuk e di!''I tha e tjetri pushoi. Degjoi muziken te fillonte , ktheu koken nga ana e djathte te shikonte motren te hynte, e me pas ndjeu silueten e dikujt te ulej nga krahu i saj i majte. Aroma e tij u ndje ndjeshem ne hundet e saj. Nje aroma tejmase e njohur. Zemra po rrihte si e cmendur. E nuk dinte nese po merrte me fryme. Ndihej kaq cuditshem. Kur me ne fund motra e saj mberriti te Samueli , kthue koken drejt , por pa e marre guximin te kthehej nga ana e saj e majte. Filloi te merrte fyrme me veshtirese duke bere qe kraharori te bente ulje ngritje te shpejta. Mori guximin te kthente koken. E priste. E priste qe kur ndjeu aromen e tij ne hundet e saj. E priste qe kur filloi te ndihej cuditshem. Qe kur ato ndjenja filluan te riktheheshin perseri.
''Kristian!''Ishte e vetmja gje qe arriti te shqiptonte.
