Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
''Mendoni se funksionoi?''Pyeti Samueli tere kuriozitet teksa prisnin te paduruar, nese Kristiani do te kthej perseri ne feste.
''Perderisa nuk ka dalur akoma mendoj se do te qendroje.''Foli mendueshem Savina.
''Une nuk duroj dot, do shkoj t'i shikoj.''U hodh i paduruar Ervieri dhe u nis pa i degjuar ata. Filloi te kontrollonte dhomat me rradhe teksa hyri brenda ne ndertese, pasi festa pas dasmes zhvillohej ne oborrin e nje ndertese te madhe, dhe me ne fund i gjeta. E hapi tashme me ngadale dhe nga drita e vogel qe arrinte t'i jepte pakez drite dhomes dalloi ata te dy. Ishin te perqafuar. Buzeqeshi. Buzeqeshi sepse plani i tyre kishte funksionuar. Plani per te dehur Davinen pas kaq kohesh kishte funksionuar. Dhe ata te dy e vertetonin kete gje. Mbylli deren me ngadale duke i lene ata perseri vetem.
''Pra?''E pyeti Savina teksa e pa ate te drejtohej nga ata.
''Po flejne si pellumba!''Qeshi teksa kujtoi skenen e meparshme.
''Super!Le te argetohemi ne sonte, neser do te shohim cfare do te bejme.''Samueli terhoqi Savinen drejt pistes ku po kercenin te ftuarit.
''Dhe une perseri qe ngela vetem.''Shfryu Ervieri.
***
Dukej sikur dhimbja e tmerrshme e kokes po e zgjonte. E ndjente koken te rende, por ajo cfare peshonte me teper ishte dicka qe ndodhej siper saj, ose me sakte dikush. Hapi syte e tmerruar , pasi nuk arrinte te mbante mend asgje nga ato qe kishin ndodhur. Arriti si fillim te shikonte floket e personit qe qendronte siper saj, duke leshuar gjithe peshen e trupit dhe qe kishte rrethuar belin e saj, teksa koken e kishte vendosur ne gjoksin e saj. Levizi pak, por shtrengimi ishte me i forte.
''Kristian!''U habit kur me ne fund arriti te dallonte fytyren e personit qe qendronte siper saj. U perpoq te kujtohej, por nuk i erdhi asgje vecse nje dhimbje e tmerrshme koke. ''Kristian!''Ngriti zerin, por ai nuk e prishi fare terezine madje levizi pak duke u rehatua me mire. ''Cohu more!''Bertiti kesaj rradhe duke i dhene edhe nje te shtyer teksa e coi ate ne anen tjeter te krevatit. U ngrit e revoltuar nga aty duke qendruar perballe tij.
''Edhe ty miremengjes Davine!''I tha me ironi.
''Mund te ma shpjehosh pak se cfare ndodhi ketu.''Kerkoi shpjegim, por ai u rehatua ne krevat duke kaluar duart pas kokes.''A mund te veshesh nje bluze?''Ngriti pak zerin teksa pa ate i cili qendronte gjysem i veshur.
''Kur me thua mua, imagjino cfare mund te thuash per veten.''Buzeqeshi djallezisht, duke bere qe ajo ta shikonte me nje shikim pyetes dhe me pas te ulte koken me te shpejte nga vetja e saj. Ishte vetem me te brendshem! Si nuk e kishte vene re. Sigurisht ishte hutuar aq shume kur e kishte pare ate aty , dhe me pas teksa shihte trupin e tij te zhveshur, sesa te shikonte gjendjen e saj.
''Idjot!''U afrua te merrte mbulesen qe ndodhej ne shtrat, por qe Kristiani ndodhej laert saj, dhe pesha e tij e rende nuk po ia mundesonte.
''Une mendoj se je me mire keshtu!''Vazhdonte te buzeqeshte djallezisht.
Shfryu e dorezuar, pasi ishte e sigurte qe nuk do te mund ta merrte mbulesen dhe hodhi syte rreth dhomes. Fati me sa dukej ishte ne anen e saj. U afrua me shpejtesi teksa pa fustanin e saj qe qendronte ne toke. E mori dhe u kthye me kurriz nga ai teksa filloi ta vishte. Dhe ja tani ku ishte , duke u perpjekur te mberthente zinxhirin e fustanit. Hidhej pupthi, perpiqej te zgjaste duart por e pamundur, harroi qe edhe per ta mberthyer e kishte ndihmuar nje nga punojeset ne shtepine e Ervierit.
''Me ndihmo ta mberthej!''Ngriti zerin teksa tingelloi si urdher. U ngrit prej aty duke buzeqeshur, teksa u afrua afer saj. Filloi ta mberthente duke bere qe si 'pa dashje me qellim' te arrinte te prekte trupin e saj, duke bere qe trupi i saj te tendosej nga prekjet qe i jepte.
Sapo me ne funs ndjeu ate te mberrinte ne krye, u kthye me te shpejte , e tensionuar nga prekjet qe i bente.
''Po largohem!''Beri te ikte por dora e tij e ndaloi.
''Do te te shoqeroj une.''Ia beri te ditur.
''S'kam nevoje.''
''Jam i sigurte qe te gjithe jane larguar, keshtu qe me prit.''I tha teksa mori disa rroba nga dollapi dhe iu drejtua tualetit.
Davina mori fryme rendshem. Kishte menduar gabim. Kishte menduar gabim qe mendonte qe fati ishte ne anen e saj. Nuk ishte.Fatkeqesisht fati nuk ishte ne anen e saj sot. Fati dukej sikur po e sprovonte me teper.
Dalloi ate te dilte nga tualeti dhe dolen se bashku nga ajo dhomes, nga ajo ndertese, duke iu drejtua makines, dhe duke lene tashme gjithcka qe ndodhi mbreme te shkuares. Te shkuares pasi vetem njeri arrinte ta kujtonte, pasi edhe pse i dhimbte, e dinte qe Davina nuk do te sillej kurre, nuk do ta puthte kurre, nuk do t'i kerkonte kurre te flinte me te, si mbreme.
