Ndonjëherë zgjedhja e vetme për mbrojtjen e një vajze çapkëne , mbetet një kriminel. Një kriminel , i cili është armiku nga se përpiqesh të mbrosh vajzën. A mundet ai vallë ta mbrojë atë nga vetja? A do mundet ai kriminel në rolin e mbrojtësit ta m...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Ishte zgjuar me nje dhimbje te madhe ne koke. I dukej sikur i rendonte. Nuk mbante mend asgje. Me kujtimet filloi edhe dhimbja e tmerrshme e kokes. Vendosi duart ne koke ashtu sic ishte shtrire , shtrengoi syte fort dhe leshoi nje pasthirrme dhimbjeje. U ngrit me ngadale duke i hapur syte gjysem. Arriti te dera dhe e hapi duke marre rrugen per ne kuzhine. Nuk e kishte as sensin e kohes. I dukej ne fakt sikur kishte fjetur nje perjetesi te tere.
''Miremengjes!''Degjoi Savinen.
''Mos bertiti!''Ngriti zerin ajo, nderkohe qe zeri i Savines i ishte dukur si nje ulerime e madhe.
''Une as nuk bertita!''Tha e cuditur.''Pastaj mos u shqeteso te kam pergatitur nje leng qe te te sjelle ne vete.''I drejtoi nje gote te madhe e mbushur me nje leng ngjyre te cuditshme.
''C'eshte kjo moj?''Shtremboi fytyren nga shija e forte e lengut.
''Do te te sjelle ne vete, me beso.''I tha ajo teksa u kthye te vazhdonte gatimin. Davina u ul ne karriegen aty prane.
''Pse me le te pija?''E pyeti me pas.
''Ti e dije qe deheshe vetem me nje gote dhe e pive me te shpejte, cfare mund te beja une?''U drejtua nga ajo duke e pare ne sy.
''Shpresoj te mos kem bere ndonje cmenduri!''Ktheu pak nga lengu i cuditshem.
''Nuk e di!''U kthye perseri nga po gatuante ajo.
''Cfare?Si nuk e di?''U revoltua.
''Nuk e di, dole jashte me Kristianin.''Tha e pandikuar nga reagimi i saj.
''Me ke, me ke?''Pyeti perseri duke u ngritur nga karrigia.
''Me mua!''Hyri Kristiani ne kuzhine.
''Une po shkoj ne dhome!''Tha ajo teksa ktheu koken nga ana tjeter per te mos u perballur me shikim e tij dhe u drejtua nga dhoma e saj.
''Po ajo cfare ka?''Pyeti Krisitani.
''Davina pra, nuk e merr vesh njeri.''Tha Savina duke vazhduar punen e saj. Buzeqeshi, por qe nuk zgjati shume. Ne ekranin e telefonit te tij u duk numri i personit qe ai nuk donte. Nuk do e donte kurre ate telefonate. Ate telefonate qe paralajmeronte se kishte ardhur koha. Kishte ardhur ai momenti i shume pritur. Jo per te...per dike tjeter. Do te donte kaq shume qe koha te ndalonte ne ate moment, por nuk mundej. Ajo ndodh vetem neper perralla e filma. Po sikur jeta te ishte nje film? Ose...ose me mire nje flete e bardhe dhe ne te ishim stilolapsi, ta shkruanim vete historine tone, sic ne e donim.
''Nuk do e hapesh?''E nxorri nga mendimet zeri i Savines. Tundi koken dhe e hapi duke shkuar ne dhomen e tij.''Alo!''Tha neutral.
''Kristian!''Degjoi zerin e te atit.
''Po!''
''Erdhi koha bir!''Tha ai , e ndersa tjetri shtrengoi syte fort.''Rrembeje!''Shtoi me pas.
''Kaq shpejt?''Beri pyetjen e pare qe i erdhi ndermend.
''Po bir, Brejdi e kishte marre vesh per ju, ose me sakte qe kam dy djem.''Tha ai.''Sonte ne darke do takohemi, do te ta sjell me pas adresen, do sjellesh vajzen dhe ajo do te vije me mua dhe ti do te vazhdosh me punet jashte shtetit. Sa per Samuelin me sa duket ai nuk do t'i ndahet asaj vajze, te qendroje.''Shpjegoi.
''Ti e di qe ai nuk mund te na zbuloje ne se kush jemi ne te vertete apo jo?''Pyeti me shpresen se do te ndryshonte mendim.
''E di, por kur ti te jesh duke ardhur me vajzen, do t'i lejoj te marrin vesh te verteten. Lajmeroje edhe Samuelin, te mendoje se cfare do t'i thoje.''E paralajmeroi ai dhe me pas e mbylli.
''Kristian cfare ben , eja hame mengjes!''Hyri Samueli ne dhome.
''Erdha koha Samuel.''I tha atij serioz.
''Cfare?''Pyeti tjetri edhe perse e kishte kuptuar mjaft mire se ku e kishte fjalen.
''Sonte do te rrembej Davinen.''I tha. Samueli hyri brenda dhe mbylli deren.
''Pra une te dal sonte me Savinen.''Tha duke menduar.
''Si te duash, pastaj nuk eshte se do e rrembej ne gjume, do dal me te me makine dhe do e coj ne vendin perkates.''Tha teksa kujtonte biseden me babain.
''Cfare? Do e lendosh!''I tha ai.
''Samuel! Babai tha qe do te lejonte Brejdin te merrte vesh se kush jemi ne me te vertete.''I tha ai dhe tjetri u nevrikos.
''Cfare?''Bertiti.
''Pikerisht keshtu, per mendimin tim mendo si t'ia thuash Savines, do te jete e veshtire nese do qe te jesh afer saj, jam i sigurte qe edhe Brejdi do te vije. ''I tregoi.
''Mire ne rregull, do te dal me te do e coj te restoranti qe rezervova kur u lidhem, dhe me pas do ia them.Jam i sigurte qe nuk do te me besojne as kur t'i them qe nuk e di se ku ndodhet.''
Shkuan ne kuzhine dhe pane ato te dyja. Savina qe po vendoste pjatat ne tavoline dhe Davine me koken mbeshtetur duke u ankuar per dhimbjen e kokes.
''Ejani hani!''I lajmeroi Savina teksa u ul.
''Savina!''I thirri Samueli teksa u ul afer saj.''Sonte do dalim bashke.''I tha ai dhe ajo pohoi me koke duke qeshur.
''Edhe ne Davine!''I Kristiani dhe ajo ngriti koken e habitur nese e kishte degjuar mire. Buzeqeshi lehte. Ishte e lumtur. Nje lumturi qe nuk do te zgjaste shume. Nje buzeqeshje qe nuk dihej nese do e gjente rrugen. Sy qe do te humbnin shkelqimin. Nuk ishte e vetmja. Edhe nje buzeqeshje tjeter do zhdukej. Nje zemer do te thyhej, por jo aq sa qe nuk ngjitet me, do te rikuperohej. Edhe ajo buzeqeshje do te zhdukej, por dieferenca do te ishte qe vetem njera do ta gjente rrugen e kthimit.
