afrodit day🍀jeongmin

on beş

(Jimin)

Arabayı Jungkook'un evinin yakınlarına park ederek arabadan indim. Jeongyeon da indiğinde kapıları kilitleyerek Jungkook'un evine doğru giden Jeongyeon'un peşinden gittim.

Kapıyı çalamazdık. Bu yüzden beraber bahçeden dolanarak mutfak kapısından içeriyi izlemeye başladık.

Birkaç dakika sonra mutfağa evden girilen kapının hemen önünden geçen onları gördük.

Rosé, Jungkook'un kucağındaydı ve öpüşerek yukarı çıkıyorlardı. Benim için böyle bir şey sıkıntı değildi. Ama Jeongyeon...

Bakışlarımı ona çevirdiğimde donuk bir şekilde kapıya baktığını görmüştüm.

Haklıydı. O benim gibi değildi. O hâlâ Jungkook'u sevdiği sanıyordu. Ama benim onu öpmeme izin vermesi bile benden hoşlandığını açıklıyordu. Sadece farkında değildi.

"Jeongyeon, iyi misin?"

Bana hiç dönmeden başıyla beni onayladı.

"İyiyim. Beklemeye devam edelim."

Başımla onu onaylarak kapının kenarında ki sandalyelerden birine oturdum.

"İyi olmasamda hiç bir şey değişmeyecek."

Sessizce fısıldamıştı ama ben duymuştum. Ne diyebilirdim ki? Haklıydı.

İyi olmaması Jungkook'un onu aldattığı gerçeğini değiştirmiyordu. Jungkook Jeongyeon'u aldatmıştı. Hatta Rosé gibi asla doymayan bir kızla.

Jeongyeon'da benim gibi kapının diğer tarafında ki sandalyeye oturdu.

Saatlerce orada öylece oturduk. En sonunda Rosé tek başına mutfağa indi. Ben görmüştüm ama Jeongyeon daha fark etmemişti.

Rosé ne yapıyordu? Normal sevgililer gibi seviştikten sonra Jungkook'a yemek mi hazırlayacaktı?

Bir de saçlarını kurutmamıştı. Ne yani duşta da mı devam etmişlerdi? Bu kadarına da pes yani.

Rosé mutfaktan çıkıp yukarı çıktığında hemen Jeongyeon'a dönmüştüm. Sadece elinde ki telefona bakıyordu.

"Jeongyeon, yanıma gel."

Bakışlarını elinde ki telefondan çekerek bana yöneltti. Ne olduğunu anlamamıştı.

"Rosé biraz önce yemek hazırladı. Neler olduğunu görmek istiyorsan bu tarafa gel. Oradan göremezsin."