Selenophile • Yarı Texting

3.3

Bu bölümü AethRA17 ithaf ediyorum. Beril'in ağzından olan bir bölüm istemişti. Bu bölüm Beril'i anlamanızı sağlamak için elimden geleni yapacağım. Bu arada olayları nasıl toparlayacağımı bulamamış durumdayım. Umarım toparlarım :/

Beril'den;

Elimde ki yastığa daha da sarılırken başımı gömdüğüm göğüse daha da sığındım. Şu aralar tek nefes aldığım yer onun yanıydı. O olmazsa ne yapardım, bilmiyordum. Herkesi benim için karşısına almıştı. Her ne kadar bunu istemeyip birkaç defa ilişkimizi bitirip arkadaşlarından uzaklaşmasını engellemek istesemde beni bırakmamıştı.

Onun için iyi olmaya, gülümsemeye çalışıyordum. Ama bu çok zordu ve ben yorulmuştum. Yaşadığım şeylerin suçlusu bendim. Bunu kabul ediyordum. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi Erva'nın hayatına tekrar giremezdim. Her ne kadar beni affedip eskisi gibi olmak istesemde bunun artık imkansız olduğunu biliyordum.

Bu gerçek acıtıyordu.

Erva ben gittiğimde çok zor şeyler yaşamıştı. Vücudu tamamen çökerken ruhu bu hüzne dayanamamıştı. Çok zor şeyler yaşamıştı. Ama bende yaşamıştım.

Tek fark bu zor anları ikimize de yaşatan bendim. Üzgündüm. Ama üzgün olmak hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Ben bu hatayı yapmıştım. Geri dönüşü yoktu.

Kalbim burkulurken yanaklarımın bir an olsun kurumasına izin vermeyen gözyaşlarım tekrar ıslatmaya başladı yanaklarımı.

Kendime engel olamıyordum.

Anne ve babam -beni ve Erva'yı evlat edinen kişiler- beni affetmişti. Zor da olsa bunu başarmıştım. Çünkü neler yaşadığımı anlamış ve cezamı fazlasıyla çektiğimi anlamışlardı. Hala arkamda durmaları, onlara karşı kendimi mahcup olmama neden olurken onlar yine beni o sevgiden mahrum etmiyorlardı.

Her ne kadar onların yanında kalmamı isteselerde onlarda tereddüttelerdi. Ve ben bu tereddütü görüp istememiştim. Haklılardı. Hiçbir şey olmamış gibi geri o eve yerleşip Erva'nın hayatını alt üst edemezdim.

Kendimi Erva'ya affetirecektim. Bunda kararlıydım. Affetmese bile onun yanında olacaktım. Onu bırakamazdım.

Melih elini saçıma götürüp okşamaya başladığında ağladığımı fark ettiğini anladım. Ağlama demedi çünkü bunun bir fayda vermediğini biliyordu. Onun da içi yanıyordu. Hem arkadaşları hem de ben onun fazlasıyla canını yakıyorduk.

Keşke benden vazgeçebilseydi. Bunu onun iyiliği için istiyordum. Yoksa onu deli gibi seviyordum. Ve biliyordum ki giderse nefes alamazdım. Ama o da böyle nefes alamıyordu.

En kısa zamanda arkadaşları ile konuşmalıydım, sanırım.

Arkadaşları...

Bir zamanlar benimde arkadaşım olan kişilerle...

Selen'e hak veriyordum aslında.

Erva onun kardeşi gibi olmuştu ve kardeşinin o duruma gelmesine sebep olan kişi bendim.

Oğuz ile zaten aramız iyi değildi. Bu olaydan sonra da yanıma gelip destek olmasını beklemiyordum.

Berke zaten Selen'in yanında olurdu.

Ömer de birkaç kere aramıştı beni. O herkesin iyi olmasını isteyen biriydi. Bu yaptığı bana özel değildi. Herkesin iyi olmasını, mutlu olmasını isterdi.

Yiğit de aslında birkaç kere konuşmuştu benimle. Orta yolu bulmak için ama... Bu pek başarılı olmamıştı.

Herkesten çok -Melih'ten sonra- itiraf etmesi zor da olsa Selen'i yanımda istemiştim. O benim tek ve ilk kız arkadaşımdı. Erva benim arkadaşım değil, kardeşimdi.